Anne Sexton Şiirleri

http://3.bp.blogspot.com/_g39mZKqfLYU/RwUDpMMLMhI/AAAAAAAAAbo/VeocvlMxlDw/s400/a14425_anne.jpg

Auschwitz'den Sonra

Öfke,

kara bir orak gibi,

kuşatır beni.

Her gün,

bir Nazi

götürürdü, sabah saat 8'de, bir bebeği

ve kahvaltı için hafif ateşte

pişirdi tavasında.

Ve ölüm bakar ilgisiz bir gözle

ve kazır tırnak diplerindeki kiri.

İnsan şeytandır,

Bağırırım avaz avaz.

İnsan bir çiçektir

yakılmamalı,

Bağırırım avaz avaz.

İnsan

çamurlara bulanmış bir kuştur,

Bağırırım avaz avaz.

Ve ölüm bakar ilgisiz bir gözle

ve kaşır kıçını.

İnsan minik pembe ayakları ile,

olağanüstü parmakları ile

bir tapınak değildir

ama bir keneftir.

Bağırırım avaz avaz.

İnsan, bir daha asla bardak kaldırmasın.

İnsan, bir daha asla kitap yazmasın.

İnsan, bir daha asla ayakkabısını giymesin.

İnsan, bir daha asla gözlerini açmasın

bu tatlı Temmuz gecesinde.

Asla.Asla.Asla.Asla.Asla.

Bağırırım avaz avaz bütün bunları.

Yalvarırım Tanrı işitmesin beni.

Sözcükler

Sözcüklere dikkat edin,

olağanüstü olanlarına bile.

Çünkü olağanüstü için yapabileceğimizin en iyisini yaparız,

kimi zaman sözcükler arı gibi sokarlar

ve bir öpücük bırakırlar iğne yerine.

Parmaklar gibi değerli olabilir sözcükler

Ve kaya gibi güvenilirdir sözcükler

kıçınıza sokarsınız onları.

Ama hem papatyalar hem de bereler gibi olabilirler.

Yine de severim sözcükleri.

Tavandan düşen güvercinlerdir sözcükler.

Dizlerimde oturan altı kutsal portakaldır onlar.

Sözcükler ağaçlardır, yaz'ın bacakları,

Ve güneş, ve onun tutkulu yüzü.

Ne var ki sözcükler sıklıkla yanıltır beni.

Söylemek istediğim o kadar çok şey var ki,

Bir sürü öyküler, betimlemeler, atasözleri, vb.

Ama sözcükler yetersiz kalır,

yanlış olanları gelip öper beni.

Kimi zaman uçarım bir kartal gibi

ama bir çalıkuşunun kanatlarıyla.

Yine de sözcüklere dikkat etmeye

ve kibar olmaya çalışıyorum.

Sözcüklere ve yumurtalara özenle dokunmalı.

Bir kez kırıldılar mı olanaksızdır.

Onarılmaları.

Böyle Birisi

Dışarı çıktım cin çarpmış büyücü gibi,

uğursuzluk tutkunu, gece daha yürekli;

şeytanı düşleyerek, yaptım tersliğimi

kır evlerinin üstünden, ışıktan ışığa;

kimsesiz şey, on iki parmaklı akıl fukarası.

Böyle bir kadın tam kadın değildir.

Ben böyle birisi oldum.

Sıcak mağaralar buldum ağaçlar arasında,

tavalar, oymalar, raflarla doldurdum

gömme dolaplar, ipekler, bir sürü öte beriyle;

akşam çorbası pişirdim kurtlar ve periler;

yola getirdim yoldan çıkmışı.

Böyle bir kadın yanlış anlaşılır:

Ben böyle birisi oldum.

Arabana bindim, arabacı.

çıplak kollarımı salladım geçtiğimiz köylerde,

son ışıklı yolları keşfederek; hayatta kaldım

ateşinin hala kalçalarımı ısırdığı yere

ve tekerlerin döndükçe kaburgalarımın kırıldığı.

Böyle bir kadın ölmekten utanmaz.

Ben böyle birisi oldum.

Yıldızlı Gece

“Bu beni dehşetli bir ihtiyaçtan alıkoymuyor – hadi söyleyeyim –dinden dinden.

Sonra gece dışarı çıkıp yıldızları resmediyorum”

Van Gogh'un kardeşine bir mektubundan

Şehir yerinde değil,

sıcak gökyüzünde boğulan bir kadın gibi

yükselip kayan karaşın bir ağaç dışında

Şehir sessiz, kaynıyor gece onbir yıldızla

Ah! yıldızlı yıldızlı gece!

Ben böyle ölmek istiyorum

Hareket halinde. Her biri canlı

Ay bile esniyor turuncu rengiyle

sürmek için çocukları, bir tanrı gibi, gözünden

Yaşlı ve esrarlı bir yılan yıldızları yutuyor

Ah! yıldızlı yıldızlı gece!

Ben böyle ölmek istiyorum:

Atılıp kollarına gecenin canavarının

O büyük ejderha tarafından yutularak

Hayatımdan kopmak istiyorum, izsiz işaretsiz

Ne bir dans

Ne bir ağlama.

Anne Sexton

Atılıp kollarına gecenin canavarının

O büyük ejderha tarafından yutularak

Hayatımdan kopmak istiyorum, izsiz işaretsiz

Ne bir dans

Ne bir ağlama.

Çok güzel...