Özeleştiri Yap

Sığır gibi yaşıyorum resmen neyse yapacak bişey yok artık meditasyona yoğunlaşıcaz

İnsanların hakkımda ki düşüncelerini önemseyen birisiyim. Basitinden caddede yürürken yüzlerine baktığım kişiliklerin değişen mimiklerinden yola çıkarak kılıf uydurur filmime dalarım. Bu yüzden, sizin önemsediğiniz hiç bir şeye sahip olmadım-iç çamaşır dışında-. Bakıyorum ki yaşanılacak hayatlar kısıtlanmış, değiştirilmesi mümkün ama vicdanlı bir kişiliğe sahipseniz; kırılacak bir kalp varsa bile vazgeçersiniz. Bu yüzden vazgeçtim. Bir çok şeye sahip olmak varken...

gergin çekingen tepkisini ve kişiliğini arzularını kimliğini ortaya koyamayan biriyim

Değişim beni korkutuyor.Çünkü değişirken eskiden olduğu gibi çevremdekilerin hatta herkesin-burada kendime yuh diyorum- onayını almak istiyorum.Onaylanmadığımda sanki yanlış bir şey yapıyormuşum gibi geliyor.Sanki uzaydan gelmişim kimse benimle aynı şekilde düşünmüyormuş, insanlar arasında çıkıntıymışım gibi geliyor.Beni onaylarlarsa doğru yolda olduğumu anlayacakmışım gibi geliyor.Onaylanma hastalığımdan kurtulmak istiyorum.Ama yıllarca öyle umursamışım ki bunu onaylanma kaygımı bir kenara attığımda bu sefer sudan çıkmış balığa dönüyorum.

Bazen her bi şeye gülesim geliyor benim.

Genelde hiç bir şeyden emin olduğumu hissedemiyorum. Bu da kendimi yormama neden oluyor.

Kendi kendimle inatlaşmak gibi aptallıklarım var.

Bi de en çok kendime söz geçiremiyorum.

Ben ise bir vücutta iki farklı karakter gibiyim.Dakikam dakikasına tutmaz bi ara mutluyken birden sinirlenen ya da üzülen biriyim.Kendi dış görünüşüne fazla takıntısı olan biriyim.En azından dikkat çekici olmam gerekir diye düşünürüm hep.Zeki ve başarılı olduğumu düşünürüm ama olması gereken yerlerde kullanmam yani kötü şeylere aklımı yorarken bulurum genelde.Ama yaptığım şeyleri de genelde isteyerek yapmam sadece deneme amaçlı olur tabii karşımdakini de çoktan kırmış olurum farketmeden.Tabii bunlardan ders çıkarıyor muyum? Tabi ki hayır genelde kendi bildiğimi yaparım aslında hep öyle.

Çok sigara içiyorum alışkanlıklarımdan vazgecemiyorum ısrarcı olmak ve tutunmak adına peş peşe sacmalıyorum hersey yeniden sarıyor bir türlü iyileşemiyorum

Kendimi bitiriyorum öldürüyorum da diyebilirim

özeleştiri yapamayacak kadar kendimi beğeniyorum

O kadar çok eleştirilecek noktam var ki, bi saattir nereden vursam diye ekrana bakıyorum.

Ağlak bir çocuk gibi çoğu zaman sızlanırım.Her ne kadar itiraf etmek can sıkıcı olsa da.Ciddi hayalbazımdır.Ama bir şeyi kafaya taktığım zaman da delilik noktasına varana kadar sürdürür mutlaka istediğim şeyi elde ederim.İster 5 sene sonra olsun ister 5 gün.İnsanların mutlu olmamı yönetmesine izin verdiğim için zayıfım ki en nefret ettiğim özelliklerimden biridir.İnsanları manipüle etmeyi severim çoğu zaman, yapmam gerektiği ve yapamadığım zamanlarda kafayı yediğim doğrudur.Şu an için benden ayrılan kız arkadaşımı bana döndürme konusunda obsesiflik derecesine varabilcek kadar zaman harcıyorum.Yaptığım işleri bitirmem çoğu zaman baya zaman alıyor çünkü işlerime başlıyamıyorum hiç bir zaman.

Dengesizin şahıyım. Hemde ne dengesizlik. Şükür ki kimse bu yönden şikayet etmedi çünkü dengesizliğimle milleti kendimden kaçırdım. İşin aslı insanların içindeki garip, anlaşılmayan adam benim. Bununla övünecek değilim. Konuşmam hızlı, hareketlerim bir garip öyle yaşayıp gidiyoruz işte. Boş adamım zaten ben neyine takılıyorsam.

Eskiden söylediğim, yaptığım şeyleri gözden geçirdiğimde yarısını saçma sapan, eksik veya fazla buluyorum. Kendimi eleştirmeyi çok seviyorum. Sonrasında eleştirdiğim şeyin 'ben' olduğunu ve o eleştirdiğim şeye sahip olduğumu algılayıp acı çekiyorum. Sonra da eleştirdiğim şeyin eskiye ait olduğunu ve aslında onu yenmiş olmamın güzel bir şey olduğunun farkına varıyorum. Ama Düşüncelerim gidip olumsuzda takılıyor, yani farkına vardığım durumu unutuyor ve ben kendi kendimi yiyorum. Çok büyük bir suç işleyip de hayatını vicdan azabıyla geçiren biri gibiyim ama aslında "suç" denilebilecek bir şey bile yaptığım yok.

Son bir cümleyle özeleştiri yapıp toparlarsam; kendimi fazla eleştirmemi eleştiriyorum. Ahh, yine eleştiriyorum... yine.. ve yine..

tam bir b*kum.

Kimseyi kendimi sevdiremiyorum. Ya çok soğuk ya da çok yılışıkça oluyorum.

Şurdakilerden birinin egosu bile yok, ona yanarım ben.

Şurdakilerden birinin egosu bile yok, ona yanarım ben.

Bazılarının kinaye yaptığını hemen anlıyorum. Bu da bir öz eleştiri.

Yapcağım işin sonunun bi yerde istediğim şeye bağlancağını fakat bir noktada kötü olacağını biliyorum fakat yinede yapıyorum.Hırsın karanlık yüzüne sahibim.

Aceleciyim. Bi şey hakkında oturup düşünmem . Ve bu yüzden her zaman yanlış tercihi yaparım ve olabilecek senaryonun en kötüsünü yaşarım.

Durduk yere kendi kendime tribe giriyorum.

Çok fazla düşünerek kafamda aslında olmayan şeyler uyduruyorum ama o kadar mantıklı geliyor ki karsimdakine patlayınca ne kadar sacma geldiğini hissediyorum.

Çok fazla ekiyorum herkesi.

O kadar kötü bir geyiğim var ki millet geyiğimden bunalıp kaçıyor.

verdiğim hiçbir sözü tutmuyorum

Belirli konularda, insanları "Ee, şimdi ne olacak yani?" dedirtecek şekilde bir anda susup sessiz kaldığım oluyor. Düşünüyorum, ne diyecek olsam mantıklı gelmiyor. Hiç bir şekilde geçerli bir ifadede bulunmuyorum. Karşımdaki kişiyle iletişimimde bir kopukluk oluyor böylece. Boşluğa düşürüyorum. Sinir bozucuyum.

sonucunu her zaman bildiğim halde gereksiz ve kişiliksiz insanlarla sohbet kuruyorum artık bunu yapmamalıyım.

sürekli dikkat çekmek istiyorum

En nefret ettiğim özelliğim önyargılarım kişiyi tanımadan hakkında olumsuz şeyler düşünmem çok gereksiz ve aşırı şefkatli olmam