Güzel Günler Göreceğiz Çocuklar

Nazım Hikmet güzel demiş ama benim içimdeki umut ışıkları birer birer sönüyor...

Keşke umudum daha çok olsa ve birşeyler yapabilsem.

sözlerinin bana umut aşılaması gerektiği yerde nedense her dinlediğimde beni hüzüne boğan şarkı/türkü/şiir. belki de hakkaten "inanın çocuklar" kısmına inanamayacak kadar umutsuz bi insan haline geldim bunca yıl sonunda. 22 yaşıma kadar gördüğüm savaşlar krizler ölümler, artık herhangi bi "güneşli gün" göreceğime dair inancımı aldı götürdü heralde.

yine de kendimi çok kötü hissedince dinliyorum bunu.

ne biliim , belki bi gün hakkaten ne Nazım Ustanın dediği gibi güneşli günler göreceğizdir, motorları maviliklere süreceğizdir. ışıklı maviliklere

en basidi daha bu gün haberleri izlerken karşılaştığım tablo şuydu; istifa edileceği düşünülen bir genelkurmay başkanı, yıllarını bu ülke için harcamış askerlerin bir bir içeri gönderilmesi, intikam için bir çoğumuzu fişleyeceğini sanan bir iktidar.. bence umuda bunlardan sonra daha fazla ihtiyacımız var..