Tüm Etkinlikler

Buraya üye olduğumda 17 yaşındaydım. Karakter geçişleri yaşayan tipik bir ergen. O zamanları yaşarken o günler çok ağır gelirdi. Meğer esas ağır gelmesi gerekenleri o zaman gözden kaçırmışım. Bu 10 senede kendi hayatımda, kendimi ikinci plana attığımı anladım. Anladım anlamasına da, sonra tekrar tekrar başkalarını kendi önüme koymaya da devam ettim. Arkadaşlarım, ailem, sevgililerim vs.vs... Hep dinlemişim de, hiç dinlenmemişim mesela. Hep yardımcı olmuşum ama hiç yardım edenim olmamış. Sanırım değer verenim hiç olmamış. Akıllara düşülen, merak edilen birisi hiç olmamışım. Bunun hep farkındayım aslında ve çoğunlukla da umursamam ama böyle günlerde yalnızlık pek hatra sayılır bir keyif vermiyor ne yalan söyleyeyim. O kadar güven duygusu kalmamış ki bende, buraya bile tüm çıplaklığı ile derdimi yazamıyorum belki bir tanıdık çıkarda yazdıklarımı bana karşı kullanırsa diye. Bazen kendime, ben mi hep kötü niyetli insanlara denk geliyorum yoksa iyi insan mı kalmadı diye sormadan edemiyorum.

Herr Mannelig, Herr Mannelig...

Bu mesaj bir hayli uzun süren bir monotonluk durumundan kurtulmak için atılan bir farkındalık mesajıdır.Dikkate almayınız.

Aslında böyle bir şarkı hiç dinlemem. Ama hatırlattıkları... Harika bir fanmade şarkısı. Gerçekten harika. Sırf oyununu çok sevdiğim için dinliyorum.

Görülmez ve duyulmazım.

Nitram ve Dogman. Dogman 2023 Luc Besson yapımı olan. İkinci kez izledim hatta, film başyapıt olmayı kıl payı kaçırmış gibi. Başrolün büyük hayranı olduğum için bana mükemmel bir Joker vibe'ı verdi. Nitram ise ailenin (özellikle annenin) tutumunun zihinsel engelli bir birey için ne kadar önemli olduğunu anlatan bir adım adım delirme hikayesi. Başrolümüz bir takım öfke kontrolü sorunlarına sahip, biraz da zeka problemleri olan bir yetişkin ve özellikle annesinin yoğun sevgi eksikliği ile boğuşuyor. Olay Port Arthur'da gerçekleşen gerçek bir katliama giden hikayeyi katman katman sunuyor. Başrolde yine Caleb Landry Jones var ki bence kendisi son dönemin en yetenekli oyuncusu.

B. Bensin. Bunu kabullenmekle geçerken ömrüm Ortadan ikiye ayrılan bir bütün gibi Kendi bilincimin idamına bölündüm Bak, esrar içiyor dağlar

Küçük iskender’in olduğuna emimim çünkü bir blog sahibi kendisinin kitaplarından alıntıladığı dizelerde yer vermiş. Ama hangi şiiri veya hangi kitabında onu bilemiyorum.

Yazarı kim ve adını bulabildiniz mi acaba?

ben de bulamadım ancak k. İskender'in değil ona eminim ..

Bak esrar içiyor dağlar benzine gibi kan kıvranırsa diye can sıçrarsa diye ölürken bir yerlere, daha da ölürsem diye korktum seni birkaç saniye düşünürsem; sessem, sersem bir heceysem eğer seni bir kelime edersem diye korktum seni kötü bir cümlede kullanırsam adını söylerken takılırsam, yanlış telaffuz edersem böyle bir günah işlersem Tanrı affeder diye korktum … terk etmek bir halk devrimidir korkum yok kaosta ezilmekten bu aralar çok meraklı hafif bir yağmurum bana halk arasında kısaca "fırtına" diyorlar çapraz yaşanan fedakarlıklar ne fena, telafisi imkansız ümitler gibi insanın zayıfa duyduğu açlık elbette yanlış olan doğruya şans dileyecek Noktaydım, virgül sandınız asıl ben utandım Türkçenize uygunsuz bırakılmamızın eğer buysa gerçek sebebi arkadaş evlerinde bulunacak bir gün hepimizin anormal cesedi çatışmalarda tek kırık almamış bir ayna kimi gösterir ki kime kimle hesap verebilir ki bir ayna göremiyorsa kendini hiç Devamı şu kadar olan kısmı bulabiıdim

B. Bensin. Bunu kabullenmekle geçerken ömrüm Ortadan ikiye ayrılan bir bütün gibi Kendi bilincimin idamına bölündüm Bak, esrar içiyor dağlar elimde sadece bu kadarı var fakat ne yazarını ne ismini ne de devamı varsa onu bulabildim. Tek bildiğim büyük ihtimalle küçük iskendere ait olduğu lütfen bilen birisi varsa yardımcı olsun

nereye gitsem manowar konserine denk geliyorum . Tamam severiz saygı da duyarız ama yeter ya artık..

