iyi ve kötü'nün yolculuğu...

***İyi ve kötü arkadaş olmuşlar.Birgün kara vermişler uzun yolculuğa çıkmak için;Bir birlerine bir sartları varmış.Üzerindeki elbiselerini bir birlerinle değiştirerek bu yola çıkmayı şart koşmuşlar.Atlarını hazırlamışlar ve yola koyulmuşlar.Bunları gören iyi ve kötü hangisi olduğunu ayıramıyormuş.Sadece farkları gözlerindeki ifadeymiş.İyi ve kötü yolculukları sırasında bir anlaşma yapmış.Her durakladığımız yerde yediğimiz bir lokmadan karıncaların yuvasına bırakacağız diye.İyi ve kötü bir çınar attında dinlenmeye oturmuşlar yemeklerini yemiş.Sözleştikleri gibi lokmalarını bırakmaya gelmiş.Kötü demişki ya arkadaşım ben lokmamın büyüklüğünü ayarlayamadım bende şu kadarcık lokma kaldı diye.İyininde daha yiyeceği lokması fazla imiş.Ve elindeki lokmasını hem karıncalara hem kötüye bölüştürmüş.Kötünün ağzından sözler dökülmeye başlamış.Karıncalar minnacık neden onlara bu büyüklükte lokma verelim veya birgün sen ver birgün ben vereyim demiş.Bunuda kabul etmiş.İyi tamam ilk konakladığımız yerde ben vereceğim demiş.Bu seferde bir dere kenarına gelmişler.Yemeklerini yemeğe başlamışlar son lokmaya gelmiş iyi karınca yuvasına koymuş su içmek için deereye doğru gitmiş.Arkasından kötü hemen karınca yuvasına konulan lokmayı alıp ağzına atmış iyi görmesin diye.Kalkmışlar yola koyulmuşlar birkaç saat gittikten sonra kötüyü bir sancı tutmuş karnına rengi solmuş.Arkadaşı buna anlam veremez olmuş ateşi yükselmiş kötünün ne yapcağını şaşkın olan iyi düşünmekten bitap olmuş.İyi kötüye sormuş çıktığımızda sağlıklıydın neden böyle oldun diye ateş içinde olan kötü sayıklamaya başlamış.Karıncalar dolanıyor her hücremde beni kemiriyorlar içten içe diye.İyi anlamış bunun nedenini dereye gittiğinde arsızca karıncalarla lokmayı yuttuğunu ve karıncalarında ölümüne sebeb olduğu için vicdanı karıncaların istilasına uğradığını.Urbayı değişmekle iyinin yerine geçtiğini sanan kötü asıl urbada kerametin olmadığını anlamış.O günden sonra bir daha hiç kötülük yapmamış.Çünki kötü bir insanın da günlerlirde vicdanı dile gelecektir...

MEVLA'NIN sözü

Cömertlikte ve yardım etmekte akarsu gibi ol

Şefkat ve merhamette güneş gibi ol

Ve bize kendi cezamızı yine vicdanlarımız biçecektir öyle değil mi? Vicdanlarımız bir çeşit ileri karakollardır. Suçu tetkik eder, araştırır ve eğer yürek suçlu bulunursa küçük cezalarla o yüreğe uyarıda bulunur. Örneğin, iç sıkıntıları, pişmanlıklar, rûh bunalımları gibi...

Büyük mahkemeye kadar sürer bu yargı. Ve büyük mahkeme, mazlumun, ezilenin alacaklarının tahsil günüdür. Orda rüşvet, iltimas yoktur... Orda paranız, pulunuz, sahip olduğunuz güç, mevkî yada konumunuz size ayrıcalık kazandırmaz. Kişinin kendi kardeşlerinden, çocuklarından, öz anne ve babasından bucak bucak kaçacağı gündür. En çok da sevgililerin... Çünkü cehennem, aşk adına karşısındakine acı çektirenlerle dolacaktır.

Paylaşım için teşekkürler...