İntihardan döndüren düşünceler nelerdir ?

İntiharın nedeni psikolojidir daha doğrusu psikolojisi bozuk olan insanlar bunalımlı insanlar intihara kalkışır .

Hani tam intihar edecektirde birşey düşünürya vazgeçer intihar etmekten .

Bu konuda tüm bu düşünceleri toplamaya çalışalım .

Sizce intihardan döndüren düşünceler nelerdir ?

Bence hayatı merak etmek

Aslında konu düşünsel olmaktan çok, güdüsel. Normal şartlarda insanda ki en güçlü güdü yaşamı koruma güdüsüdür. Ölüm güdüsü de insana eşlik eder fakat çoğunlukla yaşamı koruma güdüsü baskın çıkar; ne zaman ki her iki güdü eşitlenir, ya da ölüm güdüsü ağır basar, işte o zaman intihar öznede gündeme gelir, ya da direkt olarak eyleme geçilir... Psikiyatri bilimi ise bu durumu insan beyninde salgılanan, mutluluk hormonları da denilen seratonin ve döpamin hormonlarının az salgılanmasıyla ilişkilendiriyor; (bunu depresyon, majör depresyon, vs. olarak tanımlıyorlar) -onlara göre bu bir hastalık- Oysa Albert Camus bu durumu felesefenin birincil sorunsalı olarak ele alıyordu (Bkz Sisifos Söyleni). yani yaşamın boşunalığının, saçmalığının farkına varmak olarak.Sonuç olarak psikiyatri bilimine göre insanı intihar düşüncesinden antidepresanlar vazgeçirir, Arthur Schopenhaur'a göre güdülerin durumu, Camus'ya göre ise saçmalıkla yaşamak ve onun tadını çıkarmak düşüncesi. bana göre ne diye sorarsanız: ''Psikiyatri biliminin düşüncesi, gayet etkili (ve deneyle kanıtlanmış) derim.

Söyleyeceklerim anlık bir düşünce değil aslında, yine de yazmak istedim.

Herhangi bir hastanenin onkoloji bölümüne gidin. Ve şöyle bir etrafınıza bakın.

İnsanların birkaç ay -belki birkaç hafta- daha yaşayabilmek için nelere katlandığını görün..

Belki hayatın sandığınız kadar basit olmadığını anlarsınız..

bana kalırsa ailene, kendine, hayallerine, planladıklarına ve ters düşüyorsa inancına karşı olan sorumluluklardır geri döndüren ..

Bazı şeyler vardır, belirli sınırlarla çevrilidir.Şöyle diyelim; tel örgülere kadar gelirsin, ilerisini daha rahat görürsün fakat gelene kadar dışarı çıkmak istemişsindir.Gel gör ki tel örgülerin dışında merak ettiğin bir şey olmadığını anlarsın.Geri dönersin.

İntihara kalkışan insanlar genelde kendi psikolojilerini kendileri alt-üst etmiş olanlardır.Yeterli sebep yoktur aslında, yine de buna iten bir şey olduğunu varsayar, gerekirse onu kendileri yaratırlar.Hele saplantılı karakterler ise o sınıra geldikleri halde devam etmekten çekinmezler.Kaldı ki bunlara pek de bir şey olmaz.Hap falan kullanırlar, bileğini keserler.E dolayısıyla çoğu kurtarılır.Ama malesef ki bu kişiler bu davranışı tekrarlamak zorunda hissederler.Eğer acı çekerek rahatladığını düşünen kişilerse (mazoşistlikten bahsetmiyorum) bu artık takıntı haline gelmiştir."Nasılsa olmuyor bir şey." hesabı düşünürler.

E tabi ki yöntemden yönteme de fark var... Örneğin; biraz önce söylediğim gibi hap falan kullanırlarsa tekrarlayabilirler aşırı basitleştirmiş olurlar.Ama kendini asmak aynı şey değildir.Acı çekersin ve eğer kurtulmuşsan ölümden korkarsın, -belki de- hayatın boyunca.Tabi ki bu ağır yöntemin genelde bunalımdaki bireylerimiz tarafımızdan uygulandığı doğru.Eğer sonrasında bile hala o durumdan kurtulamamışsa tekrarlaması nadir görülen bir şey değildir.Yine de alışılmış değil orası ayrı.

