İntihar Etme Düşüncesinden Kurtulun!

[Neptunus]

Ben de düşünmüştüm bir zamanlar;ama o zamanlar gücümü toplayamadığım zamanlardı.

Rapit(senin konu başlığın olduğu için özel muamele );dostum sana benden birkaç tavsiye vereyim...

İntihar fikri aklına geliyor;ama intihardan sonrası çevreni dusunuyor musun?Yani sen ölünce insanların arkandan ağlayıp ağlamayacağını merak ediyor musun??Evet diyorsan eğer;

İnsanların sana önem vermesini istiyorsundur,onlara kendini sevdirecek olacak sensin ama su ana kadar sevdiremediysen bundan sonra da cok fazla bir sey değişmeyecektir.Kişilik bu;hop diyince birden coskulu bir insan olunmuyor,bende yaşadım...

*''İnsan konuşmayı öğrendikçe susuyor.'' ve ''Kalk,uyumak için karsında sonsuzluk var.''.Bunlar favori sozlerim,sen de kendininkileri bul.

*Seni mutsuz eden nedenleri yaz kağıda,nasıl cozeceğini de yaz ve onlarla eğlen!

*Mutluluklarını dorukta yaşa.

*ÖRN/Ben lisede vs. sessiz biri larak bilinirdim.Pek sesim çıkmazdı.Lise 1'de çekingendim.Lise 2'de açıldım biraz ama yaptığım bir hata var ise her akşam ''hay yaniye boyle yaptım!Lanet olsun!''diye konusurdum.

Zaten ne olduysa o yaz tatili oldu.3 ayda 25 kitap okudum,kendimi hala cok az bilgi sahibi goruyordum,açtım...Okudum okudum okudum...Lise 4'de tüm derslerimi toparlamıştım.Haftada en az 1 kitap okuyordum.Artık kendi kendimin efsanesiydim...Ne kadar olumlu seyler var aklımda değil mi?Halbuki o donemde kaybettiklerim oldu,evebeynlerim bosandı,annem beni reddetti vs.Sorunlarım artarken ben kendimi yukarı taşıdım.BEN!

*Sen de bunu yap.Kendi Tanrın ol.Kendi Şovalyen,kendi Kahramanın.Eline bir kağıt al dostum, nasıl biri olacağını ona yaz ve her gün oku.İnan,bir gün o olacaksın.

*Ben sessizliğimi ''Gizemli''ye çevirdim ki bu okulun o zamanki artistlerinin 5 katı daha havalıydı.Türkiye'nin en iyi üniversitesini bitirdim.Ya intihar etseydim?!Tekdim ya hani, ama kendimi sevdim inatla.Ben en iyisiyim yazdım:aklıma,tahtaya,defterlerime..

Sen de yap,siz de yapın daha doğrusu.Gözyaşı akıtmak,ölmeyi düşünmek insana ne kazandırabilir ki?NE!

İntihar edenler zayıf insanlardır.Kendilerinden kaçanlardır.Aptallardır.Siz kendinize güvenin,sevin,istediğiniz ''sen''olmaya gayret edin.Kendinize en azından intihar etmeyi dusunmeyecek kadar saygı duyun..

 

..Tesekkurler.

[aksak lisan]

''İnsan konuşmayı öğrendikçe susuyor.''

iyi laf.

Aralık 8, 2010 boynuzsuzgeyikler tarafından düzenlendi
Siyah rengin okunması zor oluyor.

[Adramelech]

Dediklerin elbette doğru ve hikayenin bir kısmında kendimi görüyorum. Ancak kendine ve çevresine zarar veren yaşamaktan zevk alamayan birinin intihar etmesi bence gayet mantıklı bir durumdur. İntihar kolaydır, sorumluluk denen o ağır yükü alır sırtından. Rahatlarsın onu planlarken çünkü hiçbir şekilde kendine veya başkalarına veya topluma karşı bir görevin olmaz. Rahatlarsın çünkü acıların değersizdir; kendini bunu düşünmeye iten şeyler artık umrunda olmaz. Sen elbette güzel bir örneksin, belki istisnasın da ama yaşamının ilerde güzel olacağı düşüncesi o anki hislerini yumuşatmaz. Karamsarlık çok farklı bir hal alır bunlardan haz almaya başlarsın. O hazı tadan aklından pollyana masalları geçiremez zaten artık.

