Amaçsız Yaşamak

Hayatınızda hiç amacınızın olmadığınızı hissettiniz mi? Çaresiz kaldınız mı?Bir şeyler canınıza tak etti mi?Artık çevrenizi değil de kendiniz için bir şeyler yapmak istediniz mi? Hayatınızı düzene sokmak istediniz de yapabildiniz mi anlamıyorum ben artık, çok mu güçsüzüm iradesizim yaptığım hataları sürekli tekrarlıyorum sürekli yol yordam arıyorum her seferinde bu siteye giriyorum. Galiba arayışlardayım yada bu bi olgunlaşma süreci sorunum nedir ki acaba? Deneyimli insanları görelim değişik fikir alayım birazcık

Ooo işte benim alanım bu konuda master yapmış bir kişi duruyor karşında, öncelikle yaşını öğrenebilir miyim acaba ? sonra konuya ufak bi giriş yapalım

Aslında yazacak o kadar çok şey varken, ne yazacağıma karar veremiyorum.

Söylediğinde haklısın; birçoğumuz önce ailesini, çevresini düşünür kendi yaşamı aklına gelmez. Başkalarının isteklerini gerçekleştirmek için çabalar. Anne - babasını mutlu etmek için ders çalışır. Oysa anne babasının egosunu yüceltmek için kendini kurban eder. Hep iyi bir dünya planları yapılır.

Ardından artık sen oldun, yaşın ilerledi, sen bir yetişkinsin göndermeleri yapılır. Hayal kırıklıklarıyla beraber, birden afallarsın. Her şey ne içindi? Tüm gerçeklik ve olması istenen şey; para, meslek ve kariyer miydi?

Kendime bakıyorum. Dibe vurduğum zamanlar oldu. Böyle zamanlarda kendime güldüm hep. Yani insanlar açlıktan ölürken, bir hiç uğruna savaşlarda yaşamlar yok olurken benim bu düşüncelerim nankörlük olur diye düşünürdüm.

Ama işte hayat bu, her insanın hayatı farklı bir dünyadır.

Okul bitti, bir süre işsiz kaldım, sonra iş buldum. Sonra işten ayrıldım, sonra yine okula gittim. Sonra yine iş buldum ve şimdi yine işsizim. Acı ama gerçek; şu an tek derdim para kazanabilmek.

Hayatın amacı ne sorusuna bir cevap verilecekse bu cevap çok büyük bir cevap olmalı. Hala düşünüyorum...

Bu sahnenin asıl amacı, bence sevgiyi bulabilmek. Merak etmek, bu mekanizmanın matematiğini düşünmek. Bilime merak salmak.

Amaçsız yaşadığını düşündüğünde sürekli bu düşünceye hapsetme kendini. Klasik olacak, ama kendini kitaplara ver, gökyüzüne, gezegenlere merak sal. Bir enstrüman çalmaya çalış. Koş, zıpla, spor yap. Kısa süreliğine de olsa çevrenden uzaklaş. Söylenecek çok şey var... Çare sende, bir duyguya çok fazla yoğunlaşma...

Ve sessizce nefes almaya devam et arkadaş. Ama bu nefes öyle güçlü olsun ki seni belirli bir süre hayatta tutabilsin. Bu pisliğin içerisinde yaşamak yapılan en büyük ahmaklık, hayır!, hayır bu pisliği bilerek burada nefes almaya çalışmak asıl ahmaklık. Evet asıl ahmaklık bu..

Yaşım 18 ve şuan aşırı derece de gelecek kaygısı yaşıyorum evet sanırım her şey paraya bağlanıyor.Bi saatten sonra insan anlıyor en yakını bile değişebiliyor öz abisi bile ama hala yaptıklarımdan pişmanlık duymuyorum. Duyar gibi oluyorum ama kişiliğim tam tersini söylüyor bazen

Hayatın amacı... Eğer biyolojik amacına bakacak olursan; şüphesiz üreyip dünyayı istila etmek. Aşk - evlilik ve benzeri kavramlar da bu yola girmek için insanın içine konulan ve yeşertilen tohumlar... Genel insanoğlu topluluğu tarafından kabul gören ve normal karşılanan, bu sıradanlığa dahil olunması gerektiği kanaatine varılan bir konu bu.