Kısacası bunu o kişilerden dinlemek gerekirse neredeyse hiçbirinin farklı bir cevabı olmayacaktır.Çünkü o an her şey daha anlamsız gelir.Ölüm diye tabir ettiği "kurtuluş" basitleşmiştir, artık bir değeri kalmamıştır.Bunu söyleyemez çünkü toparlayamaz.Hayatının geri kalanı ya daha iyi, ya da daha kötü olacaktır.

Yani tamamen göreceli.İntiharı başarılı olmamış ve başarılı olmuş fakat hayatta olan kişilerin cevapları aynı olmaz.Genelde bir sonrasını düşünürler...

Bazı şeyler vardır, belirli sınırlarla çevrilidir.Şöyle diyelim; tel örgülere kadar gelirsin, ilerisini daha rahat görürsün fakat gelene kadar dışarı çıkmak istemişsindir.Gel gör ki tel örgülerin dışında merak ettiğin bir şey olmadığını anlarsın.Geri dönersin.

 

İntihara kalkışan insanlar genelde kendi psikolojilerini kendileri alt-üst etmiş olanlardır.Yeterli sebep yoktur aslında, yine de buna iten bir şey olduğunu varsayar, gerekirse onu kendileri yaratırlar.Hele saplantılı karakterler ise o sınıra geldikleri halde devam etmekten çekinmezler.Kaldı ki bunlara pek de bir şey olmaz.Hap falan kullanırlar, bileğini keserler.E dolayısıyla çoğu kurtarılır.Ama malesef ki bu kişiler bu davranışı tekrarlamak zorunda hissederler.Eğer acı çekerek rahatladığını düşünen kişilerse (mazoşistlikten bahsetmiyorum) bu artık takıntı haline gelmiştir."Nasılsa olmuyor bir şey." hesabı düşünürler.

 

E tabi ki yöntemden yönteme de fark var... Örneğin; biraz önce söylediğim gibi hap falan kullanırlarsa tekrarlayabilirler aşırı basitleştirmiş olurlar.Ama kendini asmak aynı şey değildir.Acı çekersin ve eğer kurtulmuşsan ölümden korkarsın, -belki de- hayatın boyunca.Tabi ki bu ağır yöntemin genelde bunalımdaki bireylerimiz tarafımızdan uygulandığı doğru.Eğer sonrasında bile hala o durumdan kurtulamamışsa tekrarlaması nadir görülen bir şey değildir.Yine de alışılmış değil orası ayrı.

 

Kısacası bunu o kişilerden dinlemek gerekirse neredeyse hiçbirinin farklı bir cevabı olmayacaktır.Çünkü o an her şey daha anlamsız gelir.Ölüm diye tabir ettiği "kurtuluş" basitleşmiştir, artık bir değeri kalmamıştır.Bunu söyleyemez çünkü toparlayamaz.Hayatının geri kalanı ya daha iyi, ya da daha kötü olacaktır.

 

Yani tamamen göreceli.İntiharı başarılı olmamış ve başarılı olmuş fakat hayatta olan kişilerin cevapları aynı olmaz.Genelde bir sonrasını düşünürler...

Ben saplantılıyım .

Ama daha farklı ben sadece düşünüyorum sanki elimde değilmiş gibi düşünüyorum

Deli saçması olduğunu bilirsiniz ama beyniniz size oyun oynar sanki

sanki içinizde başkası vardır durduramazsınız

Anladım Bunun için kontrol gerek işte.Ki uzun zamandır fark ettiğim üzere buna genç yaşta (ergenlikten önce) sahip olan bireyler bir süre sorna sapıtıyor.Kişilik bozuklukları veya ciddi anlamda iradesizlik başlıyor.Nedenini hala bulamadım ama düşüncem şu yönde; o zamanki karakteri(henüz oturmayan) hakimiyet altına almak kolay.Erken olgunlaşma gibi bir şey bu.Daha ağır zamanlar bekler çünkü değişime o kadar da açık değildir...

Hatta ben de denemişimdir.Geri dönmüşlüğüm de oldu, yapmışlığım da.Ama bir süre sonra anlıyorsun demek ki ölmen istenmiyor. Şunu imajine etmek bile bir şeyler kazandırabiliyor insana zaman zaman.Önerim o tür bir duruma düşersen bağıntılı fakat olumlu durumları düşünmendir.İşe yarıyor gerçekten.

