Komplo Teorileri Aleminde Ekoller

Günümüzde komplo teorisyenlerini mensup oldukları ekollere göre tasnif etmek gayet kolaydır. İlk olarak komplo teorisyenleri kendi ekollerindeki diğer yol arkadaşlarına atıf yapmayı çok severler. İkinci olarak her ekol belli kaynaklara özel önem verir. Üçüncü olaraksa her ekolün belirgin siyasi özellikleri, düşmanları ve hedefleri vardır. Bütün bunlar komplo teorisyeninin mensup olduğu ekolü ve ne demek istediğini anlamak için yeterlidir

“Sana söylediğim yerdeyiz şimdi,

Akıl hazinelerini yitirdikleri

için acı çekenleri göreceksin”

Dante

Komplo teorisi dendiğinde ne anlaşılması gerektiği, hâlâ üzerinde tartışılan, karışık bir meseledir. Buna karşılık, ‘komplo teorisyeni kimdir?’ sorusuna yanıt vermek çok daha kolay görünüyor. Komplo teorisyenlerini, hayalgüçleri son derece kısıtlı olmasına rağmen yazmayı şehvetle seven insanlar diye tanımlamak mümkündür. Ortalama bir komplo teorisyenin ayırt edici özelliği başka yerden aldığı ve iki-üç cümleyle özetlenecek bir fikri gereksiz ayrıntılarla bezeyerek en az 400 sayfa boyunca tekrarlayabilmesidir. Hatta erbabının aynı malzemeyle üç ya da dört cilt kaleme aldığı bile görülmüştür. Kısacası şu türden bir formül hiç de yanlış sayılmaz: Her uzun yazan komplo teorisyeni değildir; ama her komplo teorisyeni aslında kendisine ait olmayan bir lafı sakız gibi uzatarak içinizi bayıltır... Tahammülfersa bu durumdan kurtulmanın en kestirme yoluysa, komplo teorileri alemindeki ana ekolleri bilmekten geçmektedir. Bir komplo teorisyenin mensup olduğu ekolü anladığınızda, önünüzdeki yüzlerce sayfada ne dendiğini üç aşağı beş yukarı tahmin edebilirsiniz. Bu durumun müthiş bir emek-zaman tasarrufuna yol açacağı ve akıl sağlığına iyi geleceği kesindir.

Günümüzde komplo teorisyenlerini mensup oldukları ekollere göre tasnif etmek gayet kolaydır. Bu kolaylığın nedenleri şöyle sıralanabilir: İlk olarak komplo teorisyenleri kendi ekollerindeki diğer yol arkadaşlarına atıf yapmayı çok severler. Birini bilmiyorsanız bile diğerini hatırlayabilirsiniz. İkinci olarak her ekol belli kaynaklara özel önem verir. Hatta o kadar verir ki virgülüne bile dokunmadan tercüme etmekle yetinir. Yani kaynaklardan yola çıkarak akıl yürütebilirsiniz. Üçüncü olaraksa her ekolün belirgin siyasi özellikleri, düşmanları ve hedefleri vardır. Her ekolün kafayı özellikle taktığı birileri mutlaka vardır. Bütün bunlar komplo teorisyeninin mensup olduğu ekolü ve ne demek istediğini anlamak için yeterlidir.

Güzel memleketimizde en eski ve köklü olanı İngiliz ekolüdür. Bu ekolün ortaya çıkışı 1908 Devrimi esnasında İngiliz başkonsolosluğunda baştercüman olarak çalışan Gerald Fitzmaurice’in, dönemin başkonsolosu Gerard Lowther’ın adıyla Londra’ya gönderdiği abuk sabuk raporlara dayanmaktadır. Fitzmaurice’in “Yahudiler, Dönmeler ve masonlar, İttihat Terakki eliyle Osmanlı İmparatorluğu’nu yönetiyor” biçiminde özetlenebilecek raporları, Londra’nın kısa sürede ilgisini çekmiştir. İngiltere, bu raporlardaki deli saçması iddialar aracılığıyla özellikle Hindistan ve Mısır’da İttihat Terakki’ye karşı gelişen sempatiyi ortadan kaldırmayı hedeflemiştir. Zamanla bu iddialar, İngiliz Konsolosluğu’nun doğrudan etkisiyle, ülkemizde de yayılmıştır.

Ayırt edici özelliği İngiliz Hariciyesi ağzıyla İttihat Terakki düşmanlığı yapmak olan bu ekolün en önemli kaynağı Fitzmaurice’in raporlarıdır. Günümüzde bu raporların ülkemizde ve bazı Arap ülkelerindeki popülaritesi söz konusu ekolün gücünü göstermesi açısından önemlidir. Buna göre İttihat Terakki masonlardan, Dönmelerden ve Yahudilerden oluşmuş bir fesat örgütüdür. Bu örgüt

II. Abdülhamid’i haksızca alaşağı etmiştir. Sabataycılık bu cenahın en sevdiği konulardan birisidir. Dolayısıyla kim kimin eltisi, kim kimin görümcesi türü ayrıntılara özel önem verirler. İngiliz ekolünün bu iddiaları zaman içerisinde genişlemiş, Cumhuriyet Devrimi’ni de hedef almıştır.

