Hindistan Majisi

[AurorA]

Hindistan Kronolojisi

 

Oldukça incelenmiş olan Hindistan'ın en eski kültürel dönemi Vedik (Veda'ların zamanı) dönem olarak adlandırılır ve İ.Ö. 600'den önce başlar. Kimi araştırmacılar bu kültürün oldukça kadim bir döneme uzandığını söyler. Bu dönemin tanrıları, Brahman denilen daha sonraki panteona eklenmişlerdir, ancak öyküleri Yunan mitolojisindeki Titanların Olimposlularla olan ilişkisine çok benzer. Son yüzyılda Vedik tanrılarının yaptıkları, ünlü sanskrit uzmanı Max Müller tarafından yalnızca doğa mitleri olarak yorumlandı, ancak şimdilerde bunun, en azından tek yönlü bir yorum olduğu açıktır. Veda döneminden kalan birkaç yapı kalıntısı bulunmaktadır, ama o zamanlar tanrıların heykellerinin yapılmadığı düşüncesi artık kabul edilmemektedir.

 

Majik Hiyerarşi

 

350 milyonun üzerinde olduğu hesaplanan Hindistan'ın kalabalık nüfusu çoğunlukla rahip kastından Brahmin ya da Brahmanların denetimindedir. Ancak, Brahmanlar kendi içlerinde birçok yönden farklılıklar taşır ve tıpkı Mısır'daki gibi hiçbir merkezi örgüte bağlı değillerdi ya da denetlenmezlerdi.

 

Bununla birlikte Batı'nın görüşleri ve çağdaşlaşmadan etkilenmiş Hintlilerin dışında, ülkenin tümü, hala kast sistemine göre örgütlenmiştir. Kastlık miras yoluyla geçmekteydi ve böylelikle neredeyse herkesin mesleği önceden belirlenmiştir.

 

Dört ana kast vardır ve her biri birçok kola ayrılır. Ana kastlar aşağıdaki gibi kısaca açıklanabilirken, türlerinin söz edilemeyecek denli çok sayıda olduğu anlaşılmalıdır.

 

Brahminler olarak adlandırdığımız kişilerin, Batı geleneklerini izleyerek, her insana yaşam veren Tanrının soluğu Atman'ın gizli bilgisini öğrenenler olduğu sanılır; ancak son zamanlarda brahmin ebeveynlerden olma ve bir kabul töreni olan, kutsal kordon verilmiş herkes bir brahmindir. Kadınlar bir brahminle evlenerek kasta girerler. Birçok bekar brahmin vardır, hepsi de evlenmiştir; ancak birer münzevi olarak yaşamak için evliliklerinden vazgeçmişlerdir.

 

Küçük düşürücü bir nitelendirmede bulunulmamakla birlikte, brahminlere "büyücü" denilmesinin bazı nedenleri vardır.Yine de, uygun biçimde yürütüldüğünde brahmin törenlerin belirleyici etkileri olduğu inancına ilişkin kanıtlar vardır.

 

İkinci kast, kshatriya'ların ya da kral ve savaşçıların kastıdır. Burada raca ile mihraceler ve ordunun subayları seçilir. Onların da kutsal kordonla bağışlanılarak kasta kabul edilme hakları vardır.

 

Üçüncü kast tüccar ve çiftçilerden oluşan vaisya'lardır (vaishya). Önceki iki kastın üyeleri gibi, onlar da kutsal kordonla bağışlanılarak kasta kabul edilme hakkına sahiptir ve her üçüne de bu nedenle ikinci kez dünyaya gelmişler denir. kordon sol omzun üzerine, sağ kalçaya uzanacak biçimde takılır.

 

Dördüncü kast sudra'lardır (shudra) ve işçileri kapsar. Çoğuna kordon verilmez.

