Konu: Şu An Nasılsın? Ne Düşünüyor, Ne Hissediyorsun?

Kötüyüm çok kötü , amcam vefat etti, gözümün nuru gitti aylardır göremiyordum gitti sessizce aniden üstelik giderken de babama kırgın gitti onun ismini sayıklaya sayıklaya gitti... Bu acıyla nasıl baş edilir bilmiyorum. Kime anlatayım kime dert yanayım ey forum...

Bugün durduk yere aklıma bu videodan "You did not steal from me - you stole me from mankind!" geldi sonradan öğrendim ki bugün doğum günüymüş.
Bunun gibi vizyoner ve çalışkan bir adamın hayatının özellikle son yıllarını acı içinde yalnız geçirmesi üzücü.

Bu karantina bende genel olarak iyi etki yaptı özellikle başları olmak üzere bayağı gevşeklik ettim fakat farkında olmadan yavaş yavaş daha iyye gittim arada istemediğim günler oluyor olsada aynaya baktığımda zombi filmlerinde apokolipsde gaza gelip karakter gelişimi göstermiş karakter gibi hissediyorum, bir noktada bu karantina sihirli mantar vb. gibi saykodelik bir tecrübe yaşattığını düşünüyorum, eve kapanış ve belirsizliğe dayalı beyin kimyası değişiklikleri insanları kendi dünyalarında farklı tecrüblere zorladı.
Mutluluğu görünce geri dönüş daha zor oluyor fakat istemsizce odaklanamadığım, olumsuz düşündüğüm zamanlara geldiğnde idealist olma fikri cazip geliyor bir noktada insan olmak istemiyorum bu zamanlarda idealist kimlik benimseyerek zayıflık olarak gördüğüm insanı yanlarımı baskılamaya çalışıyorum bu konuda da önceki tecrüblerim aklıma geliyor kendi kusurlarımın hiç farkında olmayışım ve kendimi diğer insanlardan üstün görüşüm, neyse insan ufak kazanclarından kendiyle gurur duymalı saat 5-5.30 da kalkıp spor yapan kronik depresif adam mı olurmuş, hala neredeyse hiç birinin farkında olmasam da çok fazla gereksiz yüküm var o yüzden koşamadığımız zamanlarda yürümek , yürüyemediğimiz zamanlarda sürüklenmemiz lazım, çünkü bu ağırlıkların biz farkında değiliz ve bunlara rağmen haraket edebiliyor olmamız dahi takdire şayan.

Düşünüyorum her zaman ki gibi