Nedret Güvenç'in Kaleminden Oyunculuk Sanatı

Ezber Canavarı

Bir tiyatro oyuncusu için işin en zor, en zevksiz ama son derece zorunlu ve sorumluluk taşıyan yanı, ezberdir. Ezber konusunda her oyuncunun kendine göre bir yöntemi vardır. Kimi kuru kuruya ezberler; kimi elinde metin, mizansenle ezberler; kimi yüksek sesle çalışarak, bazıları da sessizce okuyarak ezberler. Ben yazarak daha kolay ezberlerim. Rolü iki kere, üç kere, bazen dört kere dikkatlice yazarım. Böylece kelimelere, oyun yazarının cümle yapısına, en önemlisi, kelimelerin ve cümlelerin altındaki anlamlara alışırım. Zaten önemli olan, o anlamların ezberlenmesidir. Yani, dramatik doku içinde neyi, niçin, neden ve kime söylediğim... Anlamları iyice tanıdıktan sonra kelimeleri ve yazarın cümle yapılarını aklında tutmak gerekir ki, o da provalar boyunca ve evde kendi kendine yaptığın çok sıkı çalışmalarla yavaş yavaş belleğe geçer. Anlamsız, kuru kuruya, tepeden dolma ezber, iyice zordur. Cebir dersindeki formülleri bilmeden kuru kuruya ezberleyerek yazmak gibidir. Gerçi bazı uzun ve çetrefilli ya da manzum, çok farklı yapıda veya kakofonik cümleler vardır ki, onları hemen her gün yüksek sesle ve papağan gibi defalarca tekrarlayarak çalışmak gerekir. Yani, dilini, dudaklarını, ağzının içinde konuşmana yardımcı olan bütün organlarını o kelimelere iyice alıştırmak gerekir. Bir tarihte, Jean Canolle’den Asude Zeybekoğlu’nun çevirdiği Kralın Kısrağı adlı oyununda, bir Alman prensesini oynuyordum. Oyunun bir yerinde prenses, Orta Çağ Avrupası’nda kullanılan bütün armaların isimlerini ve özelliklerini, renklerini ve ayrıntılarını sıralayarak okuyordu. Yaklaşık üç sayfa süren büyük tiradda onlarca arma ezberlediğimi hatırlıyorum. İşte küçük bir misal:

“... Yarı belinden aşağısı gemi şeklinde biten leoparla, aslan kuyruğu şeklinde biten leopardan tutun da ağzı açık, dili çıkmış, kuyruğu vücuduna paralel kalkmış, ucu dışa çevrileceğine içine çevrilmiş tek arslanla, yüz yüze gelmiş, sırt sırta gelmiş çift arslana, babasının tek mirasçısı olmak için anasını zina suçuyla damgalayıp öz kardeşini piç ilan eden Fransız şövalyesi Jean Daves’nin armasındaki kuyruksuz arslana kadar, bir bakışta hepsini ayırt ederim...

ellerine saglık marke...buraylada ilgilenen varmıs...+

fırsat buldukça ilgilenmeye çalışıyorum. ben tesekkur ederım