 

Ayrıca ağlamak, düşünmek insana ne kazandırır demişsin ama seni bu yapan onlardı bunu unutma. Yalnız kalmasaydın, düşünecek ortamın olmasaydı, etrafındakiler gibi olacaktın. Belki senin deyiminle o zamanlar da mutlu olacaktın hatta normal olacaktın ama kendi efsanene dönüşemeyecektin.

 

İntihar etmek eğer bahsettiğim tarzda bir durumdaysa onurlu ve akıllıcadır. "İnsan konuşmayı öğrendikçe susar" sözü beni de çok etkilemiştir. İnsan kendini tanıma evresinde acı çekmelidir başka türlü ne olacağını söyleyeyim; hayvan. Kendini hayal bile edemediğin büyüklükte bir düzenin, hayal bile edemeyeceğin sayılara ulaşan bilinçlerin; evrenin yanında elle tutulur birşey olarak görebilmen için tek yolun bilgidir.

[aksak lisan]

Dediklerin elbette doğru ve hikayenin bir kısmında kendimi görüyorum. Ancak kendine ve çevresine zarar veren yaşamaktan zevk alamayan birinin intihar etmesi bence gayet mantıklı bir durumdur. İntihar kolaydır, sorumluluk denen o ağır yükü alır sırtından. Rahatlarsın onu planlarken çünkü hiçbir şekilde kendine veya başkalarına veya topluma karşı bir görevin olmaz. Rahatlarsın çünkü acıların değersizdir; kendini bunu düşünmeye iten şeyler artık umrunda olmaz. Sen elbette güzel bir örneksin, belki istisnasın da ama yaşamının ilerde güzel olacağı düşüncesi o anki hislerini yumuşatmaz. Karamsarlık çok farklı bir hal alır bunlardan haz almaya başlarsın. O hazı tadan aklından pollyana masalları geçiremez zaten artık.

 

Ayrıca ağlamak, düşünmek insana ne kazandırır demişsin ama seni bu yapan onlardı bunu unutma. Yalnız kalmasaydın, düşünecek ortamın olmasaydı, etrafındakiler gibi olacaktın. Belki senin deyiminle o zamanlar da mutlu olacaktın hatta normal olacaktın ama kendi efsanene dönüşemeyecektin.

 

İntihar etmek eğer bahsettiğim tarzda bir durumdaysa onurlu ve akıllıcadır. "İnsan konuşmayı öğrendikçe susar" sözü beni de çok etkilemiştir. İnsan kendini tanıma evresinde acı çekmelidir başka türlü ne olacağını söyleyeyim; hayvan. Kendini hayal bile edemediğin büyüklükte bir düzenin, hayal bile edemeyeceğin sayılara ulaşan bilinçlerin; evrenin yanında elle tutulur birşey olarak görebilmen için tek yolun bilgidir.

güzel konuşmuşsun... ben de intiharı zayıflık olarak görmüyorum kişilere ve olaylara göre konumlanabilir.

[ScreamingoftheRap]

Güzel bir yazı olmuş teşekkürler, ama bazı şeylere değinmek istiyorum.

 

İntihar edenler zayıf insanlardır.Kendilerinden kaçanlardır.Aptallardır.