 

Kastlardan ayrı olarak, herhangi bir nedenden ötürü hiçbir kasta kalamayan reddedilenler, dokunulmazlar ya da parya'lar denilen bazı Hindular vardır. Diğer Hindu'lar onlardan sakınır ve onlar da geleneklerini ender olarak yerine getirir. Örneğin, onların et yemeleri serbesttir.

 

Kutsal Fahişelik

 

Hindistan'da neredeyse tüm önemli tapınaklara bağlı, sayıca sekiz ile oniki arasında dansçı kız vardır. Bu kızların rahiplerin metresleri olduğu ve kast üyelerinin önünde fahişe gibi davrandıkları söylenir. Cinsel davranış burada bir kutsama, evlilik kutsamasının bir seçeneği olarak görülür. Bazen tapınağın adandığı tanrıyla evli oldukları belirtilir. Katolik bir rahip olan Dubois, giyimleri ve toplum içindeki davranışlarının gösterişsizliğiyle Avrupa'daki fahişelere hiç benzemediklerini söyler. Toplum içinde vücutlarının hiçbir bölümünü sergilemezler. Önceleri çoğu, özellikle okuma, şarkı söyleme ve dans konularında diğer kadınlara oranla daha iyi eğitilmişlerdi.

 

Fallik Tapınma

 

Batının son dönemdeki düşüncelerine göre, dünyada bugün var olan fallik tapınmanın en iyi örnekleri hinduizmdedir. Ancak, bu düşünce bir noktaya kadar yanıltıcıdır. Kadim çağlarda birçok toplumun yaptığı gibi, Hinduların dinlerinde cinsel eylem ve nesneleri kullandıkları doğrudur, ancak bu tümüyle simgeseldir. Onlara göre cinsel istek, doğal içgüdülerin arasında dayanılmaz olanlardan birini, tanrıların gücünü simgelerdi. Bununla birlikte bu durum güneşin canlılar üzerindeki canlandırıcı etkisiyle karşılaştırılmış ve alternatif bir simge olmuştur.

 

Hindistan'ın bir başka önemli dinsel simgesi de lotus çiçeğidir. Evreni simgeler. Brahma bazen lotus çiçeğinden doğarken ya da lotus çiçeğinin üzerinde otururken ve Vişnu'nun göbeğinden doğarken betimlenir. Lotus, beşeri deneyimlerinin üç aşamasını temsil eder. Bunlar, çamurda köklenmesi, saplarını suda uzatması ve suyun yüzeyinde çiçek açmasıdır.

 

Hindistan'da inek kutsaldır ve bir ineği yaralamak ya da öldürmek en büyük suçtur. Bunun, temelde fallik tapınmayla ilgili olduğu ileri sürülmüştür, ancak bu konudaki kanıtlar oldukça yetersizdir. İlkbahar ekinoksunun Boğa takımyıldızının Boğa burcunda olduğu tarihe dek uzanır. Bu Mısırlıların doğurganlığın simgesi olan boğaları Apis'e tapındıkları dönemdir. Hindistan'da boğanın taştan figürleri oldukça yaygındır.

 

Hindu Tapınakları

 

Bunlar her şehir, kasaba ve köyde bulunur. Her yerde toplumsal yaşamın merkezidirler. Genellikle küçüktürler, ancak daha eski olanlar daha büyük boyuttadır. Çoğu taştandır ve her yanı fazlasıyla yontulmuştur. Günümüze ulaşan en eski Hindu tapınakları taştandır ve Pallava krallarının yönetimi süresince, İ.S. 4. ve 9. yüzyıllar arasında inşa edildikleri sanılır.

 

 

(Alıntıdır) W.B. Crow

[nevermore]

hindistan folklöründe , inanış biçimlerinde ( hemen hemen hepsi ) yaşam tarzlarında genelde doğu be batı arası sıkışan toplumların hep dısına çıkıp kendi tarzlarını olusturmus..En basit örneği Tulpa oluşturulması ...

Daha fazla üzerinde durulması gereken bir konu sayın

aurorax teşekkür ederim paylaşımınız için ..