Ölmek için doğmaz mı insan?

Vadem doldu benim,

Uzaktan bakınca asırlık bir çınardan farksız bedenim.

Seneler su misali aktı gitti ayaklarımın altından,

Sayısız günah işledim,

Bilemedim cahil idim.

Aldandım dünya denen anlık bir rüyaya,

Artık uyanma vakti, geç bile kaldı bedenim.

Uzaktan bakınca asırlık bir çınardan farksızım bedenim.

Nice çileler çektim,

Nicesine göğüs gerdim.

Çok güldüm, çok ağladım,

Doksan yaşına merdiven dayadım.

Vadem doldu benim.

İki melek dikilmiş, başımda,

Az bi zaman kaldı,

Uyandıracaklar canımla, ruhumla

Vadem doldu benim.

Asırlık bir çınardan farksız bedenim.

Ayaklarım yürümez, kollarım tutmaz,

Nefes dahi alamam bazen,

Vadem doldu benim.

Şeytanla cebelleşip durdum ömrüm boyunca,

Az kaldı artık her şey sayılı bu asırlık ağaçta.

Vadem doldu benim.

Allah aşkı ansızın sardı aciz bedenimi,

Huzur yağdırdı kurumuş gönül topraklarıma.

Vadem doldu benim.

Şimdi kaldırdım ellerimi açtım semaya,

Allah'm diyorum affet beni,

Çok mu geç kaldım acaba,

Zaten iki ayağımda çukurda.

Vadem doldu benim,

Asırlık bir çınarım ben,

Bir asır daha yaşasam yok,

Ebedi alem beni bekler...

İki melek bu ara hep baş ucumda,

Nefesimi sayar dururlar, hesap vakti için.

Bir kurtuluş yolu ey Rab!

Vadem doldu benim.

Kalan üç beş günümde yalan dünyaya dönüyor yüzüm,

İçimi kavuran pişmanlıklar seli,

Telafisi yok artık değil mi,

Vadem doldu benim...