Şeytan'ın Fısıldadıkları

cennet ile cehennem adlı iki filmden birini seçmek zorunda kalsanız hangisini seçerdiniz? yaşamak için cenneti seçeriz.

Ve sonunda canımız sıkılır mutluluktan.

seyretmek için ise cehennemi

...

İşte sanatın özü budur.

Sanatçı cehennemden yani Doğayı var eden o büyük karmaşadan haberler getirir.

Cennet ise sığındığımız ve sonunda hep canımızı sıkacak Büyük Huzurdan başka bir şey değildir.

İşte bu yüzden Tanrı hiçbir zaman sanatı içine sindiremedi.

Kutsal kitaplar sanattan ve sanatçıdan en az söz eden kitaplardır.

Çünkü... Sanat Şeytan'ın en kurnaz isyanıdır.

''İtaat etmiyorum'' dedi Şeytan.

Baş eğmeyeceğim.

Hayatın da sanatın da özü budur.

Yaşatmak ve yaratmak başkaldırmaktır.

Dikilmektir.

Günah işlemektir.Suç işlemektir.Ayıplanmaktır. Karmaşanın tam göbeğine hiç çekinmeden atlamaktır.

Gözünü kırpmadan rezil olmaktır.

Rezil olmak mı?...

Rezil olmak ve bunun tadını çıkarmak, doyasıya özgürlüklerin Nirvanasıdır.

Utanmak ise cehennemlerin en kötüsü.

''Tanrı utandırır; ben ise rezil ederim sizleri'' diye fısıldadı şeytan.

''Sözde iyiliğe davet eden Tanrı'nın kötü cezalarından biri değildir benimkisi; kendinizi keyifle yaşamak için bir fırsattır sadece- iyi bir fırsat''

Üstelik kötülük İyilikten her zaman daha dürüsttür. Kötülüğün doğasıdır dürüstlük. Kimse mahsuscuktan kötülük yapmaz. İşte bu yüzden günahlarımız masumdur.

Sevaplarımız ise...

...

...

'' İnsanları iyi ki sadece yaptıkları ve yazdıkları ile yargılıyorsunuz.'' dedi Şeytan. ''Benim gibi içlerinden geçirdikleri ile yargılasaydınız Mother Theresa'yı bile alenen kurşuna dizerdiniz.''

Günahlarımız Tanrı'nın önyargısıdır sadece.

Sevaplarımız ise cehaleti.

...

...

İçinizden geçenleri gerçekten bilse, ne ödüllendirirdi sizi bu kadar cömertçe ne de cezalandırırdı doğrusu bu kadar acımasızca.

Üstelik Dünya'da kötüler ve iyiler de yoktur.

Dürüstler ve Yalancılar vardır.

Ve dürüst bir kötü İyi'ye, sahte bir İyi'den çok daha yakındır.

''Ben istedim; ben yaptım.

Kimseyi suçlamıyorum.

Bedelini de ödüyorum.''

diyen adam her ne yaptıysa iyi yapmıştır.

Bir hayırseverin yaptığı iyiliklere samimiyetle inana bilmesi için geri zekalı olması gerekir. Yaptığı iyiliklerle sebep olduğu kötülüklerin farkına varabilmesi için ise -dahi.

Bastırılan sevgi insanı sadece mutsuz yapar. Bastırılan nefret ise çok daha kötüdür- insanı hasta yapar. İfade edilmeyen sevgiler yüzünden değil, yaşanmasına izin verilmeyen düşmanlıklar yüzünden psikiyatristlere ''düşülür''.

''Birbirimizi sevelim lütfen.''

Psikiyatristlere müşteri getiren en başarılı simsarlar işte bu sevgi çığırtkanlarıdır.

Dostlar mı dediniz?

Dostlar...

...

Onlar hayatımızın en güzel anlarını kıskanırlar;en kötü anlarını yargılarlar; arada kalanları ise hiç umursamazlar.

Ahlak mı?

Ahlak bir doğru değildir bir pozdur sadece.

Ahlak denilen Faşizmin baskısından kurtulmanın en kolay yolu ona şeklen uymak ve bildiğini okumaktır. Ahlaksızların en akıllıları böyle yaparlar.

İşadamları çalışarak kaybettikleri hayatın bütün lezzetlerini, çalışarak kazandıklarıyla bir gün tekrar satın alabilecekleri umuduyla çalışırlar. İşte bu yüzden toplumun en uyanık geçinen enayileridirler.

Eskiden köleler itilerek kakılarak, yollarda kah yürütülerek kah bekletilerek çalıştırılırlarmış ki efendileri zevk-ü sefa içinde, harpler, avlar ve maceralarla oyalanarak, saraylar ve tapınaklar inşa ederek yaşasınlar.Bugün ise efendiler de köleleri gibi sabah yedi akşam yedi eşekler gibi çalışıyorlar. Hiç olmazsa bir tarafın hep kazandığı bir ihtişamdan, ortak paylaşılan bir sefalet içine düşüldü.

Kapitalizm'in başardığı tek gerçek eşitlikte, kaderin cilvesine bakın ki aynı komünizmdeki gibi - Sefalette Eşitlik!

Zengin- fakir, Efendi-köle, Emir veren-emir alan... Bugün herkes tüketmeye çalıştığı nesnelerin üretiminde çalıştırılarak tüketilen birer nesnedir. Biri iki milyon dolarlık bir villa için çalıştırılmaktadır, diğeri ise iki bin dolarlık kullanılmış bir araba için. Sistem için bugün herkes- köle olsun, efendi olsun- hem üretici hem de tüketici olarak iki ucundan yakılmış bir mumdur.

