Bireysel Deneyimlerden Örnekler

Oliver FOX: ÖYD’lerini alışkanlık halinde uygulamış ve geçirdiği şuur hallerinin muntazam kayıtlarını tutmuş bir kişidir. Bu tür deneyimlere gençliğinde kendiliğinden başlamıştır. Beden dışı deneyimlerini(BDD) her istediği zaman yapmaya başlamadan önce, kendi ifadesine göre, uykuları kabuslarla dolup taşıyordu. İngiltere’de yaşamıştır. Hemen hemen ilk deneyimlerinin birincisinde kendisini aniden evinin dışında ayakta duruyor bulur. Yine kendisinin belirttiğine göre, bu durumda rüya halinde bulunuyordu. Herşey normaldi, fakat kaldırımda eve dönmeye başladığı zaman; adımlarını attıkça, ayağının altındaki kaldırım taşları pozisyon değiştirmeye başlar. Bu sırada aniden kendini bir ışık içinde bulur. Renkler canlanır ve parlaklık kazanır ve Oliver Fox artık mistik bir deneyimin içinde olduğunu anlar. Bu arada gerçek rüya görüp görmediğini düşünmeye başlar. İlk BDD’i olan bu hali için, sonradan şunları yazmıştır: “O zaman anlamamış olmama rağmen, zannedersem o gerçek bir projeksiyondu...”

Oliver FOX bu ilk deneyiminin üzerinden çok geçmeden, herhangi bir rüyasını BDD’den ayırmasını öğrendi. Daha sonrada, rüyadan BDD’e geçmesini öğrendi, daha doğrusu bunu keşfetti. Yine kendisinin geliştirdiği başka bir teknikle de başının üzerindeki hayali bir kapıya konsantre olarak, o kapıdan çıkıp gittiğini düşünüyordu. Kitabında belirttiğine göre; bu aşamadan sonra, kendisini hem fizik, hem de fizik olmayan bedeninde algılayabiliyordu.

“Birgün öğleden sonra ‘yapay uyanıklık’ durumundayken yatağımda uzanmış, karım ve iki arkadaşımla odada oturmuş sohbet ettiğimizi hayal ediyordum. Bu sohbete katılamayacak kadar yorgun hissettim ve tekrar uykuya daldım. Bundan sonra, çevremdekilerin farkına vardığım zaman, trans (katalepsi) halindeydim ve o zaman bedenimden ayrılabildim, doğruldum. Beden dışında ayaktaydım. ‘Çift şuurluluk’ çok güçlüydü.

Kendimi hem yataktaki bedenimde, hem de onun yanında dikilir vaziyette hissediyordum. Odadaki tüm eşyaları açık seçik görüyordum ama yataktaki fizik bedenimi göremiyordum. Herşey normal halindeymiş gibi, hatta daha canlı görünüyordu. Kendimi son derece iyi ve serbest hissediyordum. Beynim pırıl pırıldı. Yatağı hissederk yavaşça kapıya doğru yürüdüm. Yataktan uzaklaştıkça çift şuurluluk halinden biri kayboldu. Fakat tam odadan dışarı çıkacağım sırada, sanki yataktaki bedenim tarafından çekildim ve trans bozuldu.”

O.Fox’un BDD’lerinde kendine özgü nitelikler de vardır: Örneğin, bazen fizik bedenini aramasına rağmen, onu bulamadığı de olmuştur. ‘Gümüş Kordon’unu da çok nadiren gördüğünü belirtir. Fizik bedenine dönüşlerde başının arkasından çekilmeler hissetmiştir. BDD’leri sırasında öte alemin varlıklarıyla görüştüğü de oluyordu. Zaman zaman deneyimi kendi kontrolundan çıkıyordu. Buna bir örnek:

“Çift şuurluluk halinde bedenimden ayrıldım. Evden dışarı çıkana kadar bedenimi de hissedebiliyordum. Fakat caddeye indiğim zaman artık fizik bedenimin farkında değildim. Yüz metre kadar, kimse tarafından farkedilmeden yürüdüm. Bundan sonra, güçlü bir akımla, büyük bir hıza kapıldım. Durduğum zaman, çok güzel bir yerde bulunuyordum.”

FOX, bu deneyimlerin önce, ‘Occult Review’ dergisinde, sonra da ‘Astral Projection’ adlı kitabında yayınlamıştır.