Hayatımın birçok anında amaçsızca oradan oraya savrulduğum ve çoğu zaman yukarıda anlattığım amaç doğrultusunda koşturduğumu açıkça söyleyebilirim. Ama bir zaman sonra etrafındaki toplum aynasını kırıp gerçek olanı görmek istediğinde kendini tamamen büyük bir boşluğun ortasında asılı şekilde buluyorsun. Yaşam önündekilerin ayak izlerini dahi takip edemediğin, boşluktan oluşan bir yol halini alıyor. Ve hangi tarafa döneceğin seni etkileyen rüzgarlar dışında tamamen senin elinde olan bir durum.

Okuduğumuz kitaplar, hayatlar, biyografiler, dinlediğimiz insanlar hep büyülü, masalsı bir havada uğruna ölünecek yollar üzerine bilgiler aktarırlar bizlere ve biz de böylesi yolları içimizde keşfetmek için uğraşlar veririz. Bunları bulamadığımızda ise kendimizi amaçsız, ruhsuz, yalnız ve gereksiz hissederiz. Oysa yaşamak, kendisi başlı başına bir amaçtır zaten. Yaşlanmak ve elde edinilen deneyimlerin sizde bırakacağı bilgelik... Okunulan ve dinlenilen hikayeler ne kadar süslü cümleler ve kutsallıklar barındırsa da, aslında hepsi geçip gitmiş yaşamların izlerini taşır sadece. Ve yaşam bütünüyle sadece bir amaca kanalize olunacak kadar basit değildir. Yaşamın her anında dönemsel amaçlar edinilir ve dönemsel amaçlara dönemsel uğraşlar verilir. Önemli olan sadece tutunmaktır bazen. Tutunmaya başladıkça belirginleşir hedefler çünkü insan kendisini tanımaya başlar zamanla. Nelerden zevk aldığını, nelerin kendisine huzur vermeye başladığını algılar ve bu algılarını en üst seviyeye çıkarttığında artık ne yöne gitmek isteyeceğini yularını tutan birileri olmadan tayin edecek kıvama gelir. Yaşamın amacı belki de budur...

Benim amacım mı? Ben çok çalışıp tanrı olacağım.

Evet haklısın her şey çalışmakla alakalı ama ben kendimde o gücü göremiyorum. Hayatımı hep boş şeylere adamış durumdayım şuanda kendim için ufak bir şey yapmıyorum şöyle anlatayım ben sizlere ilk öğretim yaşlarındayken böyle çok asi haraç kesen zorba bi tiptim tabi bunun dış görünüşüm ve kilomla alakası vardı insanların beni ezme çabalarına aldırmıyor gibi yapıyordum aslında aldırıyordum daha sonra liseye geçtim baya şeyler değişti aslında hayatım çok farklı oldu. 2 ismim var ilk ismimi ilköğretimde bıraktım 2 inci ismimle yeni bir sayfa açtım baya bi değiştim fiziksel açıdanda boyum 1.85 civari oldu sarışın mavi gözlü fix bi vucuda sahiptim. Daha sonra ilk öğretimden benim bu değişime uğradığımı gören çoğu insan peşimden koşmaya başladı yalakalarım oldu ondan sonra güven eksikliği başladı ama asla egoist biri olmadım şuan lisem bitmesi gerekiyordu ailem maddi yönden zora düştü 1 yıl ara vermek zorunda kaldım bir şeyler yapmaya çabaladım daha sonra orta okul mezunu diye alay konusu oldum ailem dahi üstüme geldi, bu sene yeni bir adım attım ama gerçekleri görüp arkasına saklanmak çok koyuyor.

Eveeet başlayalım. Uzuuun bir yazı olacak hazırlıklı ol. Uzunluğunu görünce özellikle sen ve diğer arkadaşlar okumaktan vazgeçmez umarım.

