Cihangir Razmi

http://www.ntvmsnbc.com/news/254860.jpg

Tarih, 27 Ağustos 1979 Yer, Sanandac şehrindeki havaalanı. 11 kişilik bir idam mangası, gözleri bağlı 11 adamın karşısında. Sonrası bir ömrün ve o ömre eşlik eden çok ünlü bir fotoğrafın hikâyesi.

"Ateş" komutuyla mermiler tüfeklerden boşaldı. Aynı anda idam mangasının ardında duran on ikinci kişi de fotoğraf makinesinin deklanşörüne art arda bastı. O makineden çıkan bir fotoğraf, birkaç saat sonra İran'ın en eski gazetelerinden olan İttilaat Gazetesi'nde imzasız yayımlandı. Sonra dünya basını bu kareyi sayfalarına taşıdı ve günden güne daha da ünlenen fotoğraf 1980 senesinin Pulitzer ödülünü kazandı. İran devriminin sembol fotoğraflarından biri olarak kabul gören fotoğrafa verilen ödülü almaya kimse gitmedi. Dolayısıyla, o fotoğrafı kimin çektiğini, yani 1980 senesinin Pulitzer'ini kimin kazandığını kimse öğrenemedi. Ta ki Amerikan gazetesi Wall Street Journal, Cihangir Razmi isimli fotoğrafçıyı Aralık başında lanse edene kadar..

Fotoğrafı ilk defa basan İttilaat Gazetesi, fotoğrafçısının can güvenliğini düşünerek imzasını yayımlamamıştı. Razmi'nin kendisi de daha sonra, çok istemesine rağmen, öne çıkmamıştı. Ama "o günün" nihayet geldiğine inanan Razmi kararını verdi ve fotoğrafına (dolayısıyla ödülüne de) sahip çıktı. O halde biz de sözü, dünya basın tarihinin en önemli karelerinden birine imza atıp, düne kadar isimsiz bir kahraman olarak kalmış Razmi'ye verelim:

"Gazetede ismimi göremeyince hayal kırıklığına uğramıştım. Sonraları, belanın kenarından bile geçmeyen insanların fotoğrafı sahiplenip durmasından sıkıldım. Ama gerçeği hiç değilse ben biliyordum. Olağanüstü bir olaya tanıklık etmiş olan sıradan bir adamdım. Bu fotoğraf olmasa, hiçbir şey olamayacaktım."

Kaynak