Ne Zannederdim

Annemi ziyaretçiler dizisinden biri zannederdim. uzaydan gelen bi visitors annemi öldürmüş ve yerine geçmiş diye suratından maskesini çıkarmaya çalışıp annemin suratını yolardım.

 

Zeki Müren'i zekim üren sanırdım..ne demekse....

 

Pırasayı soğanın abisi sanırdım Andımızın 'yurdumu milletimi özümden çok sevmektir' bölümünü üzümden çok sevmektir sanırdım, kafa patlatırdım işin mantığına Anıtkabir'i bir baskan mezarlari serisinin ilk üyesi sanir ve Kenan Evren'in anitka-iki'ye gömülecegine inanirdim ayrıca bir "kültabisi"nin var olduguna da inandim hep içten içe.

 

Lar diye bi deniz var sanırdım.. "Korkma sonmez bu Tafak larda yuzen alsancak" dan kaynaklı.. dolayısıyla bu mısraları toyle yorumlardım Lar'da yüzen bir alsancağın, Şafağın sönmesi konusunda endişe etmemesi gerekir.

 

Otobüslerdeki "tehlike anında kolu el ele çeviriniz" (ki bööle bile yazmıyo) yazısını her gördüğümde otobüsteki herkesin elele tutuşup, ve birinin lider olup kolu onun çevirmesi gerektiğini sanırdım.

 

Birde heralde kapıya gelindiğinde mutlaka zile basılmasını gerektiğini sanıyodum ki,boyum yetişmediğinden duvara parmağımı basıp "zelllll" diye bağırırdım filmlerde kızılderililere yerli dendiği için onları türk sanırdım bi keresinde, 3-4 yaşlarındayken, mutfaga girmiştim ve ömrümde ilk defa kadayıfla karşılaşmıştım: annem kadayıf yapmıştı ve ben de kadayıfı babam zannettim çünkü babam kıllı bir insandı ve annemin babamı öldürdüğünü sonrada yemek yaptığını düşünmüştüm, babamın piştikten sonra kıllarının o hale geldiğini zannedip babam eve gelene kadar mutfakta oturup ağlamıstım, annemin cok kızdığını hatırlıyorum.

 

Televizyondaki spikerlerin de bizi gördüğünü sanırdım, bunu anlamak ve açıklığa kavuşturmak için birgün koltuğun arkasına saklandım, planım spikeri punduna getirip beni aradığını ve kafasını oynattığını yakalamaktı ama nereye saklanırsam saklanayım, ne kadar gizlice kafamı dışarı çıkartıp televizyona bakarsam bakayım spiker hep beni görüyor, gozumun içine bakıyordu. Sonra babama sordum, öğrendim.

 

İn cin top oynuyo dediklerinde de, incin adında (ayse fatma gibi) bi kızın top oynadıgını sanırdım. bi türlü anlayamazdım. eee top oynuyo da nooluyo ben de oynuyorum derdim kendi kendime Taksim'deki kat otoparkını, katoto isimli bi japon devlet büyüğü adına yapılmış "katoto parkı" sanırdım, hep oraya gidip oynamak isterdim Bezirgan başı adlı oyunu hep vezirgen başı diye idrak ederdim...

 

Son zamanlara kadar da öyle sanıyo idim..ulan bi kerede sormamışım kendime şu zamana kadar nedir ki bu vezirgen başı, bi manası var mı acaba diye..

 

Futbol maçlarında, hakem sarı veya kırmızı kart gosterdiğinde, birisinin futbolcuya kart gönderdiğini ve herkesin merak içinde hakemin etrafına toplaşıp, kartı okumasını beklediğini sanırdım

 

...:::ALINTIDIR:::...

Televizyondaki spikerlerin de bizi gördüğünü sanırdım, bunu anlamak ve açıklığa kavuşturmak için birgün koltuğun arkasına saklandım, planım spikeri punduna getirip beni aradığını ve kafasını oynattığını yakalamaktı ama nereye saklanırsam saklanayım, ne kadar gizlice kafamı dışarı çıkartıp televizyona bakarsam bakayım spiker hep beni görüyor, gozumun içine bakıyordu. Sonra babama sordum, öğrendim

 

:rofl: çok güzeldi ellerine sağlık paylaştığın için.

ne kadar temiz bir kalbin varmıs booge:D

 

tesekkurler futbolcuların kart okuma hevesi cok guzeldi:D:D

küçüklüğümde jimlastik aletim vardı.ve tutma kolunun arasında boşluk vardı.ben onu dürbün niyetine kullanıp uzaktaki camiyebakardım ve camiiyi ALLAH zannederdim:D:)

:rofl: çok güzeller eline sağlık

Benden betermiş

 

Ben kuş burnu reçelinin içinde kuş gagası var sanıyodum:DBi de annem ekmeğin içini çıkarıp kuş burnu reçelini sürüp kuş maması geliyooooo diyerekten ağzıma tıkmaya çalışıyodu.Benim için korkunç hatıralar bunlar:D

Birde heralde kapıya gelindiğinde mutlaka zile basılmasını gerektiğini sanıyodum ki,boyum yetişmediğinden duvara parmağımı basıp "zelllll" diye bağırırdım filmlerde kızılderililere yerli dendiği için onları türk sanırdım bi keresinde, 3-4 yaşlarındayken, mutfaga girmiştim ve ömrümde ilk defa kadayıfla karşılaşmıştım: annem kadayıf yapmıştı ve ben de kadayıfı babam zannettim çünkü babam kıllı bir insandı ve annemin babamı öldürdüğünü sonrada yemek yaptığını düşünmüştüm, babamın piştikten sonra kıllarının o hale geldiğini zannedip babam eve gelene kadar mutfakta oturup ağlamıstım, annemin cok kızdığını hatırlıyorum.

 

bunda koptum zaten :rofl: :rofl:

--------------------

bende zencefil i zenci - fillerden yapılıyo sanıyodum :rofl: :rofl: :rofl: bu arada televizyonda ne zaman bi manken görsem içeri gidip cicilerimi giyerdim onlara güzel görünmek için :rofl: :rofl: :rofl: :rofl:

seninkide iimiş ya:D

yabancı aktörlerin dilimizi ögrendıkten sonra film cektıgını zannederdım

annem kucukken cok okuki askerligi kısa yap demisti bana bende evde ablamın bi canta dolusu kitaplarını yatagıma serip hepsini okumaya calısmıstım:) annemin napıosun dedidinde attıgı kahkaha hala kulaklarımda :rofl:

okul hayatım,ılk okula gıtmeyenleri polis alır götürür korkusu ıle başladı..annem saolsun

Abim küçükken bana "Biz seni çöpte bulduk"diyodu:p Bi ara bayaaa bi inanmıştım he!

ben yukardaki kadayıfa kopmustum ya :rofl:

çok güzelmiş ya...keşke hep çocuk kalsaydık ve bazı şeyleri sansaydık...bazı şeylerin gerçeklerini öğrenmeden yaşayabilseydik...