İhanetler...

"0 gezegeninde beş bin yıldır savaş yaşanmamıştır," diye okudu,

"ve Gethen'de hiç savaş olmamıştır." Gözlerini dinlendirmek amacıyla

ve Tikuli'nin yiyeceklerini yuttuğu gibi kelimeleri lop lop yutmamak için

kendisini yavaş okumaya alıştırmaya çalıştığından okumayı kesti.

"Hiç savaş olmamıştır."

Sözler bütün parlaklıklarıyla apaçık duruyorlardı karşısında,

nihayetsiz, karanlık, yumuşak bir kuşku ile çevrelenmiş

ve gitgide bu kuşku içine çökerlerken.

Nasıl bir dünya olurdu bu dünya?

Gerçek dünya olurdu. Barış gerçek yaşamdı;

çalışmaları ve öğrenmeleri için çocukların yetiştirildiği, çalışılan, öğrenilen bir yaşam.

Çalışmayı, öğrenmeyi ve çocukları yutan savaş, gerçeğin inkarıydı.

Ama benim halkım, diye düşündü kadın, sadece inkar etmesini biliyor.

Yanlış kullanılmış gücün kara gölgesinde doğan bizler,

barışı kendi dünyamızın dışına yerleştirmişiz: Rehber olan, ulaşılamayan nur.

Bizim bütün bildiğimiz dövüşmek.

İçimizden birinin yaşamı boyunca becerebildiği tek barış,

savaşın devam ettiğini inkar etmek sadece;

gölgenin gölgesi, çifte inançsızlık.

Ursula K. Le Guin