 

Ama bence bu çok iddialı bir laf olmuş.Yani intihar edecek duruma gelen bir kişinin ne yaşadıklarını bilemeyiz o yüzden zayıf demek yanlış olur.Düşünsenize diyelimki genç yaşta birinin hatta daha lise eğitimi gören 16 yaşlarında birinin trafik kazasında tüm ailesini kaybettiğini başkada kimsesinin olmadığını..Onun düşüncelerini bir hayal etsenize, dayanamayıp intihar etmesi bence zayıflık olmaz.Çünkü her yükün altına girip o yükü taşıyamazsın.Bazılarını öyle bir hale getirirki hayat intihar düşünen bir insan sağlıklı düşünemez, yani sorun kişilikten çıkıyor psikolojiye giriyor tamamen.Bende çok büyük sorunlar atlattım hatta hala atlatamadığım bunca zamandır uğraştığım sorunlarım var bir kaç kezde intiharın eşiğinden döndüm, ama eşiğinden dönmemin sebebide yeni bir umut olduğu içindi herzaman..Umutsuz bir insanın düşüncelerini bilemiyorum o yüzden..Ama tabi boş nedenlerden dolayı intihar edenler için tam yerinde bir söz olmuş bence özellikle aşk meşk işleri yüzünden.

 

Ama şunuda unutmamak gerekir senin yaşadığın sorunları sen atlatırsın ama başkası atlatamayabilir ona ağır gelebilir..Demek istediğim her insanın kişiliği bünyesi aynı değildir ve her insan aynı yükü kaldıramaz.O yüzden zayıf demek iddialı bir laftır benim düşüncem.

[MrColt]

İntihar edenler zayıf insanlardır.Kendilerinden kaçanlardır.Aptallardır.Siz kendinize güvenin,sevin,istediğiniz ''sen''olmaya gayret edin.Kendinize en azından intihar etmeyi dusunmeyecek kadar saygı duyun..

 

..

 

tamamen katılıyorum

[Neptunus]

Ama bence bu çok iddialı bir laf olmuş.Yani intihar edecek duruma gelen bir kişinin ne yaşadıklarını bilemeyiz o yüzden zayıf demek yanlış olur.

Dostum,dünyada hiçbir konuda olmadığı gibi yaşadıklarında da kolektif bir tutum sezgileyemezsin.Her birey ayrı ayrı ele alınmalıdır bence.Ama bu bizim daha aşağıdakilere bakıp kendimizi frenlememize neden olmamalıdır.

Bir tavsiye daha o zaman...

İntihar edenler senin intihar etmemen için birer örnek olmalıdır,etmen için değil.Benim geliştirdiğim bi yöntem daha vardır,mesela kambur duruyorsan kambur olan birinin ne kadar kötü gözüktüğünde kendime çeki düzen vermem...Aksine tüm dik yürüyenler bana bir örnektir...Bunun gibi düşünmeye başla;değişikleri göreceksin...

*O zaman şu soru ortaya çıkıyor,o kişileri hiç takmamalı mıyız?Bunun bize yapılmasını da istemezdik,(zaten takılmadık ama...) ama her ne olursa olsun insanı önce kendi kararları,görüşleri kurtarır.

 

''İnsan ancak acılarla yoğurulursa gerçek formuna ulaşabilir:Çünkü o zaman hem taş olur hem heykeltraş.''

Napoleon Bonapart

[smother]

İntahar edenlere korkak demek çok basit bence. Bir insanın kendi canına kıyması için çok yüksek bir cesarete sahip olması gerekir.

 

Ki bir kere intahar düşüncesi kafanıza girdikten sonra asla çıkmaz, hep orda kalır, hiç birşey eskisi gibi olmaz. Ne yediğinizden tat alırsınız ne okuduğunuz kitaptan zevk.

 

İntahar düşüncesi kafanıza yerleştiği andan itibaren zaten ölüsünüz demektir. Dışardan bakınca hayattan zevk alan, neşeli biri olarak bile gözükseniz bile içiniz çoktan çürümüştür.

[Adramelech]

Albert Camus. Okumanızı tavsiye ederim intihara çok iyi yaklaşır.

