Bunu bir bedeli olur mu

[vadel]

bir konu hakkında soru sormak istiyorum, ciddi ciddi intihar etmek istiyorum ve aylardır bunu düşünüyorum. hayattan ne keyif alabiliyorum ne de yaşadığım travmaları atlatabiliyorum ne suçluluk duygularına engel olabiliyorum.  sizce hayatımı kendi ellerimle bitirirsem beni bekleyen son nedir?

[Canulsy]

Geçenler de bu duygu bana da geldi yaşadığım sıkıntılardan dolayı,ama ben salak bir insan değilim. Yanlış anlama sana salak dediğimi düşünme demek istediğim şu;  şey gibi düşün bir saatli bomba ve bu saatli bomba 10 dk ya da 10 sene sonra patlayacak.  ? evet hayatımız da böyle eninde sonunda öleceğiz. Fakat karmalarımızı temizlemek ve daha iyi hayat yaşamak varken intihar ettiğin de belki bir sonra ki hayatında yine aynı sıkıntıları ve düşünceleri yaşayacaksın.  Bu yüzden devir daim olup bir sonuç elde etmeyeceksin. Reenkarnasyon inancın varsa bunu bilirsin. Hayattan inan ben de keyid almamaya başladım evlendikten sonra.  Onunla evlenmeden önce çok güzel hayatım vardı hergün gezerdim işe gitmeden önce kahvemi alıp giderdim canım sıkılır sahile çıkardım ama eşim evcimen ve beni hiç dışarıya da bırakmıyor evde bunaldım şuan ise annemlerdeyim bi süreliğine yani aslında tamam aramız iyiyken iyi ama kötü plduğu zaman en ufak şey de bana boşanalım diyor ve psikolojik şiddet görüyorum. Sabırlı ve güçlü bir bünyem olduğunu düşünüyorım yoksa dayanamazdım. Sen de lütfen güçlü ol asla pes etme bak biz insanların dertleri bitmez, ölüm sıkıntılarımıza çözüm değildir asla. Kısacası yazdığın gibi bunun bir sonu yok! Ölümden sonra hele.  Başta da dediğim gibi. Senden ricam sıkıntını anlatırsan daha iyi anlayabiliriz diyr umuyorum.  Seni sıkan ne? İntiharı düşündürecek kadar ne üzüyor seni?  Yoksa alışılmışın dışında bir hayat yaşadığın için bu sana garip mi geliyor?

[vadel]

17 dakika önce, Canulsy yazdı:

Geçenler de bu duygu bana da geldi yaşadığım sıkıntılardan dolayı,ama ben salak bir insan değilim. Yanlış anlama sana salak dediğimi düşünme demek istediğim şu;  şey gibi düşün bir saatli bomba ve bu saatli bomba 10 dk ya da 10 sene sonra patlayacak.  ? evet hayatımız da böyle eninde sonunda öleceğiz. Fakat karmalarımızı temizlemek ve daha iyi hayat yaşamak varken intihar ettiğin de belki bir sonra ki hayatında yine aynı sıkıntıları ve düşünceleri yaşayacaksın.  Bu yüzden devir daim olup bir sonuç elde etmeyeceksin. Reenkarnasyon inancın varsa bunu bilirsin. Hayattan inan ben de keyid almamaya başladım evlendikten sonra.  Onunla evlenmeden önce çok güzel hayatım vardı hergün gezerdim işe gitmeden önce kahvemi alıp giderdim canım sıkılır sahile çıkardım ama eşim evcimen ve beni hiç dışarıya da bırakmıyor evde bunaldım şuan ise annemlerdeyim bi süreliğine yani aslında tamam aramız iyiyken iyi ama kötü plduğu zaman en ufak şey de bana boşanalım diyor ve psikolojik şiddet görüyorum. Sabırlı ve güçlü bir bünyem olduğunu düşünüyorım yoksa dayanamazdım. Sen de lütfen güçlü ol asla pes etme bak biz insanların dertleri bitmez, ölüm sıkıntılarımıza çözüm değildir asla. Kısacası yazdığın gibi bunun bir sonu yok! Ölümden sonra hele.  Başta da dediğim gibi. Senden ricam sıkıntını anlatırsan daha iyi anlayabiliriz diyr umuyorum.  Seni sıkan ne? İntiharı düşündürecek kadar ne üzüyor seni?  Yoksa alışılmışın dışında bir hayat yaşadığın için bu sana garip mi geliyor?