Sylvan MULDOON : ABD’de yaşamıştır. Genç yaşına rağmen, rahatsızlığı nedeniyle yıllarca yataktan çıkamadı. İlk BDD’de bir gece yatağında uyandığı zaman, vücudunu kaskatı bir halde bulmuştu. Aynı zamanda kendisini havada asılıymış gibi hissediyordu. Ne olduğunu daha iyi anlamak için ayağa kalkıpta, arkasına dönüp baktığında, fizik bedeninin hala orada (yatakta) olduğunu, kendisiyle onun arasında da tiril tiril titreyen bir gümüşi kordonun bulunduğunu hayretle gördü. Bu kordonun temsili bir resmini Shirley Maclaine’in ‘Out On A Limb’ adlı filminde de görüyoruz.

Sylvan MULDOON 1920’lerde Hereward Carrigton’la tanışmalarından sonra, ‘Projection of the Astral Body’ adlı ilk eserini yayımladı. Muldoon yüzlerce deneyimi sırasında hemen hemen her zaman kendisini astral bir beden içinde buluyordu. Bu nedenlerle ‘astral beden’ sözcüğünü çok sık kullanmıştır. Bu deneyimlerine hemen hemen her zaman kendisini dünyasal manzaralar içinde bulmuştur. Fox’un tersine, hemen hemen hiç bir zaman öte alem varlıklarıyla bir alışverişi, ya da karşılaşması olmamıştır. Bu alandaki araştırmalara belkide en büyük katkısı gümüşi kordonla ilgili olarak verdiği bilgiler olmuştur. Gümüş kordon, ya da gümüş iplikle ilgili olarak verdiği bilgilere göre;

" Bu ‘iplik’ fizik bedeninden uzaklaştıkça incelerek uzuyordu, nihayet görünmez hale geliyordu. Bu incelme ilerledikçe, fizik bedenle ilgili şuur hali de zayıflıyordu. Ayrıca, hasta olduğu zamanlarda, gümüş kordonun parlaklığı donuklaşıyordu."

Yine FOX’un tersine olarak, Muldoon; beden dışındayken maddeyi etkileyebiliyordu. Örneğin, deneyimlerinden birinde, duran metronumu hareket ettirmiştir. Başka bir deneyiminde de vurduğu tahtadan ses çıkartmıştır. Bu darbe sesleri, orada hazır bulunanlar tarafından da işitilmiştir.

- Büyümenin Son Aşaması Ölüm, E.K.Ross

- Ölümden Sonra Hayat, R.Moody

- Parapsikoloji, S.Rogo

- Ölüm Sonrası Deneyimler, M.Morse

- Ölüm Ötesi, D.Cannon

- Ölümü Yaşamak, B.J.Eadie

Ölüme yakın deneyimlerin ünlü ismi, S.Muldoon’un deneyimleri ekseriyetle uyku durumunda başlıyordu. Kendisinin bu durumuna dayanarak, isteyenlerin uykuya dalmadan önce, uyku sırasında astral yolculuk yapabileceklerini kendi kendilerine telkin ederlerse, başarılı olabileceklerini belirtmiştir. Benzer şekilde, insan kendisine rüyadan da beden dışı bir deneyime (BDD) geçebileceğini telkin edebilir. Bununla ilgili olarak, Muldoon’un önerilerine göre; uçma sahneleri içeren rüyalar bu iş için özellikle elverişlidir. Muldoon, ayrıca; bazı gevşeme tekniklerinin de yararlarından sözetmiştir.

Muldoon’un sağlığı düzeldikçe, bu yeteneğini yitirmiş ve sonunda ortadan tamamen kalkmıştır. Bununla birlikte, konuya karşı ilgisi kesilmemiş; örneğin, 1951’de yine Herreward Carrington’la birlikte bir kitap daha çıkartmıştır: ‘The Case for Astral Projection’

Fox ve Muldoon, literatüre BDD’lerini en iyi şekilde kaydetmiş iki isim olarak geçmiş olmalarına rağmen, literatürde başka isimler de yok değildir: Fransa’da Marcel Louis Forhan, ‘Pratik Astral Projeksiyon’; Amerikalı Cora Richmond, ‘My Experiments out of the Body’; İngiliz Vincent Turney, ‘Projeksiyon ve Durugörüyle İlgili Deneyimler’; William Budley Pelley ve Shine Gifford’da bu arada sayılabilir.