Amaçsızlık, hayatının 2-2buçuk senesini tamamen amaçsızca yaşayan bir abin var karşında ve arkadaşlarla ciddi ciddi bize amaç yükleyin diye dolaştığımız zamanlar oldu. Amaçsızlık bilmeyenler için söylüyorum o kadar berbat birşeyki hayattan zevk alamıyorsunuz resmen zaten bi boşluktasınız amacınız yok yapacağınız birşey yok kırk yılın başında birşey yapmaya kalkıncada zevkini alamıyosunuz anlamsız sıkıcı bir hal alıyor yani hayatınız.

Amaç yükleyeceksin kardeşim kendine üzerindeki ataleti atacaksın ! Silkinip kendine geleceksin. Ailenle olan problemlerini bilmiyorum ama sana hayatta doğru bildiğim tek şeyi söylüyorum sevdiğin seveceğin şeyi yap ailenin sevdiği istediği şeyi değil ! Bu amaçsızlığın yanında birde işleri erteleme sorunu vardır ki evlerden ırak. Nefret ederim, benim hayatımı 3-5 sene geriye attı bu herşeyi erteleme sorunu. Ertelemeyeceksin birşey mi yapılacak birşey mi yapmak istiyorsun o an kalkıp yapacaksın en basit örneğini veriyorum; ders çalışacaksın kafaya koyarsın bu sefer kesin başlayacaksındır kalkarsın önce bi odamı temizleyeyim masamı sileyim gidip yeni bir defter alayım yeni silgi alayım herşey eksiksiz olacak ya bu sefer ciddi başlayacaksın ya herşey tam olmalı. Masanın yeri değişir ampul fazla ışık vermiyordur gider daha güçlü bi ampul alır takarsın yaparsında yaparsın bunlar bitmez. BİTMEZ ! Bunlara takıldığın sürece hiç birşey yapamazsın. Ders mi çalışacaksın kalkacaksın ihtiyacın olan bir kalem bir defter silgiye gerek yok! Silme üstünü karala yada aynısının doğrusunu yan tarafa tekrar yaz. Ben o an yazacak kağıt bulamayıp masanın üstüne yazarak ders çalıştığımı bilirim bembeyaz masa çalışmaktan bi kalktım üstü sayılarla formüllerle dolu. Öncelikle bu birşeyleri erteleme hastalığından kurtulacaksın ! Ertelediğin sürece hiç bir b.k yapamazsın hayatta. Mazeret bitmez şu yoktu bu yoktu şu olsunda yaparım bu bitsinde yaparım şu dizi bitsin kalkarım bir duş alayım yaparım. Arkadaş sana birşey söyleyeyim MAZERETLE İŞ YAPILMIYOR !

Şuan yapman gereken ne ise okula mı gidiyorsun yoksa bir işte çalışıyor musun yoksa iş mi arıyorsun bilmiyorum ama söylediğim ve söyleyeceğim şeyler hepsinde işe yarar.

Her ne yapacaksan kalkacaksın arkadaş şuan kalkacaksın şimdi saat geç oldu ya yatayımda sabah yaparım dediklerini değil çünkü sabah kalkınca kahvaltıdan sonra olur o kahvaltıdan sonra bi yediklerimi sindireyim hele diye TV başına geçersin telefon gelir dışarı çıkayımda eve gelince yaparım kaçıyo mu olur sonra eve gelirsin ulan yoruldum be daha sonra yapayım olur sonra yapmazsın. Şuan kalkacaksın alacaksın kağıdı önüne ulan benim yapmam gereken ne ? Yapmak istediğim şey ne ? Benim istediğim şey ne ? İsteklerime ulaşmam için yapmam gerekenler ne ? Bu soruların cevaplarını yazacaksın. Önüne belki uzun belkide kısa bir liste çıkacak belkide sadece 1 maddelik bir şey olacak. Hiç önemli değil önemli olan o 1 maddeyi kalkıp ertelemeden o an yapabilmen. Bak arkadaş eğer sen bu amaçsızlıktan gerçekten bıktıysan gerçekten artık birşeyler yapmak istiyorsan kurtulmak istiyorsan harekete geçeceksin bu işin başka oluru yok yok yok ! Bunu kafana sok önce.

