23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı

23 Nisan 1920. Büyük Millet Meclisi'nin açılış günü. Her yıl bu günü Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı olarak kutlarız. Dünyanın her yerinden gelen çocuklar da bizlere eşlik eder.

Bu bayram, 23 Nisan Milli Bayramı'nın, Ulusal Egemenlik Bayramı'nın ve Çocuk Bayramı'nın birleşmesinden meydana gelmiştir. "23 Nisan Milli Bayramı'nda" millet meclisinin açılması kutlanıyor, 1 Kasım gününde de saltanatın kaldırılması (ulusal egemenlik) kutlanıyordu. Çocuk Bayramının ise 1927 yılında Himaye-i Etfal Cemiyeti'nin (günümüzün Çocuk Esirgeme Kurumu) ilk milli bayramımızda çocuklara yardım edilmesi gerektiğini anlatan açıklamasıyla (isteğiyle) kabul edildiği söylenir. Böylece 1927 yılında bu 3 bayram birleşti ve "23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı" ismini aldı.

1933 23 Nisan'ında Atatürk yeni bir gelenek başlattı. O sabah çocukları makamında kabul etti ve onlarla sohbet etti. Aynı yıl stadyumlarda beden hareketi gösterileri yapılmaya başlandı. O bayram, Milli Eğitim Bakanı Reşit Galip Bey'in kaleme aldığı Andımız çocuklar tarafından ilk kez okundu. Ve bu gelenekler günümüzde de devam etmektedir. Daha fazla bilgi için WIKIPEDIA

Herkesin bayramını kutluyorum.

sağolasın bende en içten dileklerimle klasik olcak ama kutluyorum ne guzel konu yahu

hala kendini çocuk hisseden herkesin bayramı kutlu olsun

Hepimizin bayramı kutlu olsun..Sonuçta bizde çocuk olduk ve hepimizin egemenliği

Atamızın ülkemize ve dünyaya büyük armağıdır

Geç de olsa kutlu olsun..

Tek yakındığım şey minik çocukların soğukta titreyip gösteri yapmaya çalışması. Madem onların bayramı bunları da düşünmek gerek..

23 nisan ulusal egemenlik ve çocuk bayramımız kutlu olsun. . :cool:bugün 23 nisan neşe doluyor insan..

Bayramımız kutlu olsun...

Andımız da o tarihlerde yazılıp okunmaya başlamış ancak artık okunmuyor sanırım. Neyse işte kutlarım, hala kutlayabiliyorken.

Kutlu olsun!

Kutlu olsun !!!!

Söylenecek çok şey var fakat değişen hiçbir şey yok. Hatta tam aksine bazı şeyler sanki 'inadınaymış' gibi daha da kötüye gidiyor.

Belki de asla değişmeyecek...

Son zamanlarda yaşanan bir takım gelişmeler halkımızın o derin o tatlı uykusundan uyandığını ters giden bir şeyler olduğunun farkına vardığını gösterse de, ve yol kenarındaki beton kaldırımın kenarından bir delik bulup çıkan papatyanın umudu kadar küçük ama yürekli bir umuda kapılsak da sanki artık bazı şeyler için çok geç kalmışız gibi geliyor bana. Hatta sanki'si fazla. Geç kaldık. Geri dönüşü yada kurtuluşu hiç yokmuş gibi hissediyorum bu ''illetin''.

Bugün işyerimdeki pencereye bayrağı ellerim titreyerek astım.

Sanki Mustafa Kemal karşımdaydı o an, sanki Kurtuluş Savaş'ından bu yana kaç şehit verdiysek bu ülke, bu vatan, bu ulus için hepsi yüzüme bakıp bana hesap soruyordu,.

"Ata'm bu ülkeyi size emanet etti." diye haykırışları kulağımda çınladı bi an.

Bayrağı okşadım...

Başımı öne eğdim.

23 Nisan artık sadece çocukların bayramı.

Olsun...

Hâla kutlayabiliyorken, mutlu olun çocuklar.

Mutlu olun..