Tanrıya Açık Mektup...

Sevgili tanrı, bu satırları sana yazacağıma kendim bile inanamadım ama demek ki, insan hayatı boyunca bir çok inanılmaz olayı yaşayabiliyormuş. Şu an benim yaşadığım gibi.

Doğumundan itibaren bugüne kadar sana inananlar ile inanmayanlar arasında o kadar çok çatışma, saldırı oldu ki! Bir çok alanda seni yok etmeyi isteyenler ile yaşanan çatışmaların sonuçları ise hep muğlak kaldı. Senin varlığını kanıtlamak için savaşanlar o kadar çaba harcadılar, o kadar kan döktüler ki o çabaları ibadet için harcasalar kendileri adına daha iyi olurdu.

Tanrı;

Bu satırlar, kendini bildi bileli seni hiçbir şekilde tanımayan, bu yaşına kadar seninle savaşan, bu yaştan sonra da savaşmaya devam edecek olan biri tarafından yazılıyor. Burada, senin varlığın veya yokluğun üzerine bir şeyler yazacak değilim. Zaten yazıyı da bu sebeple yazmıyorum. Yaşam uzun soluklu bir serüven. Her insan kendi düşünceleri ekseninde bir hayatı sürüyor. Sokakta gördüğünüz her insan ciddi anlamda bir düşünceler bütünlüğünün ayakta tuttuğu bir canlıdır. Bir yaratıcı olduğuna inanıp, seni manevi olarak yaşatan, ibadetini içinden yapan insanlar yukarıda bahsettiğim güzel düşünceli insanlardır.

Tanrım;

Biliyorum, bugüne kadar birçok kez karşı karşıya geldik ve bir çok kez ciddi çatışmalar yaşadık. Seni zerre sevmediğimi ve umursamadığımı bil.

Hayatımın bu yaşadığım bölümünde, uzun dönemdir yaşamadığım duygular yaşamaya başladım. Uzun zaman sonra beni önemseyen, dikkate alan birini karşımda buldum. İlk başlarda inanmasam da sonradan ciddi anlamda önemsendiğime inandım. Aklımdan geçenleri okuyan, yaşadıklarımı bilen birine rastladım. Yalan söylemiyordu. Uzun zaman önce, “her insan yarısını arayan bir derviştir aslında. Bir gün o yarıyı bulmuş olanlar mutlu olacaktır” diye bir cümle okumuştum bir yerlerden. İşte ben, şimdi o yarımı bulduğuma inanıyorum.

Ne kadar aynı olabilir bir insan?

Duyguların zamanlamasına kadar ne kadar aynı olabilir?

Bu zamana kadar “yok arkadaş, her insan ayrıdır, yarısı olmaz” diye düşünen ben, şimdi bu soruyu soruyor ve cevap veremiyorum. Gün içinde yediğimiz yemeklere kadar aynı olabileceğini gördüğün an, artık sözcüklerin tükendiğini anladım.

Sonra bir gün sana inandığını öğrendim. Yani anlayacağın aramızda bir fark vardı. Ama dur! Tepki gösterdiğimi falan sanıyorsan yanılırsın aksine mutlu etti beni. Çünkü bu kadar güzel yürekli biri ya devrimci olurdu ya da inansa bile doğru düzgün inanırdı.

İşte bu yüzden tanrı, sana, beni onunla tanıştırdığın için teşekkürler…

mutluysan mutluyuz rasko

hayatta kalmam büyük iddia..

bunca kötülüğe rağmen kandıramazsın

beni tanrım

aklımda..

teşekkürler teşekkürler