Aydoğan Vatandaş’ın geçtiğimiz günlerde yayımlanan Monşer: Saklı Seçilmişler isimli kitabını bu ekolün tipik bir temsilcisi kabul edebiliriz. Aslında Vatandaş, birkaç gereksiz ayrıntı dışında Mahmut Çetin’in bu konudaki klasiklerden sayılabilecek Boğaz’daki Aşiret isimli kitabının son bölümünü tekrarlamakla yetinmiş. Hangisi daha kötü, karar vermek zor. Vatandaş’ın kaleme sarılma nedeni ise kitabın isminde gizli. Başbakanın dışişlerine ‘monşerler’ diye hitap etmesinden vazife çıkaran Vatandaş’a göre Türk Hariciyesi’nde öteden beri akrabalık ilişkileriyle sürdürülen bir oligarşik sistem bulunuyor. Vatandaş, doğal olarak kitabında klasik “masonlar-Bektaşiler-Yahudiler, Abdülhamit’in başını yediler” suçlamasına da gönderme yapıyor.

Alman ekolü ve neo-naziler

Tayfun Er’in yeni kitabı Yalıdakiler de aynı ekolün ürünü. Sabataycılık konusundaki müthiş performası hâlâ akıllarda olan Er’in ilk kitabı Fehmi Koru’nun övgülerine mazhar olmuştu. Er, biraz da bu övgülerin etkisiyle olacak, yeni kitabında çıtayı yükselterek Anadolu sermayesinin İstanbul dükalığına, AKP’nin rejimin bürokratlarına kafa tutmasından bahsediyor. Er’e göre liberallerin iktidara gelmesi halinde emekçiler daha çok sömürülecek ama durumları daha iyi olacak. Er, bunların dışında yine bildik kim kimin nesi meselesine ve İttihat Terakki’ye saldırmaya devam ediyor.

Komplo teorilerinde bir başka ekolüyse Alman ekolü diye adlandırmak mümkün. Bu ekol, İkinci Dünya Savaşı esnasında Alman faşizminin ortaya attığı iddialara ve Jan Van Helsing gibi neo-nazilerin komplo teorilerine dayanıyor. Bu ekolün ayırt edici özelliği ezoterizme bulanmış olması. Bu durum, söz konusu komplo teorilerinin New Age çevreler arasında popüler olmasını sağlıyor. Alman ekolü, meseleye daha uluslararası bir çerçeveden bakıyor. Sabatay Sevi’den ziyade Parvus’un, Troçki’nin Rotschildslerle ilişkisi üzerinde durmayı tercih ediyor. Bunun nedeniyse söz konusu komplo teorilerinin Alman faşizminin İkinci Dünya Savaşı esnasındaki ihtiyaçları çerçevesinde oluşturulmuş olması. Buna göre uluslararası masonluk ve Yahudilik ABD’yi ve İngiltere’yi Almanya’ya karşı savaşa sokmuştur. Rusya’da Ekim Devrimi’ni yapanlar da bunlardır. Ama kahraman Almanlar bu uluslararası komploya karşı direnmektedir. Bunlar, bu ekolün klasik yaveleri. Neo-Nazi komplo teorisyenleriyse işi Hitler’in ölmediğini, iyi uzaylılarla birlikte Agarta’ya sığındığını söylemeye kadar vardırıyor.

Alman ekolünün ülkemizdeki en belirgin temsilcisi kuşkusuz Turgut Gürsan. Gürsan’ın Dünyanın Gizli Tarihi I-II isimli kitapları söz konusu ekolün bütün iddialarına yer vermektedir. Bu kitapların kaynakçasına kısa bir bakış bu iddiayı kanıtlayacaktır. Örneğin bu kitaplarda adı sıkça geçen Jan Van Helsing açıkça neo-Nazi’dir. Bir diğer kaynak Karl Heise’nin NSDAP ile ilişkisi ortadadır. Zaten Gürsan’ın atıfta bulunduğu kitaplardan bazılarını basan Franz Eher Verlag Nazilerin resmi yayınevidir.

Franco faşizmini açıktan savunan Gürsan’ın literatüre bir başka katkısıysa ünlü Rakowski Protokolleri’ni dilimize ‘kazandırması’dır. Bu uydurma belgelere göre komünizm CFR’nin, İlluminati’nin keşfidir. Söz konusu uydurma belgeler, Batı’daki bütün komplo teorisyenleri ve neo-nazi gruplar arasında çok revaçtadır. Bunlar arasında Zeitgeist belgeselinin ‘kaynak kişilerinden’ Antony C. Sutton da vardır. Nitekim Zeitgeist belgesellerindeki çoğu iddia bu saçmalıklara dayanmaktadır. Nitekim bu neo-Nazi saçmalıkları işleyen Ersal Yavi’nin Paraizm isimli kitabında Zeitgeist belgesellerinin övülmesi boşuna değildir.

Birol Ertan’ın Agarta İlluminati Savaşı isimli kitabı da benzer tuhaflıkları tekrarlıyor. Agarta, başta Gürsan olmak üzere, bütün Alman ekolü mensuplarının favori konusudur. Ama Ertan, klasik ve neo-Nazilerin saçmalıklarını ve Sutton’un abuklamalarını tekrardan öteye gidemiyor. Yine de küçümsememek gerekir. Bir sürü insanın sorgusuz sualsiz Agarta üyesi olmaktan dolayı içeri tıkıldığı, bu konuda yazılan kitapların iddianamelere geçtiği bir ülkede Ertan’ı da parlak bir gelecek bekliyor olabilir.

http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx?aType=RadikalEklerDetay&ArticleID=959216&Date=19.10.2009&CategoryID=40