Bugün Sizi Hangi Şiir Anlatıyor?

beni özleyince bir nehir yatağını bulsun

kor düşsün dağlarına, ceylanlar suya insin

sesime bakıpta ağlıyorum sanma

seni özleyince böyle olsun birazda

ayrılıversin yaprak dalından

insan sevdiğinden ayrılıversin

kan damarımdan can pazarından

adam baharından ayrılıversin

dağda dört mevsim erimeyen kar varya

yokluğum öyle erimesin

sende vefasız çıktın, sende hayırsız çıktın

adın batsın.

saolasın zibamm;)

seni bulmakdan önce aramak isterim

seni sevmekten önce anlamak isterim

seni bir yaşam boyu bitirmek değil de,

sana hep hep yeniden başlamak isterim

ÖZDEMİR ASAF

HEY JOE !

biliyorsun sen bunu

en son duyulan ayak sesi ve üzerine kapanan demir kapı

çıkıyor musun bu sefer, yeniden mi giriyorsun içeri

anlaşılmıyor şarkıdan

anlaşılmıyor joe

gençliğimizin polisiye günleri

kendi romanlarımız içinde uydurduğumuz adlar

sanki o romanlar sahi de yaşadıklarımız yalan

unuttuğum adların gece parklarında kaç kez aldattım seni

ben ihanetle öğrendim sadakati

kaç kez korkunun gözleriyle bakıştım bıçağının yüzünde

artık kimse öldüremez beni

çok zaman geçti herşeyin, herkesin üstünden

hayat ödünç tenha uzak biz birbirimizin şarkılarının mirasıyız joe

şimdi kaç kişi kaldık

göğe bakma durağında el ele tutuştuğumuz gençlikten

ben yine de bir yola çağırıyorum seni

ister inanç de buna ister çaresizlikten

dudaklarımı kanatırdı ıslığın

hiç unutmadım hiç unutmadım

ne zaman karanlığa düşsem senin ıslığını çalarım

ben seni en çok dizlerin titrerken sevdim joe

çık saklandığın yerden joe

nerdeysen çık, ölmek değilse bu, bak kayboluyorum

yoruldum seni beklerken vakit geçirdiğim dublörlerinden

sana yazdığım

hikayeyi yanlış okuyorlar her seferinde

ah şimdi joe burda olsaydı diyorum

joe şimdi burda olacaktı ki diyorum

bazen sarhoşken kalabalığın içinde yüksek sesle söylüyorum adını ya da birinin kollarındayken, bazen pencereyi açıp sokaktan geçiyormuşsun gibi ardından sesleniyorum, hep başkaları bakıyor yukarıya. ben gülümseyerek, gitti, diyorum, yakalayamadım, gitti. sahi gittin mi joe? yoksa hiç mi olmadın?

çık ortaya saklandığın yerden

yoruldum, azaldım beklemekten

bazen düşünüyorum da

var mıydın sahiden, yoksa bir şarkının anısı mı uydurdu seni

hiç bir şey benzemiyor değil mi, şimdi geçmişten daha çok bizim olan gençliğimize

bilmem ki, karşılaşsak bile birbirimizi hatırlayabilir miyiz yeniden

ikimiz de artık bir başkasıyken

gene de sen bilirsin joe, sen bilirsin

öyle iyiydik, bir düşün istersen.

MURATHAN MUNGAN

Aramakmış oysa sevmek

Özlemekmiş oysa sevmek

Bulup bulup yitirmekmiş

Düşsel bir oyuncağı

Yalanmış, hepsi yalan

Yalanmış, hepsi yalan

Sevmek diye bir şey varmış

Sevmek diye bir şey yokmuş.

Acı çektim günlerce

Acı çektim susarak

Şu kısacık konuklukta

Deprem kargaşasında.

Yaşadım bir kaç bin yıl

Acılara tutunarak

Acı çekmek özgürlükse

Özgürüz ikimizde.

Acılardan arta kalan

İşte şu bakışlarmış

Buğu diye gözlerimde

Gün batımı bulutlarmış

Yalanmış, hepsi yalan

Yalanmış, hepsi yalan

Savrulup gitmek varmış

Ayrı yörüngelerde.

"gözlerin gözlerime değince

felaketim olurdu ağlardım..."

atilla ilhan

bazı

kendim

bile

kendime

kalabalık

geliyorum..

Metin Üstündağ

Aldanı-Aldatı

Benim düşlerimin içinde

O uyuyordu,duyuyordum.

Ben bir uykusunda onun,

Bir düş'ünde bulundum...

Uyuyordu,duyuyordu,

Avundum.

II

Benim düşlerimin içinde

O uyumuyordu,biliyordum.

Ben ne bir uykusunda onun,

Ne de bir düş'ünde bulundum...

Bulunsaydım,

Vururdum....

Özdemir Asaf

YAŞAMAK

Biliyorum, kolay değil yaşamak,

Gönül verip türkü söylemek yar üstüne;

Yıldız ışığında dolaşıp geceleri,

Gündüzleri gün ışığında ısınmak;

Şöyle bir fırsat bulup yarım gün,

Yan gelebilmek Çamlıca tepesine...

