Tek Bir Devlet

İnsan, devletlerin ortadan kalkacağı noktaya gelmemiştir. Kropotkin gibi anar- şistler hükümete, kanuna karşı olmuştur. O bunları ortadan kaldırmak istedi. Ben de bir anarşistim ama Kropotkin’in tarzının bütünü ile zıddı olarak.

İnsanoğullarının bilincini hükümetlerin anlamsızlaşacağı, mahkemelerin boş kalacağı, kimsenin öldürülmediği, kimsenin tecavüze uğramadığı, kimsenin taciz ya da işkence görmediği bir noktaya yükseltmek istiyorum. Farkı görüyor musun? Kropotkin’in üzerinde durduğu şey hükümetleri yok etmekti. Benim üzerinde durduğum şey, insanoğullarının bilincini, hükümetlerin kendi kendine gereksiz kalacağı noktaya; mahkemelerin kapanmaya başladığı noktaya, polislerin iş olmadığı için ortadan kalkmaya başladığı ve yargıçlara “Başka bir iş bulun,” dendiği noktaya gelene kadar yükseltmektir. Ben tamamıyla farklı boyuttan bir anarşistim. İlk önce bırak insanlar hazır olsun ve hükümetler kendiliğinden ortadan kalkacaktır. Ben hükümetlerin yok edilmesine taraftar değilim. Onlar bir ihtiyacı gideriyor. İnsan o kadar barbardır, o kadar çirkindir ki şayet zorla engellenmezse tüm toplum kaos içinde olacaktır.

Ben kaos yanlısı değilim. Ben insan toplumunun ahenkli bir bütün, tüm dünyayı kapsayan engin bir komün olmasını istiyorum. Meditasyon yapan insanlar, suçluluk duymayan insanlar, sükûnet içerisindeki insanlar; dingin, hiç kimseyle rekabet etmek için arzu duymayan insanlar; özel olduğu fikrini ve bunu Amerikan Başkanı olarak kanıtlamayı tamamen bırakmış insanlar; dans eden, eğlenen, şarkı söyleyen insanlar; artık hiçbir aşağılık kompleksinden muzdarip olmayan insanlar, o yüzden hiç kimse üstün olmaya çalışmıyor, hiç kimse kendi büyüklüğünden övünmüyor.

Hükümetler sabah güneşindeki çiy damlaları gibi buharlaşacak. Ancak, bu tamamıyla faklı bir hikâyedir, tamamen farklı bir yaklaşımdır. O an gelene kadar hükümetlere ihtiyaç vardır.

Bu çok basit bir şeydir. Eğer hastaysan ilaca ihtiyaç vardır. Ve Kropotkin gibi anarşistler ilaçları yok etmek isterler. Ben senin sağlıklı olmanı istiyorum ki bu sayede ilaçlara ihtiyacın olmasın. Onları otomatikman fırlatıp atacaksın. Tüm bu ilaçlarla ne yapacaksın? Onlar tamamıyla gereksiz, aslında tehlikeli; çoğu ilaç zehirlidir. Ne amaç uğruna onları biriktirip duracaksın? Önem verilen şeyler arasındaki farkı görebiliyor musun?

Ben ilaçlara karşı değilim; ben ilaçları gerekli kılan, insanların hastalıklarına karşıyım. Ben daha sağlıklı bir insanoğlu olsun isterdim — gen mühendisliğiyle mümkün olan bir şeydir bu — doğumundan itibaren hasta olamayacak şekilde programladığımız için, bedeninde her türlü hastalıkla savaşabilecek düzenlemeler yapmış olduğumuz için hasta olması olasılığı mevcut olmayan bir insanoğlu. Kesinlikle ilaçlar kalkacak, eczacılık kalkacak, doktorlar kalkacak, tıp fakülteleri kapatılacak. Fakat ben onlara karşı olduğum için değil! Bu basitçe, sağlıklı bir insanlığın bir neticesi olacak.

Ben tek bir dünya, tek bir lisan, tek bir dindarlık, tek bir insanlık ve insanlık bilinçlilikte gerçekten geliştiğinde, tek bir devlet isterim.

Devlet övünülecek bir şey değildir. O bir hakarettir. Onun varlığı sana hâlâ barbar olduğunu, medeniyetin henüz gerçekleşmediğini anlatır; aksi takdirde seni yönetecek bir devlete niye ihtiyaç duyasın?

Şayet suç ortadan kalkarsa, şayet başkalarının seni sömüreceği, öldüreceği korkusu ortadan kalkarsa devletin tüm şu bürokrasisini ne yapacaksın? Onu sürdüremezsin çünkü o ulus ekonomisinin üzerindeki bir yüktür, çok büyük bir yük ve giderek büyüyor ve büyüyor. Hiç kimsenin çalışmak istememesi basit gerçeği nedeniyle hiyerarşilerin giderek büyüme eğilimleri vardır, herkes çalışmaktan nefret eder. O yüzden herkesin yardımcıya ihtiyacı vardır.

