İç sesimi susturamıyorum!

iç ses...lanet olası o ses..hiç mi susmaz yahu...Alper ne yaptın olum sen ? Alper neden uyumuyorsun da boş boş işlerle uğraşıyorsun yazık değil mi lan zalımın oğlu ? Alper,canım , hayaller ne oldu hani şu hep düşündüğümüz varya..Alper yoruldun artık dur.Acaba şöyle mi etsek böyle mi etsek ? Şşş şş kıza bak Alper! Bakma lan bakma ayı mısın , sen saygılı bir adamsın . Alper paranı dikkatli kullan , Alper şunu yap şunu yapma çıkarken çöpleri at lan Alper.. Çok sigara içiyorsun bak..Ben özledim sende özle nihahah. Alper ...alper..alper..AAAAAALPEEEERRR!!

İç sesimin ağzını yüzünü kırmak istiyorum ben ne kadar sessizsem o okadar geveze..

 

Evet, iç sesin varlığını zihne kabul ettirmek; İç sesin derinliklerinde sevgi vardır. Sevgiye fesat (ego) karıştığı zaman kavramlar içinde kayboluruz. Kendi varlığımızı kabullendiğimizde ve kendimizi sevdiğimizde, Öz’ den geldiğimizi zihnimize hatırlattığımız zaman kim olduğumuzun da farkına varırız. (Oldukça zor bir yo l ) Başarabildiğimizde doğduğumuz andan itibaren bize yüklenen kimliklerin anlamını kalmaz.

Kendimle ilgili bir sorunum yok. Zihnimin sorguladığı daha çok insanların neden sanki insan değillermişçesine davranış sergiledikleri. Kabullenemediğim, kendimce açıklığa kavuşturamadığım şey bu.