alışılmışın dışında değil aslında, bu hayat için fazla hassas bir insan olduğumu düşünüyorum, annemi de yeni kaybettim, büsbütün korunmasız ve çaresiz hissediyorum. insanların bana kötülük yapmasından aşırı korkmaya başladım, hiçbir şekilde sosyalleşmiyorum, evden çıkmıyorum falan... çünkü insanlardan çok korkuyorum, bir acıya daha hazır değilim gerçekten, bitsin gitsin istiyorum bu hayat dediğim şey. reenkarnasyon inancım var ama, en kötü ne olabilir yani bunun geridönüşünü en kötü ne şekilde alabilirim?

[Anka Sucu]

Hepimizin hayatında zaman zaman bazı evreler olur, birtakım olumsuz şeyler yaşarız. Aslında hayat dediğimiz şey de budur zaten. Eğer herkes baştan sona mutlu bir hayat sürseydi mutluluğun bir değeri kalmazdı ki. Yani buraya satırlarca yazı yazabilirim, seninle birebir de saatlerce konuşabiliriz ama pek bir şeyi değiştirmez. Öncelikle sana tavsiyem şimdilik ölümden sonrasını boşver ve bu hayatını sonlandırma fikrini kafandan atmaya çalış. Biliyorum bir yabancının senin yaşadıklarını yaşamadan, hissettiklerini hissetmeden böyle tavsiyeler vermesi çok basit geliyor ve hatta belki de gülüyorsun ama benzer yollardan geçmiş biri olarak söylüyorum tüm bunları. Belli ki zor zamanlar yaşıyorsun, her şey üst üste geliyor yine de her şeye rağmen bir çıkış yolu aramalısın ve bu olumsuz düşüncelerden uzaklaşmalısın. Boş kalmamaya, seni mutlu eden şeylerle oyalanmaya çalış. Gerekiyorsa psikolojik destek al. Bir çıkış yolu bulacağına inanıyorum, ışıkla kal.

[vadel]

13 saat önce, Anka Sucu yazdı:

Hepimizin hayatında zaman zaman bazı evreler olur, birtakım olumsuz şeyler yaşarız. Aslında hayat dediğimiz şey de budur zaten. Eğer herkes baştan sona mutlu bir hayat sürseydi mutluluğun bir değeri kalmazdı ki. Yani buraya satırlarca yazı yazabilirim, seninle birebir de saatlerce konuşabiliriz ama pek bir şeyi değiştirmez. Öncelikle sana tavsiyem şimdilik ölümden sonrasını boşver ve bu hayatını sonlandırma fikrini kafandan atmaya çalış. Biliyorum bir yabancının senin yaşadıklarını yaşamadan, hissettiklerini hissetmeden böyle tavsiyeler vermesi çok basit geliyor ve hatta belki de gülüyorsun ama benzer yollardan geçmiş biri olarak söylüyorum tüm bunları. Belli ki zor zamanlar yaşıyorsun, her şey üst üste geliyor yine de her şeye rağmen bir çıkış yolu aramalısın ve bu olumsuz düşüncelerden uzaklaşmalısın. Boş kalmamaya, seni mutlu eden şeylerle oyalanmaya çalış. Gerekiyorsa psikolojik destek al. Bir çıkış yolu bulacağına inanıyorum, ışıkla kal.

keşke başarabilsem, teşekkürler.

[gbj]

Yapmanı önereceğim ilk iş bir psikiyatriste görünmendir, psikolog değil. Çünkü belli ki güzel sözler,olumlu düşünceler seni tatmin etmiyor. Bu nedenle alanında uzman bir psikiyatrist eşliğinde - burası çok önemli , her şeyi doktor gözetiminde yapmalısın! Bu işte miligramlar bile çok şeyi değiştiriyor - ilaç tedavisine başlasan iyi olacak, tabi ki doğrusuna doktor karar verir. Ondan sonra kesinlikle saatini bile aksatmadan doktor gözetiminde tedavini tamamlamalısın.