Bilemiyecem kalpsiz bildiğim tek şey benim düşündüğüm şeyleri düşünseydin sende çok farklı yazardın .

Bir günüm bir günümü tutmuyor bir gün farklıyım diğer gün farklı ama farklılıklar hiç iyi değil ya kötü yada daha kötü

Hep umutsuzum , kararsız , bitkin , yorgun , uykulu , dalgın , durgun , güvensiz , karamsar .

Gençken yaşanabilecek ruhsal sorunların hepsini biliyorum benimkisi inan daha farklı .

kendimi kötü hissetiğim için farklı olduğunu söylediğimi düşünebilirsin ama cidden öyle değil .

Herşeyi düşündüm , olumlu düşünmeye çalıştım hemen bırakmadım ama hep dahada kötüye gittim , gidiyorum halaa .

Bazen allahım yardım et manyağın tekiyim ben diyorum ama neden yardım etsinki bir düşünsene

Benim gibi ağzı bozuk , namaz kılmayan bir insana neden yardm etsn ve çok unutkanım 3 gün önce ne yaptığımı unutuyorum

Bi nevi aptalım yani .

Ve bu düşünce saplantılarım hayatımın sonuna kadar geçmiyicek hep benim yaram olarak kalıcak ..

Kendıme diyorum hersey senın elınde ama olmuyor iste lanet olsun olmuyor .

Aynılarını ve birkaç farklısını yaklaşık 5 yıldır yaşıyorum.Onlara dayanarak yazmıştım, sen bilirsin. Sıkıntın olursa pm.

Sen kendince bir çözüm bulmuşsun .,

Aslında bunu söylerken sanki hiç çözüm bulalamış gibi söylüyorum . bende buldum ama hep o anı kurtardım sonra yine yine yine

Sanki 2 kisiyim ben içimde 1 aptal birde akıllı var.

Bendeki sorunların hepsi kaygıya dayalı mesela çok basit bir örnek koyu bir metalciyim içimdeki aptal ya rap dinlersen diyor hersey berbat oluyor aslında ne kadar aptalca değilmi ?

Hepsi gereksiz ve yersiz kaygılar mesela kafama takılanlardan bitanesini söyliyeyim kızları düşünürken ya eşcinsel olursam diyorum lanet olsun işte bu tarz berbat şeyler .

çocukluk arkadaslarımdan bir tanesine rastlıyorum ya çocuk olursam diyorum .

Aslında hepsi gereksiz ve yersiz banada hiçbir faydası olmaz .

Kaçmak yerine savaşmalıyım aslında .. şimdi diyeceksin madem ne yapman gerektiğini biliyosun neden kurtulmuyorsun bunlardan.

İşte anı kurtarıyor sadece anı ne yapayım artık ben .

Keşke diyorum ama keşkeler bi b*k a yaramıyor o keşkelerden nefret ediyorum zaten .

Hayır aptalca değil dostum. Bunlar zamanla senin asıl kişiliğini oluşturacak.İsmin bilinen psikopatlara eklenmediği sürece ömür boyu böyle kalmayacaksın endişelenme. Ama şu var, söylediklerini bir çok yakın arkadaşımdan daha duydum.Onların da başkalarından duyduklarına şahit oldum.Genelde erkeklerde görülen şeyler bunlar.Toplumsal şartlanmalarla alakalı.Örneğin; (biraz önce bahsettiğin için söylüyorum) eşcinsellik kavramı yaygın olmasaydı bunu daha az düşünecektin veya hiç düşünmeyecektin.Onu geçtim (ülkemizde) cinsellik genellemeye göre sıradan olsaydı aklına bu tür şeyler gelmeyecekti.

Bunlarla baş edemezsin, karşı koyamazsın.Çünkü bunlar zaten seni var eden, senin varlığını sürdüren şeyler.Onlar senden ibaret.Sen olmazsan onlar da olmaz, onlar olmazsa sen de olmazsın.Farklı olurdun.Değinmek istediğim nokta şu... Bunlardan en uygunu zamanla yerine oturacaktır.Veya ortaya bir karışık.Ama elbet bu düzelir.Mümkün olduğunca çok düşünmeye çalış.Belki kafayı yediğini düşüneceksin ama bunların her birinin anlamsız geldiğini düşünmeye başladığın zaman onlar seni yormayacak.Parazit olduğunu düşünmeyeceksin.

