tanrı mı suçlu insanlar mı

Her şey tanrı ise onu benim yarattığım gerçeğini nasıl inkar edeceğiz,veya inkarı nasıl gerçek ilan edeceğiz

Her şey tanrı ise onu benim yarattığım gerçeğini nasıl inkar edeceğiz,veya inkarı nasıl gerçek ilan edeceğiz

Ölürsen, Tanrı'da ölür. Ancak; Dünyaya kazık çakabilirsen(bir fikir ile), Tanrı ölmeyecek.

Onu öldürmemek için elimden geleni yaparım.

Düşünme o halde

Düşüneyim ki o ölmesin,eğer o ölürse düşüncelerde ölür.Ezan gibi bir şey yapacaksın,Bugün Tanrının ölüm günü falan imam nietzsche

Ölsün de insanlar bi rahat nefes alsın.

Tanrı ne kadar kavramla anlatamıyacağımız bişey olsada, dilim söylemeye varmasada yaratılışımızın bir amacı yok gibi.Saçma

Tanrı ne kadar kavramla anlatamıyacağımız bişey olsada, dilim söylemeye varmasada yaratılışımızın bir amacı yok gibi.Saçma

Nihilistmisin

O zaman tanrinin parcaları arasindaki esitsizlik ve catısmadan tanrimi sucludur yoksa bunu yapan parcalarmi . tanrinin ceketinin bozulmasi ceketin suçumudur yoksa bozulan ceketi duzeltmedigi icin tanrımı sucludur . bizler sadece tanrinin kucuk bir parcasiyiz. ancak tanrisal iradeye sahip degiliz. bu sebepten dolayi tanrisal irade ayridir. ve tanrisal irade farkliysa bizde farkliyiz. ancak ruhsal açıdan hepimiz tanriyiz bu dogru dedigin gibi.

Aslinda cevap veriyorsunuz zaten mesajda. Direk bana sorulmus bir soru mu var bilmiyorum ama tabi ki tanri suclu degildir. Zaten ben bir suclu oldugunu dusunmuyorum, o yuzden ilk mesajimi yazmistim. Bir cocuk ne kadar buyuk bir hata yaparsa yapsin, cocuktur ve hata yapmaya elverisli ve meyillidir. Insanoglu da henuz anaokuluna baslamis bir duzeyde gelisimini surduruyor. Hatalarini, gelisimini devam ettirmek icin yapmak zorunda.Ama bunu oldugu en mukemmel sekliyle yapar.

Bozulan ceketi duzeltmek icin baska bir yerde yada boyutta bulunan bir tanri yok bence.O ceketi duzeltmek yine kucuk parcaciklara kaliyor sizin tabirinizle. Ama yalniz ve terkedilmis olarak degil.

Tanrisal irade hakkinda soru isaretlerim var. Farkindalik sureklilik gosteren birsey degil malesef. Sabit durmuyor ve herseyden etkileniyor. Cok zayif yaratiklar oldugumuzu dusunuyorum ben.Bu da henuz yeterli gelisim seviyesinde bulunmadigimizdan kaynaklaniyor. Tanrisal irade farklidir, hemfikirim.

Dünya var olduğundan beri tartışılan bir konu. Sanırım var olduğu sürecede devam edecek. İnsanlar Tanrı'ya ibadet etmek için yaratıldı. Dünyevi hayat bir sınav yurdu insan için. Her insan eşit olsaydı sınavdan söz edebilir miydik? İnsanlar eşit yaradılmamıştır. Birisi zenginken diğeri fakirdir. Bu böyledir. Fakat Tanrı insanın kendini geliştirip daha iyi yerlere gelmesi için ona yetenekler bahşetmiştir. Son teknoloji bir elektronik cihaz gibi diğer tüm varlıklardan daha üstün bir şekilde donatılmıştır. Ezilen aç kalan acı çeken insanlar için dünyevi hayat kısa bir kabus denilebilir. Zorbalar için cennet yuvasıdır dünya. Asıl amaç Ebedi hayattır. Oraya yapılacak yatırımlardır.. Aslında bu konu hakkında bi deneme yazmıştım. Bulabilirsem paylaşacağım

Aslında Allah'ın Adaleti...

Dünya’da adalet var aslında. Ama biraz çaba gerektiriyor. Şuan doğduğun ve yaşamakta olduğun hayatın maddi ve manevi açıdan kötü olması senin suçun olmayabilir. Fakat Yaradan sana onu değiştirme gücü ve kudretini bahşetmiştir. Herkesi ayrı ayrı ve yükseklere taşıyabilecek yeteneklerle donatmıştır. O niye çok zengin ben niye züğürtüm, hani nerde Allah’ın adaleti diye ağlayıp sızlanmak çok zalimcedir. Zalimlerden olmayın.

