Türk Tiyatrosunda Sansür’ün Tarihçesi

Türk Tiyatrosu, son yılların en kötü ve en skandallı dönemlerini yaşarken, bunun kökenlerinin cumhuriyetin ilk yıllarına dayandığını ve o dönemden itibaren dayatılan kültür politikalarının sonucu olduğunu unutmamak gerekir. Türkiye, tiyatro tarihi açısından, Nazi Almanya’sı tarzı yasaklamaları ile ünlenmiştir. Cumhuriyet’in kuruluşundan bugüne kadar ki süreçte yaşanan baskı ve siyasi etkiler hiçbir şekilde azalmadan ama bazı zamanlar şekil değiştirerek devam etmiştir.

Bu olayların en eskilerinden bir tanesi, meşrutiyet dönemi içerisinde yaşanmıştır. Sahneye çıkan ilk Müslüman kadın oyuncu olan Afife Jale, daha ikinci oyununda polis tarafından kovalanıyor, daha sonra oynadığı odalık adlı oyunda ise, polis tiyatronun etrafını sarıyor, Afife arka kapıdan zorla kaçıyordu. Yaşanan bu olaylardan sonra, şubat 1921 yılında ise İçişleri Bakanlığı, bir genelge yayınlayarak, Müslüman kadınların sahneye çıkışını yasaklıyordu. Zaten Türk Tiyatrosu; Manakyan’lar, Güllü Agop’lar, Benliyan’larla, Kınar Sıvacıyan’larla övünür.-ki burada bu sanatçıları aşağılamıyorum ama yasaklar yüzünden gelinen noktayı vurguluyorum- 1918’de ise Darülbedayi’de ortaya çıkan bir olay ise Türk Tiyatrosu (T.T.) üzerindeki baskıları çok net bir biçimde ortaya çıkarıyordu. Muhsin Ertuğrul, olayı bir yazısında şöyle aktarmıştı. “ Darülbedayi Heyet-i İdaresi’ne (yönetim) okunmadan eser kabul ettirmek ve oynatmak mümkün değilken, Hisse-i Şiaya, Kınar hanımefendinin aracılığıyla ve yazarın baskı ve ısrarıyla okunmadan ve kabul edilmeden oynanmıştı.

birun bravo cok gusel bi konu hele son replikleri super...

Türk Tiyatrosu ancak devlet’e bağımlılık duyusundan kurtulduğu ve kendi özüne döndüğü zaman bu politikalara – sansür, yasaklama- karşı örgütlü karşı koyabilir. Yoksa; devlet’e bağımlı bir tiyatro asla özgür olamaz.

aha biri cevap yazmış:rofl:

sağol pithc:)

eheheheh...:D:D:D:D