Herhangi bir devlet kuruluşunun ofisinde masaların üzerinde birikmiş dosyalar görebilirsin. Birisine rüşvet vermeyi başaramadığın sürece senin dosyan koca yığıntının içinde kalmaya devam edebilir; o asla en tepeye çıkamaz. Ve memurlar orada pek çok dosyalarının olmasından hoşnutturlar; bu onları önemli, özel kılar. Pek çok insanın üzerinde bir güçleri vardır; zihinlerinde tüm bu dosyalar insanların üzerinde bir güç taşırlar.

Ben yeryüzünde önceden var olmuş olan tüm kategorilerden tamamıyla farklı bir anarşistim. Ben kendi başıma bir kategoriyim çünkü benim yaklaşımım radikal bir şekilde farklıdır. Ben devlete karşı değilim, ben devlete duyulan ihtiyaca karşıyım. Ben mahkemelere karşı değilim, ben mahkemelere duyulan ihtiyaca karşıyım.

Bir gün, bir zaman, insanın — politik ya da dinsel — hiçbir kontrol olmadan yaşayabileceği olasılığını görüyorum. Çünkü insan kendi içinde bir disiplin olacak.

ÖZGÜRLÜK

GANJ KİTAP

devletler ve yapılanmaları gökten zembille inmediler. devlet kavramı, insanlığın yeryüzünde farklılaşmasından ve toplumsallaşmasından doğan bir yapılanmadır. bu toplumların daha güçlü ve daha rahat yaşıyabilmeleri gereğidir.

bence bu kitabın yazarı, kendi içsel sıkıntılarını dile getirmiş. iyi yapmış.

bütün devletler katildir... ne kadar kesin ve keskin bir söz ne kadar doğru bir söz...

insanların devletin varlığına olan ihtiyaçları milliyetçilikle alakalı değildi ilk başlarda hayvani bir iç güdüyle sınır belirleme telaşına girdi... insanoğlu sonra buna isim verdi sonra bunu kutsallaştırdı ve adına milletyetçilik dedi... elle tutamadığı gözle göremediği bir şey için birbirini öldürdü insanoğlu güdülendi kendini o sınırlara ait hissetti... çünkü başka gidecek yeri yoktu o sınırlar dışında anlamsızlaşıyordu kapandı sınırlarına çok basit olan yapıyı karmaşıklaştırdı. kimse anlamasın diye adını devlet koydu...herkes kendi tarihini yazdı övdü övündü... efsaneleşti devletler tarih kitaplarında, güçlüler ezdi sömürdü büyüdü, ezilenler hiç bir zaman görülmedi bizden olmayan öldü her zaman...

Kropotkin devletsiz hayatın düzeni konusunda herşeyi en ince ayrıntısına kadar yazdı ama bir şeyi unuttu... insanoğlunun aidiyet duygusunu...

ve insanın bir devlete değil bir gezegene ait olduğu düşüncesi çok uzaklarda şimdi...

devlet cınayet ıslemez ıdam eder dıye bı soz duymustum nedense aklıma geldı

herkezden insan olması beklenemez(yaratıcımız varsa duysun).bu sebeple yukarıda bahsedilen sisteme hiçbir zaman geçilemez.anarşinin ucu bucağı yoktur.sadece kaos a yönelik.bu sistemde sürünmektense kaosu yeğliyorum ama onuda beceremiyoruzs.geçmişe doğru gittikçe kabileler arasında toprak kavgası vardı.onların beynide ego sisteminde çalışıyordu.biz geliştikçe hayvanlaşıyoruz.kıyameti biz getiriyoruz.anlamsız bi kısır döngü..evet bu topraklar ve o topraklar gasp edilmiştir.övünülücek hiçbir yanı yoktur..milliyetçilik başından gereksiz..neden birbirimizin bahçesini göremiyeliimki.neden farklı medeniyetten insanlar gördüğümüzde işaret parmağımızla birbirmize gösterelim..aaa bak zenci hemde gözleri çekik..asyalı zenci !. o belkide tek dostun olabilecek insan.;

dostum TECAVÜZ KAÇINILMAZSA ZEVK ALMAYA BAKICAKSIN.haaa sen yok ben terbiye ederim diyenlerdensen spermlerinle başla.

insanın bu yozlaşmasından sonra geçilmesi zor çünkü insan artık her şeyi yağmalamak, manipule etmek isteyecektir. anarşinin en büyük rolü bir sistemin yıkılmasında öncelik göstermesidir... anarşist düzende insani ihtiyaçlara bakacak kurumlar elbet olacak ama bugünün değerini kaybetmiş sistemlerinden çok farklı halkın kooperatifleri halkın kurumları ile olacak... ayrıca anarşi sürekli bir kaos demek değildir hep düşülen yanlış budur yaktık yıktık bütün düzenleri şimdi hayvan gibi yaşayın demekte değildir. kısacası yıkarak yapmaktır proudhon'un dediği gibi...

bnde bunu söylüyorum.zaten ilk insanlardan beri hayvan gibi yaşıyoruz.herzaman toprak kavgası oldu.üstünlük çabası..insana ego bahşedilmişse bu herzaman her sistemde olacaktır..sadece bundan iyisi olabilir.