Hataları sürekli tekrarlıyorum demişsin ya sen hataları sürekli tekrarlamıyorsun sen bir hata yaptın ve o hatayı sürdürüyorsun hayatının bir parçası olmuş o hata geri kalan tüüm hata diye düşündüğün şeyler bu üstündeki atalet yüzünden herşeyi erteleme hastalığı yüzünden.

Hayatta yapmak istediğin hiç birşey durduğun yerde ayağına gelmez gelmeyecek ! Ya sen ona gideceksin yada öyle istediğinle kalacaksın. İstediğin şey için harekete geçeceksin ve hemen yapacaksın.

Gelecek kaygısı yaşıyorum demişsin. Şuan eminim ki güzel bir üniversite ve mükemmel bir bölüm istiyorsundur o bölümle mezun olduğunda yapacağın işle ilgili hayaller kuruyorsundur ama dediklerimi yapmazsan sadece o hayallerle istediğinle kalırsın sonra benim gibi boktan bir üniversiteye gider her gün benim burada ne işim var diye düşünür durursun ben en azından istediğim bölüme gidebildim ona rağmen sırf okulumu sevmiyorum diye şuan 4. sınıf olmam gerekirken hala 1. sınıftayım kaybıma bak ? aynı dönem üniversiteye giden arkadaşlarım okulu bitiriyor bu sene ben ? sabah 8 de dersim var ve hala buradayım görüyorsun işte. Kız arkadaşım hazırlık okudu seneye oda mezun oluyor ben ? okula gidersem dersleri verirsem ikinci sınıf olcam. Neleri kaybettiğime bak. Neleri kaybedebileceğime bak.

Aklını başına topla ! Ne annenin ne babanın ne dayının ne amcanın kimsenin faydası yok sana olmayacak ! Ulan ben dayımın bak dayımın okulunda bir kuruş indirim olmadan okudum ! Senelik 17 bin lira para verdim ! Adamın bindiği araba 800 bin lira oturduğu ev 5 milyon dolar ! Bana bi faydası olmuş mu ? Adamın evindeki bir koltuk takımı yada arabasının bir aylık benzin parası kadar parayı benden söke söke aldılar ! Bu hayatta ne yaparsan KEN Dİ NE !

Bak daha konuşurum ben anlatırım da sen okumazsın daha fazlasını zaten sayfanın yarısını kaplayacak kadar uzun bir yazı oldu. Sen bir oku yorumunu yap yada beni sıkıntıların konusunda daha aydınlat bende ona göre daha hedefe yönelik konuşayım hadi bakalım

Maalesef yeterli eğitim veremiyor olsa da, Türkiye'de üniversite mezunu olmak dahi yetmediği için bence senin kendin hakkında alay konusu olduğunu düşündüğün eğitim olayını ilk etapta halletmeyi amaçlamalısın... Bugün için sadece üniversite mezunu olmak yeterli değil maalesef. Doktora yapmak ya da işinle ilgili seminerlere katılmak yabancı diller vs ancak bir parça işi düzeltebiliyor. Liseyi dışardan bitirip sonra üniversiteye giden çok arkadaşım var. Bunun yanı sıra elinde başka bir bileziği olup da eğitime ihtiyaç duymayan tanıdıklarım da var. Örneğin kuyumculuk zanaatına sahip olan birinin eğitim pek de önem arz etmiyor. Öncelikle bu açıdan bakıp eğitim olayını tamamlamalısın.

Çooook haklısın çok bi kalkınsam süper olacak mazeret her yerde keşke beni tetikleyecek bir şeyler olsa hala nereden başlasam diye düşünüyorum yaşamışsın anlıyorsun beni.

sidar bence tanrıyı bu işe karıştırmayalım yoksa suçlu çıkar

sidar bence tanrıyı bu işe karıştırmayalım yoksa suçlu çıkar

Aklıma şeytan fıkrasını getirdin Ulan iki saattir milleti pataklıyon şeytan dürttü diye arkamdan konuşuon hesabı bütün suç bende mi

Daha basit bir yolla başlayalım..