-Bin türlü mavi akar Boğaz'dan-

Her şeyi unutabilmek maviler içinde.

Biliyorum, kolay değil yaşamak;

Ama işte

Bir ölünün hala yatağı sıcak,

Birinin saati işliyor kolunda.

Yaşamak kolay değil ya kardeşler,

Ölmek de değil;

Kolay değil bu dünyadan ayrılmak.

Orhan VELİ

Soyulur anlamsızlıkların ucu yırtık geçmişi mazime kalın harflerle yazılan her yaranın ardından...

Ben mi çok çabuk pes ettim bunca zaman boyunca, yoksa doğru muydu kaçışlarım?

Kendimi ezip geçmekten korkarcasına, ezdim geçtim etrafımda her kim varsa...

Her yıkım bir felaket... Her felaket yıkım oldu içimde...

Geçmişin harabelerine bakıp durmaktan, baktıkça durmaktan,

durdukça kendimden kaçmaktan başka ne çarem vardı ki?

Güzel günlerin geleceği umuduyla yeşillenir bahar,

yanar gider acılar - ıstıraplar - kederler...

Kötüye dair her ne varsa yanar gider içimde...

Tek kötü ben kalırım...

Çirkefinin içinde debelenen domuz misali ne paylaşırım kendimi,

ne de bırakırım... İşte bu yüzden baharlar çabuk geçer bu şehirde...

Yeşiller bozuşur ellerim değdiğinde...

Elimin değdiği yerde ölüm biter...

Kurur - solar yapraklar...

En mutlu çiçekler bile büker boyunlarını değdiğim anda...

Ölümler ölümüm olur... Karanlıklar mezarım...

Kaç punto yapmak gerek yaraları?

Daha ne kadar kalınlaştırmalı bu anlamsızlığımı...

Kış misali yağar karanlık lapa lapa yalnızlığıma...

Yalnızlığım yağar, karanlığım yağar, sonum yağar...

Gömülürüm kendime... Gömülürüm içime...

Geride sadece bir labirent kalır...

Kendime kurduğum tuzak misali Ölüm Labirenti...

Alıntıdır...

İçkiye benzer bir şey var bu havalarda

Kötü ediyor insanı, kötü

Hele birde hasretlik oldu mu serde

Sevdiğin başka yerde

Dertli ediyor insanı, dertli

İçkiye benzer bir şey var bu havalarda

Sarhoş ediyor insanı, sarhoş...

Orhan Veli Kanık

Ölüm

Yasam, yitim acisidir.

Yasamak, yitirmenin

acisini çekmektir.

Ölüm yitmekse,

yasamda yitirmektir.

Yasamak, yasamin nasil

tükendigini yasamaktir.

Yasam yikimsa,

yasamak yikmaktir.

Ölüm bitmekse,

yasam tükenmektir.

Yasam yitirmekse,

birlikte yasamak,

yitirtmektir.

Oruç Aruoba

Hiçbir ciğere dolmuyorum ne zamandır.

Hiçbir dumanla akıllara düşmüyorum.

farkettim,

ne yalnızım.....

Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey,

Dünyanın en güzel sesinden

En güzel şarkıyı dinlemek gibi birşey...

Fakat artık ümit yetmiyor bana,

Ben artık şarkı dinlemek değil,

Şarkı söylemek istiyorum.

NAZIM HİKMET

Kırmızı

adinin yazıldıgı.. her dusuncem.. kızıl..

cennetin beyazından dusen.. arzum..

elmanın kıskırtıcılıgı kadar

sen gıbı.. gunahkar

dudaklarindan kalma..

nefesim gibi.. kırmızı

yakan

ve o ahlar cektiren guzelligin..

hala sinmis ozlemlerime..

askın o tadı… ates

dudaklarından aldıgım ısırıkta gizlenmis..

solugundan gecmis.. yurek sızıma..

senin hasretini anlatan

saclarının orttugu bakısların..kırmızı

gecenin ustune atılan ısıksızlıgın ortusu gibi..

ac gozlerini.. ısıtan tutkunla…

usuyen ozlemlerim ısınsın..

adım izlerin ah… yangın yeri

cigne topragımı

fetheden kumandanın gururu kadar… kızıl kor

sevis …sevis benimle

sur…sur dudaklarını aclıgıma

tohumlansın sevinclerim yok olusa…

kosalım.. kosalım yeniden

cennete.. masum sehvete…kırmızıya

NAZIM HİKMET

Biz yeni bir hayatın acemileriyiz

Bütün bildiklerimiz yeniden biçimleniyor

Şiirimiz, aşkımız yeniden,

Son kötü günleri yaşıyoruz belki

İlk güzel günleri de yaşarız belki

...

Cemal Süreya

Eskil Denizci

ne hoş ne de kırmızı,Tanrının başı gibi,

Görkemli güneş yükseldi;

Herkes peki deyince,öldürdüm kuşu

sisi dumanı getiren.