İntihar sonrası içinse şunu söyleyebilirim: Hangi dine inanırsan inan, hatta inanmasan bile, pagan da olsan vs . ne olursan ol intihar olayının hiçbirinde yeri yoktur,  suçlu görülürsün, intihar eyleminin anneni de çok üzebileceğini bilmelisin, bazı durumlar oluşabilir, forumda bu konuları çok daha iyi bilenler var, umarım sana cevap verirler. Özgür irade sandığından daha önemlidir. Yani anlayacağın intihar düşüncesinden kesinlikle vazgeçmelisin, şöyle düşünmek bunu kolaylaştırabilir: Bu dünyada zaten çekmişsin bari öteki dünyada ızdırap çekmemeye odaklan, en büyük amacın burada yapacağın güzel işlerle öteki dünyadaki güzelliklere kavuşmak olmalıdır. Kazancının bir kısmıyla yetim okut , öksüz doyur, kısaca zor durumdakilere gücün yettiği kadar maddi manevi yardım et. Benim şu an yapmaya çalıştığım gibi bile olur .. Bu yazıyı okuduysan okuduğunu belli eden herhangi bir şeyler yazarsan sevinirim. 

Her şey gönlünce olsun.

[vadel]

7 saat önce, gbj yazdı:

Yapmanı önereceğim ilk iş bir psikiyatriste görünmendir, psikolog değil. Çünkü belli ki güzel sözler,olumlu düşünceler seni tatmin etmiyor. Bu nedenle alanında uzman bir psikiyatrist eşliğinde - burası çok önemli , her şeyi doktor gözetiminde yapmalısın! Bu işte miligramlar bile çok şeyi değiştiriyor - ilaç tedavisine başlasan iyi olacak, tabi ki doğrusuna doktor karar verir. Ondan sonra kesinlikle saatini bile aksatmadan doktor gözetiminde tedavini tamamlamalısın.

İntihar sonrası içinse şunu söyleyebilirim: Hangi dine inanırsan inan, hatta inanmasan bile, pagan da olsan vs . ne olursan ol intihar olayının hiçbirinde yeri yoktur,  suçlu görülürsün, intihar eyleminin anneni de çok üzebileceğini bilmelisin, bazı durumlar oluşabilir, forumda bu konuları çok daha iyi bilenler var, umarım sana cevap verirler. Özgür irade sandığından daha önemlidir. Yani anlayacağın intihar düşüncesinden kesinlikle vazgeçmelisin, şöyle düşünmek bunu kolaylaştırabilir: Bu dünyada zaten çekmişsin bari öteki dünyada ızdırap çekmemeye odaklan, en büyük amacın burada yapacağın güzel işlerle öteki dünyadaki güzelliklere kavuşmak olmalıdır. Kazancının bir kısmıyla yetim okut , öksüz doyur, kısaca zor durumdakilere gücün yettiği kadar maddi manevi yardım et. Benim şu an yapmaya çalıştığım gibi bile olur .. Bu yazıyı okuduysan okuduğunu belli eden herhangi bir şeyler yazarsan sevinirim. 

Her şey gönlünce olsun.

çok teşekkür ederim güzel dileklerin için, açıkçası psikayatriste gittim ama bir torba ilaç verdi ve beni sersemlenmekten ve uyutmaktan başka bi işlevi olmadı bu ilaçların

[Lich]

19.03.2021 - 01:45 tarihinde, vadel yazdı:

bir konu hakkında soru sormak istiyorum, ciddi ciddi intihar etmek istiyorum ve aylardır bunu düşünüyorum. hayattan ne keyif alabiliyorum ne de yaşadığım travmaları atlatabiliyorum ne suçluluk duygularına engel olabiliyorum.  sizce hayatımı kendi ellerimle bitirirsem beni bekleyen son nedir?

Esenlikler. 

Kendi canınıza kıymanız ve intihar etmeniz tamamen kendi ruhaniyetinize ve ruhunuza hakaret ve ihanettir. Bu hayatta çile çekmiş birçok insan var ve insanların intiharı bir “çıkış yolu” olarak görebilmelerini anlıyorum, ancak çoğu zaman, kişi bunu yaparak kendisinden başka kimseye kötülük yapmış olmuyor. İntiharı düşünen insanların çoğu bunu sadece “Kendilerini” düşünerek, hayattan beklediklerini alamadıkları algısından veya tecrübe yoksunluğundan ve dolayısıyla bakış açısı darlığından yaparlar. Bu durumda algılar son derece benmerkezci ve egoist bir modda takılıp kalmıştır. 