Tanrının varlığına inanan biri olarak onu da sen yaratıyorsun.İnanmasaydın eğer ne evren olacaktı ne de tanrı.Tamamen psikolojik yani bunlar, bireysel olarak düşünülürse.Ne bileyim genlerden falan da kaynaklanıyor olabilir.Bilirsin ki anne ve babadan belli oranda alınır özellikler.Kişiliğe göre müzik zevki veya herhangi bir şey olabilir.Bu kadar takma bunu.Yalnız ben çok şaşırdım metale bağlı fakat intiharın çekici geldiği biri olmana. Doom falan dinleme.Direkt mide bulantısı depresyona sokar.

Black, kafanı ütüler öldüğünü sanırsın özünde vardır.Dinlemeyi bırakınca kendine gelirsin.

Heavy ve thrash hayatın ta kendisi.Özellikle de günlük yaşamın.

Death dinleme.

Senfonik metal veya klasik müzik dinleyebilirsin, alternatif metal dinleyebilirsin.

Gothic metal dinleyebilirsin.Bir süre sonra bayar "S****** ya içimi kararttı yeter lan!" dediğini şimdiden duyuyorum. Kendine getirir kısaca.

Jazz ve Blues da dinleyebilirsin.Alıp götürür.Uyuşturucu gibidir.

Ya da havaya karışmak için 80ler Pop'u veya Glam dinleyebilirsin çok sağlam malzeme.

Neyse kısaca Doom dinleme işte...

Müziği attık bir kenara, bunların çoğu doğal, herkesin karşılaşacağı ve karşılaştığı şeyler.Farkı ise bunun oranı ve boyutu.O anı gerçekten düşünme... Eğer sınırı zorlarsan zaten dank edecektir. O zaman "ne var şimdi?!" şeklinde bir ünlemle karşılaşırsın.Aklın başına gelir gibi bir ifade yani. Ama her zaman "Lan ha oldu, ha olucak, oluyo laan" diye düşünürsen kendini yersin benim de çok yaptığım bir şeydi.Bilmediğin özelliklerin bile olabilir.Zamana bırakma, kendinden çok insanlara yoğunlaş.Onlarla uğraş.Pek de farklı olmadığını göreceksin durumun. Bunlar çok büyük yardımda bulunacaktır.Ama yeter ki düşünme o anın yaşanacağını.Önüne veya arkana bakarak yaşarsan daha verimli olur şu durumda.

bir daha mantar çorbası yiyememe fikri..

Kalpsiz Seni bana allahmı gönderdi yaw

Bende eskiden senın gibi düsünürdüm sanki artık mantığımı kaybetmis gibiyim yada

kendımı kötü hissetiğim için böyle düşünüyorum . bilemiyecem 16 yasında bir gencin hormonal açıdanda kendılığınden sorunları olur zaten .

Bak az once dus aldım ve dus alırken tüm bunların anlamsız olduğunu ve kötü seyleri düsünmenın sadece kötüye götüreceğini düşündüm .

ve tabikide herseyin benım elımde olduğunu dusundum kalpsiz çok iyi yardımcı oldun dostum çok teşekkür ederim . cidden çok saol .

Zaten kendını bırakmanın ve olumsuz dusunmenın anlamı yok .

Herseyi düzeltmek elimdeyken b*k çukuruna düşmiycem . çok teşekkür ederim .

Böyle düşünmen beni mutlu etti. Kendini inandırabildiğin sürece her şeyi elde edebilirsin.Başarılar...

Teşekkürler tüm doom ve deathleri siliyorum Whitesnake ve guns La devam ediyorum wuhuu

Bana intiharı düşündürten şey şahsi düşünceme göre her insanın günde 5 dakika aptal olmaya ve aptalca şeyler düşünmeye hakkı olduğudur.İntihardan vazgeçiren ise o hakkın 5 dk'yı geçmemesi gerektiğidir.İnsanlar birşeylere ulaşmak yada sahip olmak için çabalar ama sonunda ulaşmak veya sahip olmak yinede tatmin etmez,mutlu etmez insanı,yetinmez başka şeylere koşturur.