[sirius]

intihar tehlikeli bir durumdur. bilhassa felsefeyi onu bunu bir kenara bırakırsak, spiritüalizm açısından yaklaşmak istiyorum. spiritüalizm açısından yaklaşıldığında intihar etmek büyük bir hatadır. Çünkü intihar kişiyi dünyevi sorunlardan kurtarmaz, tam tersine ölüm sonrası denen planda kişi intihar yüzünden çok daha büyük acı çeker. Zira ruhsal acıların, ruhsal dünyaya etkisi çok daha büyüktür. Burada çektiğinizi düşündüğünz acı, ruhsal planda binlerce kat artar. Bunun nedeni, ölüm sonrası süptil mekanda, duygu-zihin ve ruhsal enerjilerin çok daha kolay açığa çıkmasıdır. Haliyle kişi intihar ettiğinde sadece bedensel ölüm söz konusu olur ama yaşadığı tüm buhranlar, acılar onla beraber astral plana geçer. Kişi ölmez... Astral plan zaten ilk ölüm anı dar ve boğucu bir ortamdır. Sudan havaya çıkmış bir balık gibi ruh çırpınıp durur. Çok daha süptildir, herşey daha değişkendir ve yaşanılan duygular başlarda daha yoğundur. İntihar eden kişi, çektiği acıyı astral plana taşıdığı için acısı binlerce kat artar. Ruh, çıldıracak pozisyona gelir. Sakinleşmesi, kendini bulması sürecinde çok büyük acılar çeker. Kısaca yağmurdan kaçarken doluya tutulur.... Sorun, astral plandan kurtulduktan sonra başlar. Dinginleşen ve öldüğünün farkına varan ruh, arınma sürecinden sonra, tekamül planlarında zincirleme bir bozulmaya neden olduğu için bir sonraki tekamül hayatı çok daha zor olacaktır. Mesela kişi hapla intihar ettiyse, öyle büyük ve acı verici bir hastalıkla reenkarne olur ki, hayatı boyunca ilaç (hap) kullanmak zorunda kalır. Bunun yanı sıra sadece kendisine değil, sevdiklerinin de tekamüllerine (ruhsal gelişimlerine) engel olduğu için onların da işini zorlaştırır. Kısacası intihar iradeyle gerçekleşiyorsa (tekamül planı içerisinde değilse) kişi ölümle çok daha büyük acı çeker ve bir sonraki yaşamı/yaşamlarına da çözmesi için aynı acıyı taşır. Bunun yanı sıra çevresine de zarar verir. Yanlış anlaşılmasın burada ceza-ödül sistemi yok. Sadece dersiniz çalışmazsanız, yaz okuluna kalırsınız. Onu da geçemezseniz seneniz uzar. BU bir sistemdir, ceza-ödül değil, öğrenilmesi gereken şeyler vardır.

 

Eğer bir sorununuz varsa, istediğiniz kadar mekan-ülke-şehir değiştirin, isterseniz intiharla boyut değiştirin, yine de sorun sizin içsel dünyanızda olduğu için sizle birlikte gelecektir. Çünkü sorun dışarda değil sizin kendi benliğinizdedir ve siz onla yüzleşmeye cesaret edemediğiniz için intihara cesaret etmişsinizdir. Suçu da dışarıya atarak, kendinizi egosal bilinçle haklı çıkarmışsınız. Sorun istediğiniz yere gidin sizi takip eder, Ta ki sorunu çözüp, enerji akışını serbest bırakana kadar...

 

Tabi bunlar spiritüel bilgilerin bize sundukları (dini bilgilerin değil) Materyalist bir tutumunuz varsa, bunlara inanmamakta özgürsünüz. Yine de aklınızın bir köşesinde durmasını tavsiye ederim.

[sidar]

