Doğruluk İzcisi Yanıtlama zamanı: Nisan 28 Yanıtlama zamanı: Nisan 28 Kendimi çok yorgun hissediyorum. Geç kalmış hissediyorum. Sadece meditasyon -saf meditasyon- yapmak istiyorum ama farklı şeyler de deneyimlemek istiyorum. Bir de ilk zamanlarımı hatırlıyorum; o heyecanı, o şevki, o duyguyu... Zor geliyor artık. Kendimi çok bitik hissediyorum daha yolculuğa yeni başlamış -hatta başlamamış- olmama rağmen... Alıntı
Ivan Yanıtlama zamanı: Mayıs 6 Yanıtlama zamanı: Mayıs 6 Düzenli uyku, spor ve düşünce egzersizleri. Bu tempoyla 50 yılı güvence aldım gibi. Sonra çipe geçeriz. Alıntı
Rapit Yanıtlama zamanı: Temmuz 4 Yanıtlama zamanı: Temmuz 4 Bir robot gibiyim, sadece görevlerini yerine getiren ve var gücüyle çalışan çabalayan ailesinin kalan parçalarını yaşatmak için uğraşan gönlü kırgın bir baba gibi hissediyorum. . . Doğdum doğalı 24 yıl depresyon ve ızdırapla piştim, hayatımın en güzel 10 yılını yaşadıktan sonra anladım ki mutluluk bana haram ve Izdırap benim ikinci adım olmuş. . . Alıntı
nevermore Yanıtlama zamanı: Temmuz 4 Yanıtlama zamanı: Temmuz 4 nereye gitsem manowar konserine denk geliyorum . Tamam severiz saygı da duyarız ama yeter ya artık.. Alıntı
new_age_nt Yanıtlama zamanı: Eylül 27 Yanıtlama zamanı: Eylül 27 Bu mesaj bir hayli uzun süren bir monotonluk durumundan kurtulmak için atılan bir farkındalık mesajıdır.Dikkate almayınız. Alıntı
Anafiel girl Yanıtlama zamanı: Perşembe saat 19:59 Yanıtlama zamanı: Perşembe saat 19:59 Buraya üye olduğumda 17 yaşındaydım. Karakter geçişleri yaşayan tipik bir ergen. O zamanları yaşarken o günler çok ağır gelirdi. Meğer esas ağır gelmesi gerekenleri o zaman gözden kaçırmışım. Bu 10 senede kendi hayatımda, kendimi ikinci plana attığımı anladım. Anladım anlamasına da, sonra tekrar tekrar başkalarını kendi önüme koymaya da devam ettim. Arkadaşlarım, ailem, sevgililerim vs.vs... Hep dinlemişim de, hiç dinlenmemişim mesela. Hep yardımcı olmuşum ama hiç yardım edenim olmamış. Sanırım değer verenim hiç olmamış. Akıllara düşülen, merak edilen birisi hiç olmamışım. Bunun hep farkındayım aslında ve çoğunlukla da umursamam ama böyle günlerde yalnızlık pek hatra sayılır bir keyif vermiyor ne yalan söyleyeyim. O kadar güven duygusu kalmamış ki bende, buraya bile tüm çıplaklığı ile derdimi yazamıyorum belki bir tanıdık çıkarda yazdıklarımı bana karşı kullanırsa diye. Bazen kendime, ben mi hep kötü niyetli insanlara denk geliyorum yoksa iyi insan mı kalmadı diye sormadan edemiyorum. Alıntı
Önerilen Mesajlar
Sohbete katıl
Şimdi mesaj yollayabilir ve daha sonra kayıt olabilirsiniz. Hesabınız varsa, şimdi giriş yaparak hesabınızla gönderebilirsiniz.