intihar herşeyden vazgeçmek, sonsuza kadar elinin kolunun bağlı kalmasına razı olmak anlaşmasıdır.Sevinç,üzüntü,mutluluk,keder,gülmek,ağlamak son nefesimize kadar tepe tepe kullanabilmemiz sıkılmadan vakit geçirebilmemiz için yüce yaradanın bize sunduğu oyuncaklardır.Şöyle bir düşünse insan gerçekten bu oyuncakların hepsiyle bir yada bir kaç kere oynamıştır insan.İntihar etmek herşeyin biteceği güne kadar bu oyuncaklardan mahrum kalmak,oynayanları karşıdan öylece boynu bükük seyretmektir.Diğer çocuklar oynarken kendi çocuğunu öyle boynunu bükmüş baktığını ne yaparsın DarknestHours!Sana verilen yaşama da aynı şekilde davran.

Evet aslında herşey kafaya takmak ve takmamak la alakalı .

ama şunuda bilmen gerekirki hayat bazen acımasız olabiliyor ..

huzurlu ve mutlu olan insanların allaha şükretmesi lazım.

çünkü şu 2 si herşeyden daha çok önemli

iskender, evet evet iskender kesinlile dondurur beni intahardan, aninda hemde ha bide raki sofrasi...

çok basit --sevdikleri ve sevenleri--

İntihar etmek fena fikir değil gibi duruyor ama şöyle bir sorun var. Eğer tanrı varsa, müslümanlıkta intiharın bedeli belli. Büyük ihtimal cehenneme, sanırım orası burda kötüdür. Yok başka bir din varsa o zaman da kötü çünkü o dinle de hiçbir alakamız yok yine bulacağımız şey bir azap olur. Tanrı değil ruh varsa, ruh her zaman o en intihar ettiğin haldeki en b.ktan haliyle ebediyete uzanacak. Lanetli bir ruh olarak dolaşma fikri çok hoşuma gitmedi açıkçası. Eğer ne tanrı ne de ruh diye bir şey yoksa, e o zaman koy gitsin. Bu olaslıkla öteki tarafta bir azap yok intihar edebilirsin ama bu seferde intihar etmek yerine dünyada her haltı yemek daha cazip geliyor. Nasıl olsa her yaptığımız yanımıza kar kalacak, tabi bu son olasılık doğruysa . Anlayacağın bu işin iki ucu .... kötü . Hani eğer tanrı ya da ruh kavramlarının olmadığı riskini göze alabiliyorsan intihar et ama bu da gereksiz olur. Şahsen hiçbir şeyin bedelini ödemeyeceğimi bilsem yeryüzündeki şeytan olurdum

Yaklaşık bir yıldır bende senin gibiyim.Benim bi günüm diğerini tutuyor.Değişen bieşeyler oldugunda sadece canım daha cok yanıyo.Ara ara krize girdiğimde nefes almak için balkona çıktığımda atlayayım bitsin diyorum.Herkesin sorunları var.Ben o lanet sorunlarla ugrasmaya dogdugum zaman basladım.Çocuklugumu anlayamadım.19 yaşındayım ama ruhum yoruldu.Tedavisi mumkun olmayan bi hastalıga yakakalanmısımda ölümü bekler gibiyim.Ama olmuyo yapamıyorum.Geleceğ düşünüyorum.Sanada önerim yarını düşün.Yarın ne getirir bilemezsin.Ölüp gitsen arkandan aglayacakları 2 gun ya sonra? Yada aşık ol geçici bi hastalık gerçi ama kısa süreli mutlu olmanı saglayabilir.Ben tam o anda bunları düşünüyorum ve baya etkili oluyo.

Ne olduğunu bilmiyorum , düşünmediğim ihtiyaç duymadığım birşey intihar . Sahi neden insan intiharı düşünür ki ?

Hergun onlarca hatta binlerce insan intihar ediyor .

Nedenini sormuşsun nedeni yaşadıklarıdır kişinin hayat insana hapishane olursa çarezi kalmaz insanın .

Yaklaşık bir yıldır bende senin gibiyim.Benim bi günüm diğerini tutuyor.Değişen bieşeyler oldugunda sadece canım daha cok yanıyo.Ara ara krize girdiğimde nefes almak için balkona çıktığımda atlayayım bitsin diyorum.Herkesin sorunları var.Ben o lanet sorunlarla ugrasmaya dogdugum zaman basladım.Çocuklugumu anlayamadım.19 yaşındayım ama ruhum yoruldu.Tedavisi mumkun olmayan bi hastalıga yakakalanmısımda ölümü bekler gibiyim.Ama olmuyo yapamıyorum.Geleceğ düşünüyorum.Sanada önerim yarını düşün.Yarın ne getirir bilemezsin.Ölüp gitsen arkandan aglayacakları 2 gun ya sonra? Yada aşık ol geçici bi hastalık gerçi ama kısa süreli mutlu olmanı saglayabilir.Ben tam o anda bunları düşünüyorum ve baya etkili oluyo.

