Saf tao

Bir Zen hikâyesi:

Birbirine rakip iki tapınak vardı. Bu tapınakların ustaları — onlar aslında sözde usta olmalılar, gerçek birer rahip olmalılar — birbirine o kadar karşıydı ki, müritlerinden diğer tapınağa bakmamalarını istiyorlardı.

Bu iki rahibin de birer çocuk hizmetçisi vardı. Onların bütün işlerini bu hizmetçiler yürütüyordu. İlk tapınağın rahibi, hizmetçisine “Diğerinin hizmetçisi ile asla konuşma, o insanlar tehlikeli.” dedi.

Ama çocuklar, çocuktur. Yolda karşılaşmışlar ve ilk tapınağın hizmetçisi diğerine sormuş: “Nereye gidiyorsun?”

Diğeri yanıtlamış: “Rüzgâr beni nereye götürürse.” Tapınakta söylenen büyük Zen hikayelerini dinlemiş olmalı. “Rüzgâr beni nereye götürürse,” diyor. Harika bir cümle! Saf Tao.

Ancak ilk çocuk çok utanmış, bozulmuştu ve verecek bir yanıt bulamamıştı. Öfkelenmişti ve suçluluk duygusu içindeydi. “Ustam, bu insanlarla konuşmamamı söylemişti. Bu insanlar gerçekten tehlikeli. Bu ne biçim bir yanıt? Beni aşağıladı.”

Ustasına gitti ve olanları anlattı: “Onunla konuştuğum için çok özür dilerim. Haklıymışsınız, o insanlar gerçekten çok garip. Bu ne biçim bir yanıt? Ona nereye gidiyorsun diye sordum. Basit, resmi bir soru. Onun tıpkı benim gibi pazara gittiğini biliyordum. Ama o bana, ‘rüzgâr beni nereye götürürse’ dedi.”

Usta konuşmuş: “Seni uyarmıştım ama dinlemedin. Şimdi bak; yarın aynı yerde dur. O geldiği zaman, ‘Nereye gidiyorsun?’ diye sor. Sana, ‘Rüzgâr beni nereye götürürse’ diyecek. O zaman senin de biraz daha felsefi olman gerekir. Yani, ‘Ayakların yok mu?’ dersin. Çünkü ruh bedensizdir ve rüzgâr ruhu hiçbir yere götüremez. Buna ne dersin?” demiş.

Çocuk tamamen hazır olmak istiyordu. Bütün gece mizanseni kafasında tekrarladı. Ertesi sabah erkenden oraya gitti ve o noktada beklemeye başladı. Diğer çocuk tam vaktinde geldi. Çok mutluydu. Şimdi ona gerçek felsefenin ne olduğunu gösterecekti: “Nereye gidiyorsun?” diye sordu ve bekledi.

Ancak diğer oğlan: “Pazardan taze sebze alacağım.” dedi.

Şimdi öğrendiği o felsefeyi ne yapacaktı?

CESARET

Ganj Kitap