hiisedebılmek kendını..günes tependeyken bıra ıcmek gıbı..sıcagın soğukla karışıp beynini uyuşturması gıbı...ve bazen olur ya gözlerın boşlukta takılır,kendınle kalırsın...ne meydan savasına girmek ne kamufle olmak ihtiyacı duyarsın...vızır vızır gecer arabalar ve arkandan travmay...sarı cızgı bı sey ıfade etmez metroda, saclarıı oksayan ruzgar kulagındayken..boş boş bakarsın ınsanlara..anlam vermek ıhtıyacı duymadan...en son karaladıgın seyı aklına gelmez kalemı elıne aldıgında ..cok ama kucuk seyler var hayatımızda,var oldugumuzu ve hıssettıgımızı...bunları yapabıldıgımızı....gece kaldırımlarda sürünmek dahil