Merhabalar,

daha 19 yaşındasınız ama zihninizden bunlar mı geçiyor?? daha ne diyeyim. yaşamayı bilmiyorsunuz. yaşama nasıl bakmanız gerektiğini de öğrenmelisiniz. intihar etmek bi an zihninizden geçtiyse bir vakit ayırın kendinize de, darülaceyede gidin bakalım (şişlide) yaş olarak sizi 3'e 4'e katlamış insanların umutlarını görün. yaşamak bu deyin.

yada bir hastane ziyaretine gidin de görün lütfen. insanlar ne kadar para, emek , zaman harcıyorlar sanki dünyaya kazık dikecekmişçesine....

hayat bu kadar değerli ve paha biçilemez işte!

hayat, insanın değerini insana ve çevresine gösterir.

eğer anlık sıkıntılarınızı, offf..'larınızı yarınınıza ve umutlarınıza taşırsanız, gelecek adına umudunuz da kalmaz, yaşam da ağır gelir, nefes alış-veriş de....

işte hayat böyle,

kimileri değil ölmemek için sadece sağlığına kavuşmak için tüm servetini harcamaya hazır, kimileri de elinde bu koca paha biçilemez serveti çar-çur etmeye!

saygılar...

Merhabalar,

daha 19 yaşındasınız ama zihninizden bunlar mı geçiyor?? daha ne diyeyim. yaşamayı bilmiyorsunuz. yaşama nasıl bakmanız gerektiğini de öğrenmelisiniz. intihar etmek bi an zihninizden geçtiyse bir vakit ayırın kendinize de, darülaceyede gidin bakalım (şişlide) yaş olarak sizi 3'e 4'e katlamış insanların umutlarını görün. yaşamak bu deyin.

yada bir hastane ziyaretine gidin de görün lütfen. insanlar ne kadar para, emek , zaman harcıyorlar sanki dünyaya kazık dikecekmişçesine....

hayat bu kadar değerli ve paha biçilemez işte!

 

hayat, insanın değerini insana ve çevresine gösterir.

 

eğer anlık sıkıntılarınızı, offf..'larınızı yarınınıza ve umutlarınıza taşırsanız, gelecek adına umudunuz da kalmaz, yaşam da ağır gelir, nefes alış-veriş de....

 

işte hayat böyle,

kimileri değil ölmemek için sadece sağlığına kavuşmak için tüm servetini harcamaya hazır, kimileri de elinde bu koca paha biçilemez serveti çar-çur etmeye!

 

saygılar...

Dışardan kendime baksam sölediklerinizin aynısını belkide fazlasını söleyebilirdim.Ama psikolojisi bu denli altı üst olmus bi insanın mantıklı dusunmesini beklemek biraz saçma bence.Keşke yerime gelip şöyle bir ay yaşayabilseniz.Sonra benden beter olursunuz.Yaşamak güzel birşeydir sanırım.Birşey görmedim görmeden de gideceğim sanırım.Bunu ben yapmazsam seve seve yapıcak bir manyakla aynı evde yaşıyorum.Hayal bile kuramıyorum artık.Görünüşüme davranıslarıma edilebildiği kadar mudahale ediliyor.Kızlıgımdan utanır hale geldim.Anlık oflar değil benimkisi.Anlık zevk yuzunden dunyaya geldim ve unutuldum.Yarınım yok.Canlı canlı gomuldugunuzu hayal edin.Ne kadar zevk alabilirsiniz hayattan?Yaşamayı ister misiniz?Nefretle yaşamımı sürdürüyorum.Kocaman oldu artık bana zarar veriyor.Kimisi intihar eder kimisi katliam yapar.2.yi düşünmemeye çalışıyorum ama gidişat onu gösteriyor.Doğmamalıydım buna inandım geldiğim bu gune kadar.Bunlar çınlıyo kulaklarımda.