Bazen vucudunuzu kaplayan bir hisle uyandığınız oluyor mu?
Bitti sandığınız bir şeylerin bilinc ormanınızı alevlere bürüdüğünü, yayıldığını.
Bir şeyleri hissetmek kötü de olsa bir süreliğine canlılık hissi veriyor, biraz da umut.
Sonra bir bakmışsınız yine kendinizi uyuşturmaya başlamıssınız.
Örnek aldığınız kişiler dahi o anda sizi kötü hissettirmeye başlıyor dönüşümleri sağlayan yolun mümkinyeti talepkar konuşuyor fakat bu yolun belirsizliğini hiç de azaltmıyor.
Şanşlıyım ki bir evrede gerçeğimin geçeklik olmadığını ve her an yazabileceğimi fark ettim, hangi düşüncelerime inanacağımı seçerek gerçekliğe bir nebze şekil verebileceğimi.
Ama hala çok zor biliyor musun?
Yapıyor olduğun şeyleri bırakmak.
Olmadığını bildiğin kişiye tutunmamak.
Şansın değil fırsatın olduğunu anlamak.
Bu süreçte yalnız olmak bir de beki de en çok vuranı oluyor fakat başkalarıyla konuşarak bu yalnızlığı gideremiyorsun.
Neyse kolay gelsin abi.
masal perisi Nickli Üyeden Alıntı
