Kutsallık anlayışı..

Kutsallık, insanların zihinlerinde yarattığı ve birçok anlamlar yüklediği hayali bir şey.

Yâni kutsallık gerçekte yoktur.

Sizce saçmalıyor muyuz? Ya da beyninizi mi yıkamaya çalışıyoruz?

Kutsallık konusuna biz ve kendiniz dâhil hiç kimsenin ve hiçbir şeyin etkisinde kalmadan bakın. O zaman gerçeği kendiniz göreceksiniz.

İnsanlar neleri kutsal kabul eder? İnandığı dini, inandığı tanrıyı, annesini, babasını, evlendiği eşini, din adamlarını, ermişleri, evliyaları, ait olduğu dinin peygamberini, devletini, okuldaki eğitmenleri, mezarları. Başka şeyler de sayabilirsiniz. Saydıklarımızın ve sayabileceklerimizin birkaçını belki de hepsini kutsal kabul ediyorsunuz.

Peki kutsallık sizin için nedir? Ulaşılmazlık, üstünlük, saflık, iyilik, tartışılmazlık, sorgulanması yanlış, hatta günah olan. Kutsallık sizin için budur. Gerçekte bu anlamlar ya sizin zihninizde oluşur ya da başka insanlar size tarif eder. Ve onları kutsallık olarak kabul edersiniz. Yâni sizin kabul ettiğiniz sâdece düşüncedir. Dikkatle bakın. Siz de görüyor musunuz?

Ve her düşünce gibi kutsallık düşüncesi bölücü, sınırlayıcı, gerginlik yaratıcı ve yıkıcıdır.

Sizin kutsal kabul ettiğiniz şeyleri kutsal kabul etmeyenler var. Onların sizin kutsal dediklerinize saldırması, sizin onlara saldırmanıza, kızgınlık, kin ve nefret duymanıza sebep olabilir. Dünyanın geçmişi, bu nedenden çıkmış sayısız kavgalar, savaşlar ve acılarla doludur.

Kutsallık sâdece bir sanrıdır. Zihninizde oluşur. Hayaldir, gerçek değildir. Çünkü ulaşamayacağınız hiçbir şey yoktur. Çünkü tartışamayacağınız hiçbir şey yoktur. Çünkü sorgulayamayacağınız ya da sorgulanması günâh hiçbir şey yoktur. Çünkü siz her şeyin kaynağı ve yaratıcısısınız. Çünkü siz, her şeysiniz.

Burada yazılanlara inanmayın. Çünkü inanmak, sizi körleştirir, gerçeği görmenizi ve tanımanızı engeller.

Kendinizi tanıyın. Ancak o zaman söylediklerimizin gerçeği işaret ettiğini anlayabilirsiniz. Kendinizi tanıyın. Böylece tüm söylediklerimizin doğruluğuna ve daha pek çok şeye kendiniz şâhit olun.

İnsan , tek öğretmeninin doğruluk olduğunu sanır, oysa yanlıştan da doğruluğu öğrenebilirsin.

Doğru yoldan gidenler yada yanlış yola sapanlar , bunların hepsi öğrenir ve bir sonraki yaşamına bir üst basamakta , daha yüksek bir bilinçe başlar.

Yanlış yoldan gidenler , eksi karmik yükle yoluna devam edecekleri için bir üst basamakta işleri daha zordur.

Azap , eksi kader yüküdür.doğruluğun edinimi olan ( ecir ) ise sonraki haftaya devretmiş artı bakiyedir.

Kişisel cennetini yaşıyabilmen ve iç barışını tesis edebilmen için eksi yüklerinden arınman şarttır.

ALINTI

Konu tamamen bir makaleden alınma olmakla birlikte güzel bir tartışma konusu olabilir düşncesindeyım

Bu yüzden doğan anlamlardan oluşan en büyük hayal kırıklıklarımız...

"Analık kutsaldır" tabii... Biri dedi diye herkes bunun peşinde; değildir. Ne malum o ana gençliğinde kimleri uğruna kapıştırdı, insanları birbirine düşürdü ve şimdilerde çocuğunun haklarını yemekte; kendi dövüldü diye oğlunu savaşçı yetiştirip karısını dövdürtmeyeceğini? Ya da yaşlılara ver onlar kutsaldır yaşlıdır bla bla. Hiç vermediklerim onlardır, ne bileyim gençliğinde kaç kızın hayalini ya da dünyasını yıkmadığı, yiğenini mıncıklamadığı, ne malum çocuklarını hınca hınç dövmediği... vs vs.

Bugün tam da bu konudan etkilenmiştim...

