Simyaya hayatını vermiş simyacıların düşünce tarzı..

Bir sorum var simya bölümüne açılmamalı normal bir düşünce sorusu.

Bu soruyu tanrının varlığını göz önünde bulundurarak soruyorum.Simyacılar hayatını vermiş dediğim simyacılık sadece maddi değil manevi açıdan da bir olaydır.Bu insanlar sadece maddi bedenlerini vermiş olsalar ölüm ötesinde kurtulabillecekler.Ama bu insanlar ruhlarını da feda etmiş oluyorlar (cadılığa örnek verirdim ama tanrının varlığını göz önünde bulundurarak dediğim için vermiyorum).Nerden geliyor bu korkusuzluk? Nasıl bir düşünceleri var bunları yaparken.

Bunları okuduktan sonra Vitriol un açılımının anlamını da veriyorum.

Dünyanın derinliklerini (içini) ziyaret et, damıtırken (arıtırken) gizli taşı (felsefe taşı'nı) bulacaksın.

burada derinliklerden kastı cehenneme iniştir. cennet - cehennneme inanmak için tanrıya da inanmak gerekiyor.

Sadece altın için bu yola girmek belki de her daim başarısızlıkla sonuçlanırdı.

Ebedi hayat iksirinden kastedilenin, sonsuz Dünya yaşamı olduğunu düşünmüyorum. Belki de kendini tanımaktır, ebedi hayat iksiri. Ya da sonsuz mutluluk iksiri...

Okuduklarımızda yazar ya hep; önce kurşun eritilir ve bir parça felsefe taşı ufalanır içine. Soğuyunca da parlak altın çıkar meydana. Vitriol, kalp yanar, cehennemini yaşar ve küllerinden doğar, ama bu kalp yeni bir kalptir... Altın bir kalp...

Sembolizmin cilveleri...