Nöroetik: Beyin ve Ahlaki Davranışlara Büyüleyici Bir Bakış

Nöroetik, yeni ve ilginç bir bilgi alanıdır. Beyinde olanlarla ilgili olarak ahlaki davranışları analiz eder.

Nöroetik kelimesinin iki anlamı vardır. 1973 ve 2002 yılları arasında “sinir bilimlerinde etiği inceleyen bir bilgi alanı” olarak tanımlandı. Ancak 2002’den itibaren etiğin sinirbilimi olarak ele alındı. Bu son kavram bugün hakim olan kavramdır. Etiği felsefe alanına değil, nörobiyolojiye dayandırmaya çalışır.

Alman nöropsikiyatrist Anneliese Alma Pontius, nöroetikten bahseden ilk kişidir. Ancak birçok kişi, bu bilgi dalının 1986 yılında Patricia S. Churchland tarafından “Neurophilosophy. Toward a Unified Science of the Mind /Brain” başlıklı bir metnin yayınlanmasıyla kendi kimliğini kazandığını düşünüyor.

 

“Benim düşünceme göre, nöroetik, altta yatan beyin mekanizmalarını baz alarak hastalık, normallik, ölümlülük, yaşam tarzı ve yaşam felsefesinin sosyal yönlerine nasıl yaklaşmak istediğimizin analizi olarak tanımlanmalıdır.”  – Michael Gazzaniga

 

17 Temmuz 1990’da Amerika Birleşik Devletleri Kongresi sinirbilim araştırmalarını teşvik etme kararı aldı. Hatta “Beynin On Yılı” adlı bir proje duyurdular. Bu durum konuyla ilgili yapılan araştırmaların ve üretilen metinlerin sayısını artırmıştır.

 

Nöroetik: Kökenleri

Nörobilimdeki gelişmeler, daha önce var olmayan soruları gündeme getirmeye başladı. Örneğin, bitkisel hayattaki hastalarla ne yapmalı? Beyin ölümü konusu nasıl ele alınır? Bunlar ve diğer sorular biyoetikte büyük tartışmalara yol açtı. Daha sonra nöroetikte çalışma konusu oldular.

Başlangıçta, sinirbilim araştırmaları esas olarak beyin hastalıklarını ve onlar için olası tedavileri ele aldı. Bununla birlikte, zamanla yeni bir gerçeklik şekillenmeye başladı: Aslında, kanıtlar giderek artan bir şekilde beynin sadece vücudun bir organı olarak değil, tüm insan faaliyetlerinin temel temeli olarak görülmesi gerektiğini gösterdi.

2002 yılına gelindiğinde bu açıkça görülüyordu. Adina L. Roskies tarafından kısa bir makalede patenti alınmıştır. Bu makalede, sinirbilim etiğinden değil, etik sinirbiliminden bahsetmenin zamanının geldiğini belirtti. Bu, beyin bölgesindeki bir anormalliğin kişinin ahlaki yargısını değiştirebileceği gibi bulgulara dayanıyordu. Veya belirli maddelerin aşırı üretimi davranışı değiştirir.

Buna paralel olarak, sinirbilimdeki ilerlemeler, insan beynini daha önce başaramadıkları bir şekilde izlemeyi mümkün kıldı. Nitekim günümüzde nörogörüntüleme yoluyla bir kişinin ne düşündüğünü bilmenin mümkün olduğunu söylemek abartı olmaz. Ayrıca bazı tekniklerle o kişinin düşüncelerini bile değiştirebilirsiniz. Bu nedenle nöroetiğin eski anlamı hala geçerliliğini korumaktadır.

 

Etiğin sinirbilimi

Beyin anlaşıldıkça, etik davranışla ilişkisi üzerine yapılan araştırmalar da anlaşıldı. Bu noktada Joshua D. Greene çok önemli bir isimdir. Bu araştırmacı, eski “tramvay problemini” ele aldığı bir çalışma yaptı. Bununla birlikte, ilk kez beyin görüntüleme kullanarak analiz etti.

Tramvay problemi, bir tramvay sürücüsünün kontrolünü kaybettiğini belirtir. Hızla bir yol ayrımına yaklaşmaktadır. Soldaki rayda beş demiryolu işçisi vardır, bu yüzden araç yoluna devam ederse üzerlerinden geçecektir. Ancak, sağ taraftaki rayda bir demiryolu işçisi vardır. Sürücü bir kolu çalıştırırsa, tramvay savrulacak ve yalnızca bir demiryolu işçisini ezecektir. O ne yapmalıdır? Müdahale etmeyip tramvayın yoluna devam etmesine ve böylece beş kişiyi öldürmesine izin mi vermelidir? Yoksa müdahale edip bir kişinin ölümüne doğrudan sebep olup diğer beş kişiyi mi kurtarmalıdır?

Bu ikilemin başka bir çeşidi, bir adamı bir yaya köprüsünün üstüne koyar ve benzer bir tramvay dramasının ortaya çıkmasını izler. Tramvay yoluna devam ederse, beş demiryolu işçisini öldürecek. Gözlemcinin yanında büyük, oldukça yaşlı, obez bir adam duruyor. Adam kontrol edilemeyen tramvayı izliyor ve yanındaki yaşlı obez adamı raya fırlatırsa bunun aracı durduracağını düşünüyor. Bunu yaparken adam ölecek ama beş işçi kurtulacak.

 

Beyin ve etik

Farklı insanların bu durumlarda neler yapabileceğini değerlendiren sosyal psikoloji çalışmaları uzun yıllardır yapılmaktadır. Greene ayrıca ikilemi bir grup gönüllüye de yöneltti. Ancak, bu sırada, yanıtlarını dikkate almadı. Bunun yerine, beyinlerinde neler olduğunu izledi.

Greene, ilk durumu ahlaki-kişisel olmayan bir ikilem olarak tanımladı. Bunun nedeni, tramvay sürücüsünün bir kol ile etkileşime girmesi gerektiğidir. Ancak ikinci senaryo ahlaki-kişisel bir ikilemdir. Başka bir deyişle, gözlemci başka bir insana yönelik bir eylem gerçekleştirmelidir. Greene, ahlaki-kişisel olmayan ikilemlerde beynin prefrontal korteksinin aktive olduğunu buldu. Ancak ahlaki-kişisel ikilemlerde amigdala gibi subkortikal alanlar aktive olur.

Greene’in gözlemleri, çoğu insanın rasyonalist olmaktan çok ahlaki bir sezgiciliğe sahip olduğu sonucuna varmasını sağladı. Başka bir deyişle, bir durumu değerlendirmek için akıldan (prefrontal korteks) çok duyguları (amigdala) kullanırlar. Bu çalışma bir dönüm noktası olduğunu kanıtladı. O zamandan beri, araştırmacılar yüzlerce benzer araştırma yürüttüler.

Gördüğünüz gibi, nöroetik, meyvelerini vermeye yeni başlayan büyüleyici bir alandır. Aslında tüm bu bulgular, insan davranışına yönelik felsefi ve psikolojik yaklaşımları da etkilemiştir. Şüphesiz bu bilgi dalı önümüzdeki yıllarda da bizi şaşırtmaya devam edecektir.

 

Kaynak; https://aklinizikesfedin.com/noroetik-beyin-ve-ahlaki-davranislara-buyuleyici-bir-bakis/