Kutsallık... İnsanların bazen kendilerine, bazen diğer bazı şeylere çok fazla anlam yüklemek istemesi gibi geliyor bana. Kendini, çevresini, olanları, anı yeterince sevmeyen ve kabullenemeyen insan, birşeylere anlam yükleyerek kendisine ve diğer şeylere anlam katıyor. Oysa kattığı anlam, genelde mükemmeliyete iliişkin şeyler oluyor. Kişi kendisini "kutsal" olan karşısında değersiz görme eğilimi taşıyor... Oysa bana kalırsa kutsal olan herşeyiyle kişinin kendisi, çevresi, olanlar ve andır... Ve herşeydir... Herşey kutsaldır çünkü yaşanan herşey güzeldir ve bence herşey olması gerektiği gibidir.

her şey olması gerektiği gibidir" güzel bir ifade..ama,"olması gerektiği gibi" kısmı sanki olması gerektiği gibiyi "olduranı" zorunlu kılıyor ve bu ister istemez ana başlıktaki kutsala ve onu kutsal kılana yönlendiriyor gibi zihni..kendimce " bir şey ne ise odur" u kabul ederim..ama olanı olması gerektiği gibi anlamlandıran ve tanımlayan ise öznenin kendisidir gibime gelir hep..ve evet yine ana konu başlığında belirtildiği gibi bu bozucu bir etki yaratır..ayırıcıdır.korktuğum korkmadıklarımdan ayrıdır..neden korktuğumu dillendiriken onu korkmadıklarımdan farklı kılan özelliklerini "bana göre" sıralarım ve onu tanımlarım..bu tanımım dışında kalanlarıda ayırıp ona ayrı, ona ayrı davranırım..aynı şey sevdiklerim içinde geçerli..sevdiğimi ayrırır tanımlar ve tanımın dışında kalanlara ayrı davranırım..sevdiğimi "yüceleştiririm" de.annem yücedir..sevgilim yüce..korkudan titrediğim anlarda o titremelerimi yatıştıran fikirler yüce..anneme dokunulmasına dayanamam..sevgilim sadece benimdir dokunamazlar!korkularımı dindiren fikirlerse..bknz: dünya tarihi : )

Olması gerektiği gibi olmak anlatımının oldurana işaret ettiğini düşünmedim hiç. Olduran üzerine düşünecek olursam, olduran biziz bana kalırsa. Çünkü neyin neyi gerektirdiğine karar veren, oldurandır... Zaten yazımda da ifade etmiştim bana göre kutsal olanı... Kutsal olanın olduran olmasında bir zarar göremiyorum Kutsal kabul ettiği olanlar olduğunda... çok karıştı cümleler

cümleler karışmasa sanırım benzer şeyler söylüyoruz : ) demek istediğim bir şey varoluş itibarı ile ( belkide daha anlaşılır bir ifade ile:doğası gereği) kutsal olmaz demek istedim..yani ne ise o dur ve sizinde demek istediğiniz sanırım, olanın kişi tarafından tanımlanıp anlamlandırılırken kutsanması ki kutsama ile ilgili kendi adıma sıkıntım olsa da evet bu fikri bu noktada paylaşıyorum.tanım, tanımlayana göre oluyor sanırım..yanlış mıyım bilemedim ama bende bu var )

Kut eski zamanlarda türk liderlerin tanrı tarafından seçildiği düşüncesiyle oluşmuş bir kelime. Bence insanların inanışlarına göre kişi düşünce vb. şeylerin kendilerine ilahi birşeyler ifade etmesinden ibaret.

cümleler karışmasa sanırım benzer şeyler söylüyoruz : ) demek istediğim bir şey varoluş itibarı ile ( belkide daha anlaşılır bir ifade ile:doğası gereği) kutsal olmaz demek istedim..yani ne ise o dur ve sizinde demek istediğiniz sanırım, olanın kişi tarafından tanımlanıp anlamlandırılırken kutsanması ki kutsama ile ilgili kendi adıma sıkıntım olsa da evet bu fikri bu noktada paylaşıyorum.tanım, tanımlayana göre oluyor sanırım..yanlış mıyım bilemedim ama bende bu var )

anladığım kadarıyla aynı şeyi söylüyoruz

evet bencede doğru bir anlatım inanç hayal vehim zan dan ibaret bir varsayımdır.inanç arttıkça iman yok olur kutsallık inancın getirtiği bir şeydir. zaten tasavvuftada inanç şeriatı, iman hakikatı temsil eder. dinde hakikat gerçekler şeriat değişebilen yasalar demektir. fakat malesef bizler değiştirme yerine dahada kutsallık katıp tabulaştırmaya çalışıyoruz.