Modası Geçmiş Bunalım

Modası Geçmiş Bunalım ı

sakatlanmıştı ruhum

modası geçmiş bir bunalımdı benimki…

yüze göze sürülmüş naftalin kokusuydum önceleri

sol göğsümün üzerinden geçmezken sen.

o’terapi istedim

anlamadılar

o’ dedim

o…

ıı

haliç’e dokundum bu gece… soğuktu,

kafiyesi açlıktan ölmüş mısralarım soğuktu, ceketimin iç cebine büzülmüş viski soğuktu ve lirik kentlerde dolambaçlığım, saklambaç delisi sana çocuktu…

dokun bana

zehir olsan ne yazar? karış soluğuma… ben hiç mülteci olmadım –bu– gece. koşuşturmaca dan arta kalan terimle geldim yanına. öpülecek elin kaldıysa kıyıda köşede, sun bana sevgilim. dudaklarım henüz taze kuru.

haliç’e dokundum bu gece… kapalıydı,

yırtacağım kefen kapalıydı, aradığım “sen” kapalıydı ve sakıncasız hüzün molalarımda küflü asılmışlığım, senli coğrafyanın her karışının aşığıydı…

ııı

o’gün geleceğim bende. cüzdanımda webcam’den kalan şirinliğin, cebimde sıkışmış heyecanın ile. çocukluğumdan kalan çocukluğunla, çocukluğundan miras çocukluğumla. saç diplerimden çıkan siyah tutamlarımla, en sevdiğin yanıma gizlediğim erimeye yüz tutan gofretlerimle ve o geceden kalan sarhoşluğumla geleceğim…

ıv

ve randevu yerine yirmi yedi dakika erken gelirken ben; kış hükmüne girmiş bedende üşüyen –sen’i sarmayı bekliyordum.. sen’se, herhangi bir dolmuşun sola dönük camında siluetimle sevişiyordun..

saat ikindi öncesi üç…

14 şubat 2005 • Kaan Özer

webcam'e kadar her şey çok güzeldi teknolojik şeyleri bu tip yazılarda sevmiyorum...

gece gece iyi geldi