Ölümden Korkuyor Musunuz?

Ölümden değil de , ölüm ötesi yaşamda kendimi çok kısıtlı bir mizansenin içerisine hapsetmekten korkuyorum ...

hemen şimdi ölmeye hazırım

Bilmiyorum, öğreneceğim.

Ölmeyi beceremedigimizden dolayı korkuyorum belkide

Bu dünyada var olmadığımı düşünemiyorum.Yok olmaktan korkuyorum,sonsuza kadar karanlığa gömülmekten... Ama bu saçma. Sonuçta doğmadan önce nasıl karanlığın bilincinde değilsek ölünce de olmayacağız.

Başıda ...... , sonuda .......

Korkmuyorum ama ölmekte istemiyorum...Binlerce yıl yaşayabilirim ve tüm ilimleri sindirip öyle ölmek isterim ..

Acır diye korkuyorum.

Ölümden korkmuyorum hatta ölüme kavuşmak istiyorum herkes acısız bi ölüm ister ama ben bazen aptalca hatalar yaptığımda kendimi acı çekerek öldürmek istiyorum buda kendimi sevmememden kaynaklanıyor sanırım

Evet ama kendi ölümüm değil,sevdiklerimin ölümünden korkuyorum.

Ben hep ölümün özlemiyle yaşadım. Öldüğüm gün doğacağım...

Ölüm deyince hep aynı dizeler geliyor aklıma.

Öldük, ölümden bir şeyler umarak

Bir büyük boşlukta bozuldu büyü.

Nasıl hatırlamazsın o türküyü

Gök parçası, dal demeti kuş tüyü

ALIŞTIĞIMIZ ŞEYDİ YAŞAMAK.

Sadece yaşamaya alıştığımız için yaşamıyor muyuz hepimiz ? Bu nedenle değil midir ki insanların yaşlandıkça hayata daha bağlı hale gelmesi. En çok intihar vakaları ilk erişkinliğe geçiş evresinde görülmekte. Hayatı anlamaya başladığın an bir gitme isteği doğuyor. Ama yıllar geçtikçe alışıyor insan. Yaşlı birinin intiharı çok nadir görülen vakadır. Oysaki birçoğunun sırtında yılların birikimi olan acılar yüklü olduğu halde. Geleceğe dair en ufak bir beklenti, bir umut kırıntısı olmadığı halde yaşıyor insan. Sadece yaşıyor işte. Belki mavi gökyüzünü tekrar görmek. Belki son kez denizin dalgalarını seyretme isteğinden, belki son kez bir gülümseme görebilme umuduyla. Sonsuz karanlığın getirdiği dehşetin yanında her türlü çileye rağmen hayat güzel geliyor.

Her mihnet kabülüm yeter ki

Gün eksilmesin penceremden!

Ölüm kolay, huzurlu. Yaşamak çok daha zor, buna rağmen tutunuyoruz hayata. Umutla uyanıyoruz her şeye rağmen yeni güne. Öyleyse neden korkayım ki ölümden? Öldüğümde çok daha güzel pencerelerden bakacağımı bilirken

Dünya oluştuktan 4.500.000 yıl sonra yazı icat edildiğinde ortaya çıkan bir tanrının var olmadığını ve arafta da ağaç ve beton zemin olduğunu düşünerek,ölümden değil,ölümden sonra hiçbirşey olmamasından korkuyorum.

15 yıl önce açılmış konu  

Bilinmezlikten korkan kişinin bu forumda çok da fazla takılacağını düşünmüyorum ... Bildiğin ya da en azından kendince bildiğini düşündüğün şeyden korkmak da pek mantıklı gelmiyor bana . 

Kişisel cevabım , bakalım öldüğümüz zaman anlayacağız korkmamız gerekiyor muymuş ?