Kalkıp birşeyler yap, ne yapayım diye sorma herhangi birşeyler. Mesela baban hergün eve gelirken ekmek alıyorsa alma de kalk evden çık sen git al gel. Susadın mı kardeşinden yada ondan bundan isteme kalk git kendin al suyunu. Böyle ufak tefek işler çok basit şeyler. Pazara git, markete git canın o an bir meyve mi çekti yada çikolata mı istedi kalk o an ulan şimdi bi çikolata bi elma için kim gidecek o kadar yolu deme kalk git. Ben yaptım, pazara giderdim dolaşırken gördüğüm canımın çektiği şeylerden alırdım bir tane adamın gözünün önünde hiç birşey söylemeden yerdim bi güzel adam beni izlerdi birşey söylese bile cevap vermezdim işim bitince 1 lira yada 50 kuruş falan verir yine konuşmadan devam eder dalgama bakardım. Yerinden kalkmaya alış. Odandasın baban annenden kumandayı istedi ve sen duydun mu kalk git sen ver. Oturduğunuz binada asansör varsa bir kere asansörü beklemekten vazgeç ve merdiveni kullan. Ulan 30-40 saniye beklememek için o kadar kat inilir mi deme. Arabalara meraklıysan gir sahibinden'e kendi şehrinde bulunan arabalara bak hoşuna giden olursa çık git canlı canlı gör arabayı içine otur orasına burasına bak. Eve yemek sipariş etme git kendin al yada git yerinde ye. Evde yemek var ama yanında içeçek birşey mi yok ? İn aşağıya al. Böyle ufacık küçücük şeyleri yaparsan üşengeçliği atarsın üstünden. Bak ben arkadaşlarımla evde kalıyorum her sabah ekmek almaya ben giderim. Canları cips falan çeker film izleyecek oluruz markete ben giderim. Böyle böyle o üzerindeki üşengeçliği kıracaksın. Ya birden kalkıp kendine geleceksin yada böyle yavaş yavaş kendini zorlayarak olacak bu iş ama olacak ! Olmazsa güzel kardeşim pişmanlıklardan pişmanlık beğen. 5 sene sonra benim burda yazdıklarım aklına gelir monitöre kafa atarsın.

Deneyeceğim bi 15 gün sonra dmden yazarsam başarırsam teşekkürlerimi alacaksın senin geleceğin olmadım dersem şaşırma

Psikolojik ve felsefi bunalımların en büyük nedeni aktivite eksikliği. Hareketsizlik, çok düşünme, yaşanılan bölgenin dışına çıkmama. Ne bileyim, ben bisikletle 4-5 km yol gidince; birçok şey umrumda olmuyor. Yokuş aşağı rüzgara bırakıyorum kendimi. Nefes nefese kalmak lazım, hayata adrenalin eklemek gerekir. Benden psikolog olsa, çok çılgın bir doktor olurdum. Psikolojik problemi olanları ekstrem sporlara yönlendirirdim. Uzun süreli depresyonda mısın? Bu adamı uçaktan paraşütle fırlatacaksın. Bak kalır mı depresyon.

Bu arada bisikletimi özlemişim, 2 aydır sürmüyorum. Yol göründü sanırım.

Hım bende yarın akşam çıkayım bi kulaklık ve bisiklet derdime derman olacak.

Bir orman ya da park yolu; sessizlikte ve karanlıkta mola ver...

hızlı yaşamın sonu denilebilir sonunda intihar edip ölmek istiyorlar amaçsız yaşayınca

bende derim amacım insanlara yardım etmek olmalı ama kendimi bazen şurdan şuraya götürecek gücü bulamıyorum insanlara nasıl yardım edeceğim

Bu hayattan gitmeden bir iz birakmak gerek. Oyle sessiz sedasiz gitmek olmaz. Baska da amac gerekmez

Ooo işte benim alanım bu konuda master yapmış bir kişi duruyor karşında, öncelikle yaşını öğrenebilir miyim acaba ? sonra konuya ufak bi giriş yapalım

senin alanın depil bence baştan kaybettin yaşla ölçülmez

senin alanın depil bence baştan kaybettin yaşla ölçülmez

Keske sadece ilk iki yorumu okuyup sivrilme cabasina girmeseydin dostum