Dünyevi hayatımızı düz bir çizgiymiş gibi ele alalım. Sağımız iyilikler ve güzellikler olsun. Solumuz ise tam aksine, kötülük ve fenalıklar… Rab biz doğduktan ve büyüdükten sonra ergenlik diye tabir edilen, artık insanın kendi ayakları üzerinde yavaş yavaş durabildiği zamanlarda o ilahi dokunuşuyla yavaşça iter bizi hayata. Burdan sonrası tamamiyle bize kalmış birşeydir. Esen rüzgarın etkisiyle sağa sola savrulmak muhtemeldir. Önemli olan nerede bulunduğumuz değildir aslında. İyilikte yada kötülükte… Kendine insan diyebilen her birey sonunda doğru yolu zaten bulacaktır. Asıl önemli olan içinde bulunduğumuz hayatı değiştirip daha güzel bir hale sokabilecek gücümüz varken hiç çabalamayıp dar zamanlara düştüğümüzde suçu başkalarına yüklemek ve genellikle Allah’ın adaletinden dem vurmaktır. Acizliğimizin suçunu yüce Allah’tan bilmektir…

Yarın yeni bir gün başlayacak, başlamış olan diğer yüzlercesi gibi… Belkide yarın diğerlerinin aksine rahatlıkla farkedebileceğimiz onlarca fırsat çıkacaktır karşımıza. Yada hiç yaşamadığımız kadar kötü bir gün bizi bekliyor olacak.. Belkide biz yarını bile göremeyeceğiz… Eğer sabah uyandığınızda pencerenizden vuran güneş diğer tüm günlerdeki gibi yüzünüzü ısıtmaya devam ediyorsa hayatta hala yaşamaya değer sınırsız güzellikler sizi bekliyor demektir… Yarınlarınızın kıymetini bilin, sağlıcakla kalın.

uzun oldu, okuduğunuz için teşekkürler

İnsanlarin çogu kendi beceriksizliğininin suçunu tanriya atiyor. dogru. genelde insanlarin yaptıği seylerden biridir gücünun yetmedigi aslinda gucunun yettigi ama onun bunun farkinda olmadığı şeylerin sucunu baskasina atmak

Bence,

Tanrı katında insani duygulardan, davranışlardan, isteklerden bahsedilmesi biraz saçma değil mi? İlahi Varlık, adı üstünde Tanrı, mutlak olan, sonrasında ortalıklarda görünmeyen, sebep-sonuç ilişkisi içerisinde, kaosu yaratan, verdiği özgürlük nedeni ile suçlu, ona ad vererek tapınılan, aslında her şeyi başıboş bırakmış gökyüzü ile yeryüzü arasında ki boşluğun ta kendisi. Tanrı üstümüzde egemenlik kurmadı. O, öldü.

Tanrı ne kadar kavramla anlatamıyacağımız bişey olsada, dilim söylemeye varmasada yaratılışımızın bir amacı yok gibi.Saçma

Doğru amaç yok. Tanrı yarattı. Var olma ''gereği'' duyduğu ya da yalnız olduğu için mi? Neden bir şeye gerek duysun ki? O zaten en üst, en yüce, zaman ve mekan ötesinde olan İlahi kavram değil mi? Şeytanla savaşında bir ordu toplamak mıydı amacı? Mi acaba? ? ?

Bence,

 

Tanrı katında insani duygulardan, davranışlardan, isteklerden bahsedilmesi biraz saçma değil mi? İlahi Varlık, adı üstünde Tanrı, mutlak olan, sonrasında ortalıklarda görünmeyen, sebep-sonuç ilişkisi içerisinde, kaosu yaratan, verdiği özgürlük nedeni ile suçlu, ona ad vererek tapınılan, aslında her şeyi başıboş bırakmış gökyüzü ile yeryüzü arasında ki boşluğun ta kendisi. Tanrı üstümüzde egemenlik kurmadı. O, öldü.

 

 

 

Doğru amaç yok. Tanrı yarattı. Var olma ''gereği'' duyduğu ya da yalnız olduğu için mi? Neden bir şeye gerek duysun ki? O zaten en üst, en yüce, zaman ve mekan ötesinde olan İlahi kavram değil mi? Şeytanla savaşında bir ordu toplamak mıydı amacı? Mi acaba? ? ?

Bir arkadaşım bu konu hakkında ''Tanrı şeytanla sidik yarıştırmak için insanları dünyaya gönderdi. Sınav adı altında türlü eziyetlere maruz bıraktı'' vs.. gibi şeyler söylemişti. Melekler kayıtsız şartsız Allaha ibadet için yaradıldı. Şeytanda aynı şekilde. Şeytan Adem(a.s)e tapmam diye arkadaşında dediği gibi bir yarışa tutuldu resmen Allah. Dünyayı ve tüm evreni yaratmaktansa doğmuş Adem'in ve doğacak yüzmilyarlarca insanın nasıl bir niyet içersinde olacağını zaten bilmiyor muydu Tanrı? Cennetlikleri cennete cehennemlikleride cehenneme gönderebilirdi. Bence olay burda ince bir çizgi ile ayrılıyor. Dünya münafıkların cenneti ise Allah günahkarlara yapacağı zulüm için bir ispat yolu olarak dünyayı yaratmış olabilir. Ahirette canlanıp toplanacağımız mahşer yerinde nefis diye birşey kalmayacağına göre dünyada hiç yaşamadan önce tüm insanlığı toplasaydı Allah, şüphesiz günahkarlar inkar ederdi. Ben böyle bir insan olmazdım, yapmazdım vs. Diye. Sayenizde cevap aradığım bu soruya da cevap bulmuş oldum. Teşekkürler

Bence onun yerine kimin kimi yarattığı sorusu daha iyi olur . Önceki sayfalarda bir arkadaşın yazdığı gibi ''tanrı bizi yaratmadı , biz onu yarattık '' bana daha mantıklı geliyor

Her sey insanlarin basinin altindan cikiyor. sizi gidiler sizi