Tüm Etkinlikler

Sorarım size bu hayatın anlamı NE ? Ve yine sorarım size bu hayatın anlamsızlığı NE ? Bu iki ucube soru arasındaki derin sancısal denklemden çıkabilmek kimin yararına olurdu.? Demem odur ki yaşamdan keyif almak mutlu olmak kötülüğü önlüyor mu dünyadaki? Bu koskoca bir hayır ama yaşamda oralarda biyerlerde halâ bir anlam olmalı değil mi? Bunu her bir insan mahlukatı kendi ömrüne sığdırmış, ne acı bu gerçekle yüzleşebilen yaklaşık 8 milyar insana..Kısaca demek istediğim şu aslında.. KEŞKE bişeyler daha farklı olsaydı bu dipsiz kuyuda..

Bu çağ ve hayat bana göre değil. Ben ortaçağ ya da daha öncesinde olmalıyım. Bir an önce ölmek istiyorum. Bitsin artık...

Regl öncesi sancılar ve ani zırlamalar öfkeler ne istediğini bilememe.. Nolurdu hormonlarımız değişmese de sadece yumurtalar yenilense

Selamlar ey ahali özlemişim

Her yeni güne herşey düzelecekmiş gibi uyanmak.Ufak şeylerden keyif almaya çalışarak yaşamı diri tutmak..Bu bir kahve olabilir yada sevdiklerinle beraber olmak,. Peki ya en sevdiğin yanında değilse.Kendi aptalca cesaretsizliklerin ,adam olamaman! yüzünden asla bitmeyecek gibi süren bir macera, işte , hayat .Bir daha asla eskisi gibi olmayacak hissi.. SAdece 1saniye, 1 saniyede beynimden geçen nöron sayısı ışık hızında ulaşıyor göklere, sanki yukardayım, ama aşağıdayım gibi, nasıl desem masallar diyarına bir yolculuk..Oysa 1 adım ötedeydi. Sırf hayatının aşkına kendi aptallıkların yüzünden yıllarca ulaşamamak ve dünyada acı çekmek,adeta bir hastalık,ve bu psikolojiyle acı çekmekten zevk almak.Nasıl desem, adeta cehennemi arzulamak çünkü acının bariz bir şekilde en güzel çekileceği yer orası,,.. Ve hazır gitmişken , senin bu hale gelmende en büyük paya sahip olan azazilin g.tünde sigara söndürme isteği, paha biçilemez.

Bok gibiyim... Berbat bir durumdayım... Sevdiğim kız okuldan ayrıldı. Nakil aldırdı. Ve en kötüsü de onunla yakınlaşmaya hiç çalışmamam oldu. Neredeyse hiç konuşmadık. Erteliyordum belki de. Sanki o bana yakınlaşmaya çalışıyordu ama... Bir anda gitti. Gerçekten, hiç yokken birdenbire gitti. Kızın gözlerine bakamıyordum. Bakınca solar plexus çakram ile kalp çakram arasında bir yer (ya da bu çakralardan biri) alev alıyordu. Yanma hissi geliyordu. Çok seviyordum onu.. Hayat zevkim tükendi. Yaşamak istemiyorum. O olmadan... nasıl? Umarım beni hiç sevmemiştir. Çünkü eğer beni seviyorsa ve zorla gittiyse... bu onun için acı verici olur. Böyle bir şey yaşamasını istemiyorum. Umarım beni hiç sevmemişsindir...

Buraya üye olduğumda 17 yaşındaydım. Karakter geçişleri yaşayan tipik bir ergen. O zamanları yaşarken o günler çok ağır gelirdi. Meğer esas ağır gelmesi gerekenleri o zaman gözden kaçırmışım. Bu 10 senede kendi hayatımda, kendimi ikinci plana attığımı anladım. Anladım anlamasına da, sonra tekrar tekrar başkalarını kendi önüme koymaya da devam ettim. Arkadaşlarım, ailem, sevgililerim vs.vs... Hep dinlemişim de, hiç dinlenmemişim mesela. Hep yardımcı olmuşum ama hiç yardım edenim olmamış. Sanırım değer verenim hiç olmamış. Akıllara düşülen, merak edilen birisi hiç olmamışım. Bunun hep farkındayım aslında ve çoğunlukla da umursamam ama böyle günlerde yalnızlık pek hatra sayılır bir keyif vermiyor ne yalan söyleyeyim. O kadar güven duygusu kalmamış ki bende, buraya bile tüm çıplaklığı ile derdimi yazamıyorum belki bir tanıdık çıkarda yazdıklarımı bana karşı kullanırsa diye. Bazen kendime, ben mi hep kötü niyetli insanlara denk geliyorum yoksa iyi insan mı kalmadı diye sormadan edemiyorum.

Herr Mannelig, Herr Mannelig...

Bu mesaj bir hayli uzun süren bir monotonluk durumundan kurtulmak için atılan bir farkındalık mesajıdır.Dikkate almayınız.

Aslında böyle bir şarkı hiç dinlemem. Ama hatırlattıkları... Harika bir fanmade şarkısı. Gerçekten harika. Sırf oyununu çok sevdiğim için dinliyorum.

Görülmez ve duyulmazım.

Nitram ve Dogman. Dogman 2023 Luc Besson yapımı olan. İkinci kez izledim hatta, film başyapıt olmayı kıl payı kaçırmış gibi. Başrolün büyük hayranı olduğum için bana mükemmel bir Joker vibe'ı verdi. Nitram ise ailenin (özellikle annenin) tutumunun zihinsel engelli bir birey için ne kadar önemli olduğunu anlatan bir adım adım delirme hikayesi. Başrolümüz bir takım öfke kontrolü sorunlarına sahip, biraz da zeka problemleri olan bir yetişkin ve özellikle annesinin yoğun sevgi eksikliği ile boğuşuyor. Olay Port Arthur'da gerçekleşen gerçek bir katliama giden hikayeyi katman katman sunuyor. Başrolde yine Caleb Landry Jones var ki bence kendisi son dönemin en yetenekli oyuncusu.

B. Bensin. Bunu kabullenmekle geçerken ömrüm Ortadan ikiye ayrılan bir bütün gibi Kendi bilincimin idamına bölündüm Bak, esrar içiyor dağlar

Küçük iskender’in olduğuna emimim çünkü bir blog sahibi kendisinin kitaplarından alıntıladığı dizelerde yer vermiş. Ama hangi şiiri veya hangi kitabında onu bilemiyorum.