Hepsi hak verdi öldürülmesine

sisle dumanı getiren kuşların.

Tatlı yel esti,uçtu ak köpükler,

başıboş izledi dümen suyumuz;

herkesten önce dalan bizdik

dingin sessiz denize.

yelin hızı kesildi,yelkenler indi,

hüzün doluydu ortalık;

yalnız kırmak için konuştuk arada bir

denizin sessizliğini!

herşey sımsıcak bakırsı gökte,

ögle güneşi kan rengi,

tünemiş gemi direğinin tam üzerine,

ancak ay kadar büyük.

günler geçti birbiri ardından,

ne bir soluk,ne kımıldama,öylece kaldık;

bir resimdekı gemı gibi aylak,

resimden bir denizin ortasında.

su,su,her yanımız su,

bütün güverteler kupkuru;

su,su,her yanımız su

bir damla bile yok içmeye...

Umutsuzlar Parkı

[...]

III

Binlerce, ama binlerce yıldır yaşıyorum

Bunu göklerden anlıyorum, kendimden anlıyorum biraz

İnsan, insan, insandan; ne iyi ne de kötü

Kolumu sallıyorum yürürken, kötüysem yüzümü buruşturuyorum

Çok eski bir yerimdeyim, çürüyen bir yerimden geliyorum

Öldüklerimi sayıyorum, yeniden doğduklarımı

Anlıyorum, ama yepyeni anlıyorum bıktığımı

Evlerde, köşebaşlarında değişmek diyorlar buna

Değişmek

Biri mi öldü, biri mi sevindi, değişmek koyuyorlar adını

Bana kızıyorlar sonra, anısızın bana

Kimi ellerini sürüyor, kimi gözlerini kapıyor yaşadıklarıma

Oysa ben düz insan, bazı insan, karanlık insan

Ve geçilmiyor ki benim

Duvarlar, evler, sokaklar gibi yapılmışlığımdan.

Bilmezler, kızmıyorum, bunu onlardan anlıyorum biraz

Erimek, bir olmak ve unutulmak içindeki onlardan

Ya da bir başkaca şey: ben kendimi ayırıyorum

O yapayalnız olmaktaki kendimi

Böyleyken akıp gidiyorum bir nehir gerçeği gibi

Sanki ben upuzun bir hikâye

En okunmadık yerlerimle

Yok artık sıkılıyorum.

[...]

Edip Cansever

ARKADAŞIM BADEM AĞACI

Sen ağaçların aptalı

Ben insanların

Seni kandırır havalar

Beni sevdalar

Bir ılıman hava esmeye görsün

Düşünmeden gelecek karakış..

Acarsın çiçeklerini ..

Bense hayra yorarım gördüğüm düşü...

Bir güler yüz bir tatlı söz..

Açarım yüreğimi hemen

Yemişe durmadan çarpar seni karayel

Beni karasevda

Hem de bilerek kandırıldığımızı

Kaçıncı kez bağlanmışız bir olmaza

Koş desinler bize şaşkın

Sonu gelmese de hiç bir aşkın

Açalım yine de çiçeklerimizi

Senden yanayım arkadaşım

Havanı bulunca aç çiçeklerini

Nasıl açıyorsam yüreğimi

Belki bu kez kış olmaz

Bakarsın sevdan düş olmaz

Nasıl vermişsem kendimi son sevdama

Vur kendini sen de bu güzel havaya

Aziz Nesin

Içimde bir yerlerde

ve şimdi kelimeler kadar yalnizim

bir odam bir ben hayata kapanmişim

başlamak ,istiyorum ya tekrardan

ya da çekip gitmek varmak istiyorum hayallere…

aldiğim nefes kadar üşüyorum

verdiğim soluk kadar aciyor bedenim

şimdi yalnizim bir odam bir ben

ve içimdeki acemi şaiirin

buruşuk kağitlarda gizli sakli şiirleri

karanliğin buz gibi gecelerinde

rüzgarin sesini dinliyorum penceremde

sessizlik çiğ gibi üzerimde

biliyorum çikmaz olan

sonu olmaya n bir yere variyorum

gidiyorum bir hayallerim bir kağidim

ve bir ben bir hayat işte

onuda götürüyorum

sonsuz kere

ve sonsuz kere anliyorum

ben yaşamiyorum aslinda

ölüm ardimda sessiz adimlarda

belki hissettiğim duygularimda

ya ona gidiyorum ya da çözemediğim

varamadiğim yollara

Tarihe gömülür o kadar

Agathe, uçtuğu var mı ruhunun arasıra,

Büyülü, mavi, derin ve ışıl ışıl yanan

Bambaşka denizlere, bambaşka semalara,

Şu kahrolası şehrin simsiyah havasından?

Agathe, uçtuğu var mı ruhunun arasıra?...

Kırılmak için bükül

Düz olmak için eğril.

Dolmak için boşal,

Parçalan ki yenilen

Az şeye sahip olanlar

Çağa kavuşabilirler

Çok şeyi olanların zihni karışır..

Elif Şafak/Pinhan