Bir robot gibiyim, sadece görevlerini yerine getiren ve var gücüyle çalışan çabalayan ailesinin kalan parçalarını yaşatmak için uğraşan gönlü kırgın bir baba gibi hissediyorum. . . Doğdum doğalı 24 yıl depresyon ve ızdırapla piştim, hayatımın en güzel 10 yılını yaşadıktan sonra anladım ki mutluluk bana haram ve Izdırap benim ikinci adım olmuş. . .

Şöyle izah edebilirim, bir kadına aşık oldum ve oda bana aşık oldu, biz 2016 da evlendik, harika bir 10 yıl yaşadık birlikte, her şey öyle güzel gidiyordu ki ve eşim hamile kaldı, doğumuna tam 2 hafta kalmıştı ve 23 mayıs 2025 cuma akşamı saat 20:00 civarında evde bir anda fenalaştı bir sancı girdi, doğum sancısı sanıp hemen hastahaneye kaldırdık, acil sezeryana almışlar, doğum servisinde beklememi söylediler, bekledim bekledim ve bekledim, sonra ameliyathanenin önüne çağırdılar, doktor eşimin aort aneverizması yani ana damarının içeriden yırtılmış olduğunu ve bu yüzden fenalaşmış olduğunu söyledi ve bana %90 masada kalacağını söylediği o an hala kulaklarımda, hayatımın aşkı ve delicesine birbirini seven 2 kişi sadece bir çocuk sahibi olmak istemişti, bebeğimin kan yuttuğunu ve doğumda ölü doğduğunu söyledi, kalp masajı ve müdehale sonrası canlandırdıklarını ama oksijensiz kalması sebebiyle beyninde hasar kalabileceğini söylediler, ve 3.5 saatlik ameliyatın ardından eşimin vefat ettiğini söylemeye geldiler, çıldırmak üzereydim, hayatta güzel olan şeyler nadirdir ve o nadide kişiyi ben o gün kaybettiğimi öğrendiğim o an, çılgınca aşık olan 2 kişi ve yaşanan bu durum, bebeğimin kısmi felçli olacağı ve zihinsel engelli kalacağını söylediler. İçinde bulunduğum duruma empati kurmanızı asla istemiyorum, neyseki bebeğimin durumu şu an iyi fiziksel hiç bir sorun yok, beyin içinde sürekli kontrol gidiyor ve MR görüntüleri temiz çıktı. Şimdi lüks olan kısmına geliyorum; Hayatımın büyük aşkını kaybetmenin verdiği acı ve ızdırabın boyutunu size anlatamam sadece dilediğim şey ölmekti ve onunla birlikte gömülmekti, 40 günü geçti ve hala ölüm düşüncesi bana öyle sıcak geliyor ki, bebeğimi kaybetseydim kesinlikle intihar ederdim ama şu an minik bebeğimle başbaşa kaldım ve bir erkek için bu durumun zorluğunu hayal edebilirsiniz ancak, şimdi ben intihar etsem minik bebeğimde babasız mı kalacak ? İşte intihar etmek böyle büyük bir lüks benim için ve ben o lükse erişemiyorum ve eşimin ışığı ve sevgisini bebeğime aktarmaya çalışıyorum. İşte ölüm istenince gelmez dedikleri böyle bir şey, ben yaşarken ölmüş haldeyim ve bana ihtiyacı olan minik bebeğimle birlikteyim, şimdi ölüm sizce bir lüks değil mi?

haklısın, sanki hortlayacak yer arıyor gerçekten bu düşünceler. ama doğal gayet. ve intiharın benim için lüks haline gelmesini sen böyle bi terim kullanmasaydın farkedemezdim sanırım teşekkür ederim hayatımın kontrolü gittikçe elimden kayıyor ve bende seyrediyorum. yolculuğunda bol şans diliyorum sana