Ruhani yasaları anlayamama, birçok insanın “intihar”ın tüm sorunlarını çözüp onları bir nevi “boş sayfa” haline getireceğine inanmasını sağlıyor. Ancak bu tamamen yanlış. Tıpkı temel algılarımızın ötesinde görünmez bir ışık tayfı ve bunu yöneten evrensel yasalar olduğu gibi, bizim de zihinsel, ruhani bedenimiz var. Bu birim, ölüm sonrası fiziksel bedenden ayrılıyor. Bu durumda şu an olduğunuz gibi olacaksınız, sadece başka bir “boyut”ta. Birçok insan ölünce veya ölüm döşeğindeyken bu ruhani bedeninin “çıkmasını” tecrübe ediyor; ve intihar edenler de hemen yanı başlarında cansız bedenlerini görüyorlar. Bu noktada da kişi, asla geri alamayacağı bir davranışın pişmanlığını yaşıyor.

Bu olduğu zaman elbette geri dönüş yok; ve kişi astral düzlemde kalmak, potansiyel olarak acı çekmek veya kaybolmak ve kendisine daha da büyük belalar gelmesini sağlamak zorunda kalıyor. Bunun dışarıdan gelen bir “ceza”yla hiçbir alakası yok; sadece çok basit bir ruhani yasa. Bu durum kişinin bünyesinin ve mizacının, astral formdayken bile kendisini negatiflik, üzüntü ve acıyla debelenme ve başka birçok çirkin şeyin kaynağına çekecektir.;

İyi akşamlar.

[vadel]

14 saat önce, Lich yazdı:

Esenlikler. 

Kendi canınıza kıymanız ve intihar etmeniz tamamen kendi ruhaniyetinize ve ruhunuza hakaret ve ihanettir. Bu hayatta çile çekmiş birçok insan var ve insanların intiharı bir “çıkış yolu” olarak görebilmelerini anlıyorum, ancak çoğu zaman, kişi bunu yaparak kendisinden başka kimseye kötülük yapmış olmuyor. İntiharı düşünen insanların çoğu bunu sadece “Kendilerini” düşünerek, hayattan beklediklerini alamadıkları algısından veya tecrübe yoksunluğundan ve dolayısıyla bakış açısı darlığından yaparlar. Bu durumda algılar son derece benmerkezci ve egoist bir modda takılıp kalmıştır. 

Ruhani yasaları anlayamama, birçok insanın “intihar”ın tüm sorunlarını çözüp onları bir nevi “boş sayfa” haline getireceğine inanmasını sağlıyor. Ancak bu tamamen yanlış. Tıpkı temel algılarımızın ötesinde görünmez bir ışık tayfı ve bunu yöneten evrensel yasalar olduğu gibi, bizim de zihinsel, ruhani bedenimiz var. Bu birim, ölüm sonrası fiziksel bedenden ayrılıyor. Bu durumda şu an olduğunuz gibi olacaksınız, sadece başka bir “boyut”ta. Birçok insan ölünce veya ölüm döşeğindeyken bu ruhani bedeninin “çıkmasını” tecrübe ediyor; ve intihar edenler de hemen yanı başlarında cansız bedenlerini görüyorlar. Bu noktada da kişi, asla geri alamayacağı bir davranışın pişmanlığını yaşıyor.

Bu olduğu zaman elbette geri dönüş yok; ve kişi astral düzlemde kalmak, potansiyel olarak acı çekmek veya kaybolmak ve kendisine daha da büyük belalar gelmesini sağlamak zorunda kalıyor. Bunun dışarıdan gelen bir “ceza”yla hiçbir alakası yok; sadece çok basit bir ruhani yasa. Bu durum kişinin bünyesinin ve mizacının, astral formdayken bile kendisini negatiflik, üzüntü ve acıyla debelenme ve başka birçok çirkin şeyin kaynağına çekecektir.;

İyi akşamlar.

çok teşekkür ederim kafamdaki sorunun cevabı tam olarak buydu, merakımı giderdiğiniz için teşekkür ederim

[Lich]

13 dakika önce, vadel yazdı:

çok teşekkür ederim kafamdaki sorunun cevabı tam olarak buydu, merakımı giderdiğiniz için teşekkür ederim

Rica ederim, iyi akşamlar dilerim...