Hausu-1977

[nevermore]

Yönetmenliğini Nobuhiko Obayashi‘nin yaptığı, 1977 yapımı japon korku filmi Hausu/House/Ev, ilk bakışta, seyrettiğiniz korku filmlerinden farksız görünebilir. 2021 yılındayız ve korku filminin her çeşidine aşinayız. Ancak bu filmde yeryüzünde hala şaşırabileceğimiz şeyler olduğunu görüyoruz.

Konu basit aslında. Bir grup kız büyükannelerinin eski evlerini ziyaret ediyorlar. (Kızların Pop, Kung Fu gibi ilgi alanlarını ya da becerilerini gösteren isimleri var.) Ancak evde herkesin hayatını karartmaya kararlı bir iblis hüküm sürmektedir.

Gayet basit bir konu gibi dursa da, filmin sahnelerindeki görsellik, korku, komedi, sürrealizm ve yetmişlerin ruhuna uygun olarak görülen psychedelia öğeleri filmi renklendiriyor.

Bazı sahnelerde Dali ve Buñuel’in ünlü göz kesme sahnesinin aşıldığını bile söyleyebilirim. Bazı B-movie dergilerinde film hakkında Ed Wood benzeri yakıştırmalar yapıldığına bakmayın. (Baktığınızı da sanmıyorum zaten.) Burada durum absürdlüğün seyircinin algısını bozması değil daha çok izleyiciye bir çizgi romandaymış hissi veren renklilik. Piyanonun yediği insanlar, süper kötü bir beyaz kedi, piyano çalan kesik parmaklar, bakire kızların dehşeti sırasında arkada çalan pop müzik… Hepsi birden dehşet ortamı yaratmaya çalışırken gözümüzde şirinleşiyor. İnsanlığın gittikçe artan bir hızda şiddeti kanıksaması bunun nedeni olabilir belki. Sosyal çıkarım yapma densizliğinde bulunan son cümle kayıtlardan çıkarılsın lütfen.

Hausu trailer’ı, filmden alıntı ve kült haline gelmiş piyano sahnesi için yazının sonuna bakabilirsiniz.