intihar tehlikeli bir durumdur. bilhassa felsefeyi onu bunu bir kenara bırakırsak, spiritüalizm açısından yaklaşmak istiyorum. spiritüalizm açısından yaklaşıldığında intihar etmek büyük bir hatadır. Çünkü intihar kişiyi dünyevi sorunlardan kurtarmaz, tam tersine ölüm sonrası denen planda kişi intihar yüzünden çok daha büyük acı çeker. Zira ruhsal acıların, ruhsal dünyaya etkisi çok daha büyüktür. Burada çektiğinizi düşündüğünz acı, ruhsal planda binlerce kat artar. Bunun nedeni, ölüm sonrası süptil mekanda, duygu-zihin ve ruhsal enerjilerin çok daha kolay açığa çıkmasıdır. Haliyle kişi intihar ettiğinde sadece bedensel ölüm söz konusu olur ama yaşadığı tüm buhranlar, acılar onla beraber astral plana geçer. Kişi ölmez... Astral plan zaten ilk ölüm anı dar ve boğucu bir ortamdır. Sudan havaya çıkmış bir balık gibi ruh çırpınıp durur. Çok daha süptildir, herşey daha değişkendir ve yaşanılan duygular başlarda daha yoğundur. İntihar eden kişi, çektiği acıyı astral plana taşıdığı için acısı binlerce kat artar. Ruh, çıldıracak pozisyona gelir. Sakinleşmesi, kendini bulması sürecinde çok büyük acılar çeker. Kısaca yağmurdan kaçarken doluya tutulur.... Sorun, astral plandan kurtulduktan sonra başlar. Dinginleşen ve öldüğünün farkına varan ruh, arınma sürecinden sonra, tekamül planlarında zincirleme bir bozulmaya neden olduğu için bir sonraki tekamül hayatı çok daha zor olacaktır. Mesela kişi hapla intihar ettiyse, öyle büyük ve acı verici bir hastalıkla reenkarne olur ki, hayatı boyunca ilaç (hap) kullanmak zorunda kalır. Bunun yanı sıra sadece kendisine değil, sevdiklerinin de tekamüllerine (ruhsal gelişimlerine) engel olduğu için onların da işini zorlaştırır. Kısacası intihar iradeyle gerçekleşiyorsa (tekamül planı içerisinde değilse) kişi ölümle çok daha büyük acı çeker ve bir sonraki yaşamı/yaşamlarına da çözmesi için aynı acıyı taşır. Bunun yanı sıra çevresine de zarar verir. Yanlış anlaşılmasın burada ceza-ödül sistemi yok. Sadece dersiniz çalışmazsanız, yaz okuluna kalırsınız. Onu da geçemezseniz seneniz uzar. BU bir sistemdir, ceza-ödül değil, öğrenilmesi gereken şeyler vardır.

 

Eğer bir sorununuz varsa, istediğiniz kadar mekan-ülke-şehir değiştirin, isterseniz intiharla boyut değiştirin, yine de sorun sizin içsel dünyanızda olduğu için sizle birlikte gelecektir. Çünkü sorun dışarda değil sizin kendi benliğinizdedir ve siz onla yüzleşmeye cesaret edemediğiniz için intihara cesaret etmişsinizdir. Suçu da dışarıya atarak, kendinizi egosal bilinçle haklı çıkarmışsınız. Sorun istediğiniz yere gidin sizi takip eder, Ta ki sorunu çözüp, enerji akışını serbest bırakana kadar...

 

Tabi bunlar spiritüel bilgilerin bize sundukları (dini bilgilerin değil) Materyalist bir tutumunuz varsa, bunlara inanmamakta özgürsünüz. Yine de aklınızın bir köşesinde durmasını tavsiye ederim.

 

Birilerinin aklında bulunsun bu yazı . Pörtleteyim ..

[Witch Of Rain]

Bugüne dek intiharı sayısını hatırlamadığı kadar çok düşünmüş daha da ileri gidip denemiş ve yaşamındaki en büyük problem intihar eğilimi ve mutsuzluk olan birisi olarak bugüne dek çeşitli yazar, doktor ve hastalardan binlerce makale, anı vs. okudum. Fakat Sirius'un yazdığı yazı gibi insanda baskı oluşturmayan lakin inceden inceden vazgeçirmeye odaklı ve realist bir yazı hiç okumamıştım. Teşekkürler Sirius. Belki bir gün spirtüelizm'le insani psikolojik hislerin alakalarının anlatıldığı bir kişisel gelişim kitabı yazarsın ben de en sağlam okuyucularından biri olurum belli mi olur ¿.