Ayrıca, yukarıdakilere ek olarak; deneyimlerinin kayıtlarını çok iyi tutmuş olan bir başka isim de; Capetown Üniversitesi’nde matemetik profesörü Dr.M.Whiteman’dır. Bu tür deneyimlerini, ‘The Mystical Life’ adlı eserinde toplamıştır.

Buraya kadar, belli başlı bireysel deneyimlerden örnekler verdik. Biraz da bu konudaki araştırmacıların çalışmalarından sözedelim:

Araştırmacılar

60’lı yıllara kadar konuyla ilgili etkinlik olarak (yukarıda örneklerini verdiğimiz) bireysel deneyimlerin aktarılmasını görüyoruz.

Dr.Robert Crookall: Aberdeen Üniversitesi’nde görev yapmış bulunan Dr.Robert Crookall BDD raporları üzerinde yaptığı incelemelerden özellikle şu ortak yanları saptamış bulunmaktadır:

- BDD’deyken şahıs genellikle bedenini kafa kısmından çıktığını hissediyordu.

- Bedenden ayrılış sırasında bir kararma oluyordu (‘şuur bulanıklığı’).

- Fizik bedenden ayrılan ‘ince beden’ onun üzerinde ve havada asılı olarak durabiliyordu.

- BDD sona ermeden astral beden , fizik bedenin üzerinde bir süre duruyor.

- Fizik bedenle yeniden birleşmeden az önce de bir kararma olmaktadır.

- Astral beden, fizik bedene aniden girerse, fizik beden için şoka neden olmaktadır (baş ağrısı vb.).

Ayrıca, Crookall’ın gözlemine göre, deneyimleri iki ana grupta toplamak olasıdır: Uykuya dalarken ve anestezi, şok ya da ipnoz sırasında projeksiyon... Kendiliğinden BDD’lerde fenomen daha açık, seçik ve net gerçekleşmektedir. Bu olaylarda tesadüf (?) olasılığını merak eden Hornell HART, yaptığı çalışma sonunda; ancak, milyonda bir şans olasılığının bulunduğunu belirtmiştir. Crookall’ın bu çalışmalarından sonra da, varlığını sürdüren bir ‘ultra fizik beden’i bulunmaktadır.

Prof. Charles TART: ABD’de deneysel psikolog olarak çalışmakta olan TART, rüya laboratuarında BDD’lerle ilgili etüdlerine; beyin dalgalarının ölçülmesini hızlı göz hareketlerini de (REM’leri de) dahil etmiştir. Bu nedenle TART’ın çalışmaları BDD konusunda ilk ‘deneysel etüdler’ olarak kabul edilir. Dr.TART ilk denemelerini Virginia Üniversitesi’nde yapmıştır. Bu denemelerde, süjesi Robert MONROE’den deney odasında BDD haline geçmeye çalışmasını istemiş ve bu haldeyken süjenin beyinsel etkinliklerinin grafiğini de saptayabilmiştir.

TART’ın ikinci yetenekli süjesi, raporunda ‘Z’ olarak geçer. Yine, Davis’te başlanan çalışmaların ikinci gününde olumlu sonuçlar gelmişti. TART, bu bayanla yaptığı BDD çalışmasında, ayağa kalkınca bile göremediği bir rafa rakamlar bıraktı. Bu rakamlar 4.cü gecedeki çalışmalarında BDD halindeyken bayan ‘Z’ tarafından okundu. Söz konusu rakamlar ancak insanın yattığı yerden yükseldiği zaman görülebilecek bir yerde bulunuyordu.

Dr.Karlis OSIS: Medyom Ingo SWAN ile çalışmıştır. O zamanlar ABD Ruhsal Arş. Derneği Bşk. Olan Dr.Osis konuya önemli katkıları olmuş bir araştırmacıdır. Ingo SWAN ise aynı zamanda bir durugörü medyomudur. Kendisinin BDD’lerine bir örnek olarak şunu aktarabiliriz:

Ingo SWAN’ın BD deneyimleri onun duyular dışı algılamalarından (DDA) öte bir durum arzediyordu. Bir defasında kendisini, kapısı kilitlenip mühürlenmiş bir odaya projekte etmek zorunda kalmıştı. Bu testte birşey göremedi; çünki, ona göre oda son derece karanlıktı. Teste katılan asistanlardan biri (Janet Mitchell) gidipte, sözkonusu odaya baktığında, ampülün yanmış (patlamış) olduğunu görmüştür.