Şehir trafinde sıkışmış işine yetişmeye çalışan mercedesliyle, halk otobüsünün içindeki kara kalabalıklar, kalkınmanın ve endüstrileşmenin karabasanında eşitlenmişlerdir. Bu imtiyasasız yaşanan bir kabustur. Mülkiyet esasına dayanan ekonomik ve siyasi sistem, geçmiş çağlarda olduğu gibi efendi-köle, emir veren- emir alan ayrıcalığını muhafaza ediyor. Ama ilk defa bu çağda ayrıcalığın imtiyazları yok olmuştur.

Zenginler ve fakirler ilk defa bu çağda benzer sefil duygular çekiyorlar: gelecek korkusu, para endişesi, başarısızlık kaygısı ve çok çalışma gereği...

Efendiler, patronlar ve zenginler emirlerinde çalıştırdıkları iş kölelerinden daha sefil bir hayatın içindedirler.

Neden?

Çünkü çektikleri sefalet için bir de üste para vermişlerdir.

''Gerçekten çok şanslıyım, çünkü mutsuzluğumu bedavaya getiriyorum'' derdi bir berdüş.''Kimileri her gün on iki saat çalıarak ve kucak dolusu dolar harcayarak bu hale geliyorlar''.''Evet ben de herkes kadar keyifsiz ve yalnızım. Ama bunun için ne sabah dokuz akşam beş çalışıyorum ne de üstüne para veriyorum.''

...

Bir berduş cevabını bin Süleyman veremeye...

Dışardan gelecek tehlikelere karşı kapısını silahlı bir bekçinin tuttuğu her mekan, dışarıya çıkma özgürlüğünün de engellendiği bir mekandır.

Hakkaniyet her zaman yerini bulur.

Zenginin milyonlarca dolar üste para ödeyerek; özgür sokaklar, neşeli meydanlar, edepsiz çıkmazlar yerine, kapıları kameralı, silahlı ve telsizli güvenlik görevlilerinin tuttuğu evlerde ve kamplarda yaşamaya mecbur olması Tanrı'nın çok ince bir adaletidir.

Toplama kapları ve gettolar tarihte sadece zenciler, yahudiler ve zenginler için kuruldu. Bunların içinde en bahtsızları kendi kamplarını kendileri kurdukları için zenginlerdir.

Sağlıklı bir toplumda evler özentisiz, dekorasyonsuz, hatta çirkin; şehirler ise olağanüstüdür.

Sağlıksız bir toplumda ise evler olağanüstüdür; şehirler sıradan hatta çirkin.

''En keyif aldığım çağ olna Eski Yunan'da dekoratif ve mimari ilgi tamamen kamusal mekanlara yönelmişti.'' diye anlatmaya başladı Büyük Tarihçi''Özel mekana daha az değer verilirdi.O şanslı insanlar şehirlerin tapınakları, tiyatroları, agoraları, stoaları, gymnasıumları ile övünürlerdi. En zenginlerinin bile evleri bir avlu etrafına dizilmiş sıra odacıklardı.Ortak yaşanılan şehrin güzelliği önemliydi. En keyifsiz yaşanan sizde ise tam tersi.''

Sevinç, neşe, haz, huzur, çoşku, istek ve keyif vermiyorsa yalnıştır. Yaşamın, Hakikatin dayandığı yegane temel, tek esas budur.

Kapitalizm yanlıştır ve kötüdür. Neden?

Çünkü efendilerin bile neşesini kurutmuştur.

''Bakın,''dedi akıl çelen Büyük İlahiyatçı;'' Tanrının orjinal fikri Adem, Havva ve Cennet'ti. Çuvalladınız ve kovuldunuz... Bunun üzerine Tanrı, neredeyse cennet kadar güzel olan paleolotik dünyayı size bağışladı. Tekrar çuvalladınız.Rahman ve Rahim olan bu sefer NUh'un Gemisini hazırladı sizler için. Şimdi soruyorum Allah'ın hakkı sizce üç müdür değil midir?

İşte bütün mesele.''

...

Böyle seslendi işte

Gök gözlü meleklerin en haset saçanı

ve devam etti

şu densiz sözlerle:

''Dünyanın kanseri işadamlarıdır.

Çünkü ancak kanser hücreleri beslendikleri organizmayı harap ederek çoğalırlar.''

Büyümek için büyü

Çoğalmak için çoğal

İlerlemek için ilerle

Kalkınmak için kalkın

Kapitalizmin ve Kanserin ideolojileri birbirinin tıpatıp aynısıdır.

Daha mutlu olmak mı?

Ne çok şey istiyorsunuz yahu?

Daha da mutsuz olmanızı nasıl engelleriz.

sistem için bütün mesele budur.

Devrim mi?

Hadi canım.

Laroxyl,Tofranyl,Diazem ve Lithium

Xanax,Prozac,Seroksat ve Valium

Bunlar ''kötü''ye daha rahat uyum sağlayabilmeniz için sistemin ürettiği meşru uyuşturuculardır.Beyin kimyanızın ince ayarı tamam olup düz bir çizgiye gelince de, biraz Ecstasy ile çizgiyi aşıp neşeleneceksiz.sistemin size verdiği tek şans budur.

tek kelimeyle süpersin süper yazı sonuna kadar okudum kendi fikirlerimle bu kadar örtüşen görüşlerle daha önce karsılasmamıstım. sanırım ruh 2zimi buldum :DD:

ilginç... teşekkürler